ตบหน้าคนท้อง! เวนดี้ ฟินช์ โดนตบหน้า
ผิวของเธอรู้สึกปวดแปลบๆ และศีรษะของเธอสั่น เธอเซถอยหลังไปสองสามก้าว มือข้างหนึ่งปิดหน้าท้องที่ป่องของเธอโดยสัญชาตญาณ ในขณะที่อีกข้างหนึ่งจับแก้มที่บวมของเธอ
“เวนดี้ นังสารเลวไร้หัวใจ! แกกล้าทำแบบนี้กับเอริสได้ยังไง! แกต่อต้านพวกเรามาตลอดตั้งแต่ลูกสาวของฉันและฉันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ คิดไม่ถึงว่าแกจะทำร้ายเอริสด้วยมีด...ถ้าเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับลูกสาวของฉัน ฉันจะไม่มีวันให้อภัยแก เวนดี้ ฟินช์!”
จากนั้นคาเซีย บราวน์ก็หันหลังแล้วเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
เธอหมอบลงกับพื้นและอุ้มลูกสาวที่มีเลือดไหลอยู่
“ไม่ใช่ความผิดของฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย!”
เวนดี้จับแขนเสื้อของไบรอัน โอลิเวอร์ราวกับว่ามันเป็นเส้นชีวิตสุดท้ายของเธอ
“ไบรอัน เชื่อฉันเถอะ ฉันไม่ได้ทำจริงๆ!”
"คุณไม่ได้เหรอ?"
ไบรอันถามในขณะที่สะบัดเธอออกและจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่ร้อนรุ่ม
“ไม่มีใครอยู่ในนี้เลยนอกจากพวกคุณสองคน! คุณจะบอกว่าเอริสทำร้ายตัวเองโดยตั้งใจงั้นเหรอ?”
“แต่เธอทำ! เธอแทงตัวเอง!”
"อีตัวเอ๊ย ไปลงนรกซะ!"
ไบรอันโกรธมาก
เขาทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
เขายกขาขึ้นและเตะเข้า ที่ท้องของเวนดี้ ทำให้เธอล้มลงไปด้านหลัง
ท้องของเธอไปกระแทกกับมุมโต๊ะ ส่งผลให้รู้สึกเจ็บปวดแปลบปลาบไปทั่วทั้งตัว
"อาอิ"
เธอส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วล้มลงบนพื้น โดยเอาแขนโอบรอบท้องของเธอไว้
เธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างร้อนๆ เปียกๆ ไหลลงมาตามขาของเธอ
มันทำให้เธอตกใจกลัวอย่างยิ่ง
“ไบรอัน…”
"ฉันตาบอดจริงๆ ที่ปฏิเสธน้องสาวใจดีของคุณเพื่อที่จะได้อยู่กับผู้หญิงเลวๆ อย่างคุณ เวนดี้!" หัวใจของเวนดี้จมลง
โลกทั้งหมดของเธอเพิ่งจะพังทลาย
เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว เธอกำลังรอไบรอันพาเธอไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจครรภ์
เอริสเข้ามาขวางทางเธอ โดยหยุดเธอและแสดงรูปภาพของตัวเธอเองกับไบรอันที่กำลังมีเซ็กส์กัน
"ไบรอันกับผมรักกันมานานแล้ว!"
เอริสได้ล้อเลียนเธอ
“เขาไม่รักคุณแล้ว! คุณอยากรู้ไหมว่าทำไมเขาถึงยังไม่เลิกกับคุณ คุณคิดว่าเป็นเพราะคุณอุ้มท้องลูกของเขาเหรอ ฮ่าๆ หยุดเพ้อฝันได้แล้ว! คุณคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะยอมให้คุณมีลูกของไบรอัน เด็กในท้องของคุณไม่ใช่ลูกของเขาเลย! ฉันเป็นคนเดียวที่รักเขาที่สุดในโลก! และฉันยินดีจ่ายทุกราคาเพื่ออยู่กับเขา!”
ไม่มีอะไรที่สามารถเตรียมเวนดี้ให้พร้อมสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปได้ แต่ในที่สุดเธอก็ได้เรียนรู้ว่าเอริสหมายถึงอะไรด้วยคำว่า "ราคาใดๆ ก็ได้" กริ่งประตูดังขึ้น และเอริสก็คว้ามีดจากในครัวแล้วแทงเข้าไปในช่องท้องของเธอเอง
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก โดยที่ Cacia รีบวิ่งเข้าไปในที่เกิดเหตุพร้อมกรีดร้อง และ Brian ถีบประตูหน้าให้เปิดเพื่อเข้าไปข้างใน
และตอนนี้พวกเขาก็อยู่ที่นี่
เวนดี้หันไปมองเอริส
หญิงอีกคนนอนอยู่ในอ้อมแขนแม่ของเธอ ร่างกายอ่อนแอและมีเลือดไหล
แต่แล้วเธอก็ยิ้มให้เวนดี้
ความไม่เชื่ออันน่าสยองขวัญถูกเพิ่มเข้าไปในกระแสอารมณ์อันปั่นป่วนที่เวนดี้กำลังรู้สึก
คนเราจะทนทำร้ายตัวเองเพียงเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการได้อย่างไร? ความเจ็บปวดเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้งที่ท้องของเวนดี้
เธอมีเลือดออก! เธอเสียเลือดไปมากพอสมควร และเธอรู้สึกว่าหน้าของเธอซีดลง
เธอเอื้อมมือไปหาไบรอันด้วยความวิงวอนอย่างสิ้นหวัง
“ไบรอัน ลูกของเรา ลูกของเรา...”
“มันไม่ใช่ของเรา มันเป็นของคุณเท่านั้น!”
“อะไรนะ คุณพูดอะไรนะ”
"ฉันคงต้องบอกความจริงกับคุณตอนนี้เลย!"
เขาเดินไปหาเอริสแล้วกอดเธอเอาไว้ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
“แปดเดือนที่แล้ว ในคืนงานแต่งงานของลูกพี่ลูกน้องของคุณ ฉันไม่ได้เป็นคนมีเซ็กส์กับคุณ!”
เวนดี้ ฟินช์เบิกตากว้างด้วยความสยองขวัญ
“อะไรนะ? จริงเหรอ?”
“คืนนั้นฉันอยู่กับอีริส เธอยังเด็กและหุนหันพลันแล่นในตอนนั้น เธอผสมเครื่องดื่มให้คุณและหาจิ๊กโกโลให้คุณ คุณไม่ได้ไปพักผ่อนที่วิลล่าบนภูเขาหลังงานแต่งงานเหรอ ฉันมาถึงในวันรุ่งขึ้น และอีริสก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟัง ฉันกลัวว่าถ้าคุณรู้ความจริง คุณจะแจ้งตำรวจ ฉันไม่สามารถปล่อยให้อีริสมีประวัติอาชญากรรมได้ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันตัดสินใจให้คุณเชื่อว่าคืนนั้นเป็นคืนที่คุณนอนกับฉัน แต่ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก!”
“เอริสยังเด็ก…และหุนหันพลันแล่น?”
เวนดี้พึมพำอย่างไม่เชื่อและเสียงของเธอสั่นเทา
แล้วเธอก็เริ่มตะโกน
“แล้วฉันล่ะ! ฉันสมควรได้รับเลือกให้เสียพรหมจรรย์กับใคร และควรอุ้มท้องใคร! คุณขังฉันไว้แบบนั้นได้ยังไง”
ไบรอันกอดเอริสแน่นขึ้นแล้วมองเวนดี้ด้วยสายตาเหยียดหยาม
"ฉันอยากเลิกกับคุณหลังจากคืนนั้น! ฉันแค่ลังเลเพราะเวลาสามปีที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันคิดเสมอว่าคุณเป็น เด็กผู้หญิงที่บริสุทธิ์และใจดี และฉันไม่สามารถทำร้ายคุณได้ในตอนนั้น แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าภาพลักษณ์ที่อ่อนโยนของคุณเป็นของปลอม! คุณพยายามฆ่าเอริสจริงๆ วันนี้! ฉันเสียใจมาก
โง่จริงที่ไม่เห็นธาตุแท้ของตัวเองเร็วกว่านี้! จบเรื่องกันตรงนี้เถอะ จากนี้ไปเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว!”
หลังจากพูดจบ เขาก็ลุกขึ้น ในขณะที่เอริสยังอยู่ในแขนของเขา เขาก้าวออกจากบ้านโดยไม่หันหลังกลับไปมองเวนดี้แม้แต่น้อย
อาการเจ็บปวดในช่องท้องของเธอมีมากขึ้นทุกที
เลือดของเธอยังไม่หยุดไหล และเธอก็รู้สึกเวียนศีรษะแล้ว
เธอนอนลงบนพื้นแข็งเย็นๆ และลูบมือไปบนท้องกลมๆ ของเธอ น้ำตาไหลนองหน้า
ความเกลียดชังที่เธอรู้สึกในขณะนั้นมันท่วมท้นมาก
นางเกลียดพวกมันมาก! นางมีความสุขมากเมื่อรู้ว่าตนเองตั้งครรภ์ เพราะนางคิดว่ามันคือผลจากความรักที่มีต่อชายผู้เป็นโชคชะตาของนาง
นางเองก็เฝ้ารอที่จะให้กำเนิดบุตรเช่นกัน และเคยจินตนาการว่าทารกจะมีลักษณะอย่างไรนับครั้งไม่ถ้วน
มันจะดูเหมือนเธอหรือไบรอันกันแน่ แต่ตอนนี้เขาบอกกับเธอว่าสิ่งที่เธอรู้ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องโกหก
คนพวกนั้น...จะนอกใจเธอแบบนี้ได้ยังไง! ปัง! ประตูถูกปิดดังปัง
เวนดี้หลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง แต่มีเงาปรากฏขึ้นเหนือเธอ
เธอลืมตาขึ้นและพบว่าคาเซียกำลังยิ้มเยาะเธอ
“คุณเจ็บมากไหม? นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น!”
“จะทำยังไงล่ะ? ไม่นะ!”
“ฉันจะทำอย่างไรดีล่ะ แน่นอนว่าฉันจะกำจัดคุณเพื่อลูกสาวของฉัน!”
เวนดี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างเย็นชา และเธอพยายามดิ้นรนหนีจากผู้หญิงที่อายุมากกว่า
“คุณกำลังวางแผนจะฆ่าฉันเหรอ? นั่นมันการฆาตกรรมชัดๆ!” “ฆาตกรรมเหรอ? ฮ่าๆ! คุณล้มลงไปกระแทกมุมโต๊ะเองจนแท้งลูกและเลือดออกมาก
ความตายของคุณคงไม่เกี่ยวกับฉันหรอก!
เมื่อพูดจบ คาเซียก็เหยียบลงบนท้องของเวนดี้โดยออกแรงกดส้นเท้าของเธอ
“อ๊า หยุด!”
“ หยุด!”
“อย่าโทษฉัน เวนดี้ ฟินช์! ท้ายที่สุดแล้ว เธอเป็นลูกสาวของแคสซี่ สมิธ ทั้งคุณและแม่ของคุณเป็นแค่ผู้หญิงใจร้ายที่ทำผิดพลาดด้วยการต่อต้านเอริสและฉัน! แค สซี่ สมิธขวางทางฉัน ดังนั้น ฉันจึงฆ่าเธอ และตอนนี้ที่เธอขวางทางลูกสาวของฉัน ฉันจะฆ่าเธอด้วย!” แม้ว่าเธอจะตื่นตระหนก แต่ความตกใจยังคงอยู่เหนือเวนดี้
“คุณฆ่าแม่ของฉันเหรอ?”
"แล้วไงล่ะ?"
คาเซียเตะเธออีกครั้ง ยิ้มด้วยความพึงพอใจขณะที่เวนดี้กรีดร้อง
“ฉันโยนแม่ที่น่าสงสารของคุณลงไปในทะเลเพื่อเป็นอาหารฉลาม! คุณไม่ได้รักกันมากขนาดนั้นเหรอ? ฉันจะส่งคุณไปอยู่กับเธอในนรกเร็วๆ นี้!”
คาเซียเตะซ้ำแล้วซ้ำเล่า เวนดี้รู้สึกว่าร่างกายของเธอเย็นลง และเธอก็เริ่มหมดสติลงเรื่อยๆ
เธอเริ่มชาต่อความเจ็บปวดแล้ว
กลิ่นเลือดที่รุนแรงและรุนแรงลอยฟุ้งไปในอากาศ และชุดสีขาวของเธอก็ถูกย้อมเป็นสีแดงเข้ม
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ขณะที่การมองเห็นของเธอถูกความมืดกลืนกินในไม่ช้า
