Sabrina Scott opuściła więzienie przed zapadnięciem zmroku.
Została tymczasowo zwolniona z więzienia na jeden dzień za kaucją.
Trzymając w ręku kartkę papieru z adresem, wsiadła do autobusu przy bramie więzienia. Dotarła do starej rezydencji w połowie drogi na górę, gdy prawie zapadał zmrok. Następnie portier zaprowadził Sabrinę do sypialni.
W sypialni panowała całkowita ciemność, a gdy tylko weszła, poczuła gęsty, ostry zapach krwi.
Zanim zdążyła przyzwyczaić się do ciemności panującej w pokoju, silne ramiona chwyciły ją i rzuciły w objęcia mężczyzny.
Gorący oddech wiał jej obok ucha. „Więc jesteś tym, kogo mi przysłali, żebym się nim cieszyła przed śmiercią, tą… dziewczyną do towarzystwa?”
' Zadzwonić... do dziewczyny?'
Łzy popłynęły Sabrinie z oczu.
Nagle poczuła strach, a jej głos zadrżał. „Czy ty" wkrótce umrzesz?" „Tak! Czy żałujesz, że zrobiłeś ze mną interesy?" Mężczyzna lekko się zaśmiał. „Nie żałuję" - powiedziała Sabrina żałośnie.
Nie miała miejsca na żal, ponieważ jej matka czekała, aż ją uratuje.
Mimo że nie mogła dostrzec twarzy mężczyzny w ciemności , czuła, że nie wyglądał on na kogoś, kto umiera.
Kilka godzin później mężczyzna w końcu zasnął. „Czy on już nie żyje?”
Sabrina nie miała czasu się bać i szybko uciekła z rezydencji.
W tym czasie nocne niebo zaczęło mocno padać. Pobiegła w deszczu do Lynn Residence.
Była jedenasta w nocy, a drzwi do Lynn Residence były zamknięte. Jednak Sabrina słyszała radosny hałas w domu, jakby było coś wartego świętowania.
„ Otwórz drzwi! Szybko, otwórz drzwi i daj mi pieniądze. Muszę iść uratować moją matkę” Otwórz drzwi! Otwórz drzwi!”
Drzwi były nadal zamknięte.
W tym momencie miała zamęt w głowie i trochę niepewnie stała na nogach, ponieważ długo czekała na autobus w deszczu, zanim musiała pobiec do Lynn Residence. Musiała się jednak zebrać w sobie i cały czas mocno waliła w drzwi Lynn Residence. „Otwórzcie drzwi! Otwórzcie drzwi! Szybko dajcie mi pieniądze, muszę iść uratować moją matkę”
„ Bum!” Drzwi otworzyły się od środka, a rozpaczliwe spojrzenie Sabriny nagle rozbłysło.
Osoba za drzwiami spojrzała na Sabrinę z pogardą i obrzydzeniem.
Sabrina wiedziała, że teraz wygląda gorzej niż żebrak.
Jednak teraz nie mogła już dbać o swój wizerunek. Podbiegła i spojrzała na osobę błagalnym wzrokiem. „Zrobiłam to, o co mnie prosiłeś, szybko oddaj mi pieniądze, życie mojej matki nie może dłużej czekać, proszę…”
„ Twoja matka nie żyje, więc nie potrzebujesz już pieniędzy”. Osoba, która otworzyła drzwi, rzuciła w deszcz zdjęcie w czarnej ramce, a następnie bezlitośnie zamknęła drzwi.
„Co?” Sabrina była oszołomiona, stojąc nieruchomo w ulewnym deszczu. Długo, długo później, wydała z siebie przenikliwy krzyk: „Mamo…”
„ Mamo… Spóźniłam się, prawda? Przegapiłam moment, żeby cię uratować, prawda? Moja matka nie żyje„Moja matka nie żyje”” Sabrina przytuliła portret trumny swojej matki, zwinęła się w kłębek na deszczu i mruczała do siebie.
Potem podpełzła i zaczęła walić w drzwi jak szalona. „Kłamczuchu! Zrobiłam to, co ci obiecałam , ale nie uratowałeś mojej matki, zwróć mi moją matkę! Kłamczuchu! Cała twoja rodzina umrze w okropny sposób”Kłamczuchu! Kłamczuchu! Kłamczuchu! Przeklinam, że cała twoja rodzina umrze w okropny sposób!”
Sabrina zemdlała, bo za dużo płakała za drzwiami Lynn Residence. Kiedy się obudziła, minęły trzy dni i znów była w więzieniu.
Została wysłana do obszaru opieki medycznej, gdy była w śpiączce, ponieważ miała wysoką gorączkę. Jej gorączka spadła po trzech dniach i wróciła do pierwotnego obszaru więziennego.
Przyszło kilka więźniarek i ją otoczyło.
„Myślałam, że została wypuszczona na wolność po wpłaceniu kaucji, ale odesłano ją z powrotem zaledwie po trzech dniach?”
„ Słyszałem, że wypożyczono ją, żeby się nią pobawić na jedną noc.”
Dobrze zbudowana liderka gangu pociągnęła Sabrinę za włosy i wybuchnęła złowrogim śmiechem. „Jakie dobre życie miała ta kobieta! Zobacz, jak ją dziś zatłukę na śmierć!”
Sabrina nawet nie mrugnęła okiem.
Niech ją pobiją na śmierć. Gdyby ją pobili na śmierć, byłoby dla niej idealnie, gdyby mogła się zjednoczyć ze swoją matką.
Gdy kobiety zaczęły zdejmować ubranie Sabriny, z drzwi dobiegł surowy głos. „Co robisz?”
Liderka gangu natychmiast przybrała fałszywy uśmiech. „Sabrina była chora. Po prostu martwiliśmy się o nią”.
Strażnik więzienny nie odpowiedział, tylko krzyknął kod więzienny Sabriny. „036, wychodź!”
Sabrina wyszła i zapytała obojętnie: „Co zrobiłam źle?” „Zostałeś uniewinniony” – powiedział beznamiętnie funkcjonariusz służby więziennej.
„ Co?” Sabrina myślała, że ma halucynacje. Dopiero gdy wyszła za drzwi więzienia, zdała sobie sprawę, że to prawda.
Płakała ze szczęścia i mruczała: „Matko! Nie mogłam cię uratować, ale czy mogłabyś mi wybaczyć? Zobaczę cię teraz. Gdzie jesteś pochowana…?”
„ Czy pani jest panią Scott?” – usłyszała zimny głos mężczyzny, a następnie przed Sabriną stanął mężczyzna w garniturze. Tuż za mężczyzną zatrzymał się czarny samochód. Sabrina mogła niejasno dostrzec mężczyznę w okularach przeciwsłonecznych, który obserwował ją z samochodu.
Skinęła głową. „Tak, to ja. Ty”
Mężczyzna nie odpowiedział, ale odwrócił się i uprzejmie przemówił do mężczyzny w okularach siedzącego w samochodzie. „Młody panie Sebastianie, to ona”.
„ Przyprowadźcie ją!” rozkazał mężczyzna w okularach.
Sabrina, która wciąż była zdezorientowana, została wepchnięta do samochodu i usiadła obok mężczyzny w okularach przeciwsłonecznych. Natychmiast poczuła zimną, morderczą aurę bijącą od niego.
Sabrina czuła, że jej życie jest w jego rękach.
„ Jestem Sebastian Ford” – mężczyzna przedstawił się chłodno.
Sabrina nie mogła powstrzymać dreszczy i zapytała łagodnie: „Nie zostałam uniewinniona… ale otrzymam wyrok śmierci, prawda?”
„ Zabieram cię po akt ślubu!” Sebastian niechętnie spojrzał na nią jeszcze raz.
Sabrina nagle pomyślała, że jego głos jest znajomy. Brzmiał jak głos mężczyzny, który zmarł tamtej nocy.
Jednak mężczyzna zmarł.
„ Co powiedziałaś?” Pomyślała, że źle usłyszała.
