„Nienawidzę ci tego mówić, ale stan twojej matki pogarsza się z każdą sekundą. Musi mieć operację dziś wieczorem! Rachunek za operację wynosi trzysta tysięcy dolarów. Musisz go zapłacić przed piątą po południu. Jeśli tego nie zrobisz, nie zostanie zoperowana i nie przeżyje dzisiejszego wieczoru!”
Słowa doktora uderzyły Horace'a Warrena jak grom z jasnego nieba. Nagle poczuł, że jego nogi się chwieją i zatoczył się do tyłu.
Wyszedł z gabinetu lekarskiego i powoli, powłócząc nogami, wrócił na oddział swojej matki zastępczej.
Caylee Potter leżała nieruchomo na łóżku w tym czasie. Bolesna gula podeszła mu do gardła, gdy na nią patrzył. Zmarszczki wypełniły jej śmiertelnie bladą twarz. Jej dłonie były usiane odciskami. Co więcej, jej oddech był niezwykle słaby.
Horace wiedział, że wiele wycierpiała przez tyle lat. Pracowała ciężko w ośrodku opieki społecznej dniem i nocą. Wychowywanie dziecka było trudne, ale ona nadal to robiła. Karmiła, ubierała, a nawet wysyłała go do szkoły za swoją skromną pensję. Jej potrzeby zeszły na dalszy plan, ponieważ chciała go dobrze wychować.
Ze łzami w oczach wygładził potarganą kołdrę i dobrze ją ułożył do łóżka. Długo siedział na skraju łóżka, zanim wyszedł.
Gdy już był na zewnątrz, wyjął telefon z kieszeni i przejrzał listę kontaktów. Minęło trochę czasu, zanim znalazł numer swojego wujka i wybrał go.
„Witaj, wujku Maxwellu. Moja matka jest poważnie chora. Proszę, czy możesz pożyczyć mi trzysta tysięcy dolarów...”
„Dlaczego miałbym pożyczyć ci pieniądze? Nie masz pieniędzy?” Maxwell Potter przerwał mu, zanim zdążył dokończyć.
„Wujku Maxwell, wiesz, że jestem tylko studentem. Jak mogę mieć pieniądze?” Horace dusił się szlochem.
„I co z tego? Jak bycie studentem może być wymówką, żeby być spłukanym? Wykorzystaj to, co masz, żeby dostać to, czego chcesz. Sprzedaj swoją nerkę! Trzysta tysięcy dolarów to grosze. Możesz je zarobić w ciągu kilku godzin. Musisz po prostu pracować mądrze, nie ciężko. Dałem ci bezcenną radę. Nie dzwoń do mnie więcej!”
Maxwell odłożył słuchawkę zanim Horace zdążył cokolwiek powiedzieć. Nie obchodziło go nawet życie Caylee, mimo że była jego krewną.
W tym momencie Horace poczuł ukłucie bólu w sercu. Ten okres był jeszcze trudniejszy, ponieważ nie miał nikogo, kto by go wspierał. Trzymając się za klatkę piersiową, długo kucał na trawniku . Później wrócił na oddział onkologii.
„Horace!” – rozległ się słaby głos, gdy tylko wszedł na salę.
„Mamo!” odpowiedział Horace, gapiąc się na szczupłą kobietę o zapadniętych oczach i bladej cerze leżącą na łóżku.
„Horace, proszę, nie proś więcej o pieniądze. Ból jest zbyt wielki. Nie chcę już żyć!”
Błysk frustracji i walki mignął w jej oczach, a brwi zmarszczyły się z bólu. Wyglądała już na oddaloną od tego świata.
„Mamo, proszę nie mów tak. Wszystko będzie dobrze! Czy nie mówiłaś, że chcesz być świadkiem mojego ślubu i bawić się z wnukami? Jeszcze nie nadszedł na to czas. Musisz żyć dla mnie. Jak możesz oczekiwać, że będę żyć w tym okrutnym świecie bez ciebie? Nie mów tak więcej!”
„Tak, chcę, żebyś się ustatkował i założył własną rodzinę!” Twarz Caylee stwardniała, jakby czuła silny ból lub walczyła. Jej ciało nagle zesztywniało.
„Mamo, co się z tobą dzieje? Proszę, porozmawiaj ze mną!” Horace przytulił ją, a łzy w jego oczach natychmiast się pojawiły.
Monitor pracy serca wydał głośny sygnał ostrzegawczy, a linia tętna zaczęła szybko opadać. Krzyk Horace'a zaalarmował pielęgniarki i lekarzy, którzy wbiegli i zawieźli Caylee na oddział intensywnej terapii.
Dziwne i puste uczucie ogarnęło Horace'a, gdy patrzył, jak ją odwożą. Miał wrażenie, że ona nigdy nie wróci. Pobiegł za nimi w strachu. Jednak nie pozwolono mu wejść na oddział intensywnej terapii. Mógł tylko niespokojnie przechadzać się po korytarzu.
Po dziesięciu minutach jeden z lekarzy wyszedł z oddziału i powiedział do Horace'a: „Na razie udało nam się ustabilizować stan pacjentki. Ale tym razem byliśmy na skraju jej utraty. Nie przeżyje dzisiejszej nocy, jeśli jej nie zoperujemy. Radzę, żebyś poszukał pieniędzy na operację lub zaczął się żegnać”.
Serce Horace'a natychmiast podskoczyło do gardła. Krew zrobiła mu się zimna, a w tym momencie poczuł rozdzierający ból głowy.
„O Boże! Dlaczego to się ze mną dzieje? Ta osoba
Osoba, na której mi najbardziej zależy na świecie, prawie właśnie odeszła, ale nie mogłam nic z tym zrobić! Jestem takim przegranym!"
Horace ze złości walił pięściami w ścianę, a krew powoli sączyła się.
„No, Horace. Przełknij dumę. Odłóż na bok nienawiść do niego i najpierw uratuj życie swojej przybranej matki. Jest jeszcze nadzieja. Skorzystaj z ostatniej deski ratunku, nawet jeśli nie chcesz!” Horace namawiał sam siebie.
Otarł łzy, wyjął telefon i wybrał numer, który umieścił na czarnej liście.
Miał zamiar poprosić o pomoc osobę, której nienawidził najbardziej.
Ta osoba była odpowiedzialna za śmierć jego biologicznej matki. Musiał jednak odłożyć na bok swoją nienawiść, ponieważ chciał uratować swoją przybraną matkę za wszelką cenę.
„Halo, panie Warren?” Znajomy głos rozległ się z drugiego końca linii. Horace słyszał ten głos od około roku.
Drżącym głosem Horace przeszedł od razu do rzeczy. „Tak, to ja. Nie dzwonię, bo chcę wybaczyć mojemu ojcu. Nigdy mu nie wybaczę. Po prostu teraz jestem gotów zaakceptować swoją tożsamość jako spadkobiercy rodziny Warren!”
„Wow! To wspaniale, panie Warren. Twój ojciec będzie bardzo szczęśliwy, słysząc te wieści. Gdzie teraz jesteś?”
„Jestem w szpitalu Rinas!”
„Okej, proszę zaczekać. Zaraz tam będę!”
Po drugiej stronie linii znajdował się Raul Warren, jeden z najbardziej zaufanych współpracowników jego ojca i zarządca rodzinnego imperium biznesowego Warrenów.
Raul podekscytowany odłożył słuchawkę.
Czekał cały rok, aby usłyszeć tę odpowiedź od Horace'a. To była dobra wiadomość. Dlatego nie wahał się pobiec do Rinas Infirmary.
Trzydzieści minut później Rolls-Royce wjechał przez bramę szpitala i pojechał prosto na parking.
Mężczyzna w czarnym garniturze majestatycznie wysiadł z samochodu. Jego włosy były lekko siwe, ale był wysoki i szlachetny. Był Raulem, zaufanym asystentem ojca Horace'a.
Jego zastraszająca aura i pośpiech przyciągnęły uwagę wszystkich. Zrobił wielkie kroki na oddział onkologiczny i poszedł szukać Horace'a.
„Panie Warren!” Raul skłonił się z szacunkiem.
Serce Horace'a zabiło mocniej, a jego twarz natychmiast poczerwieniała. Nie był przyzwyczajony do takiego pełnego szacunku traktowania. Odciągnął Raula na bok i ostrzegł: „Nie okazuj mi tyle szacunku na zewnątrz”.
„Okej, twoje życzenie jest dla mnie rozkazem, panie Warren. Czy naprawdę zdecydowałeś się zaakceptować swoją tożsamość jako dziedzica rodziny Warren?”
„Tak, akceptuję.” Chociaż Horace skinął głową z przekonaniem, w jego głosie można było wyczuć nutę smutku.
„Wreszcie! Twój ojciec byłby tak szczęśliwy, gdyby to usłyszał. W każdym razie, przelał trochę kieszonkowego na twoje konto jako prezent powitalny.”
„Kieszonkowe?”
Horace spojrzał na niego z powątpiewaniem, zanim wyjął telefon, aby potwierdzić. Ku swojemu wielkiemu zaskoczeniu zobaczył alert na sto milionów dolarów. Jego konto wskazywało teraz sto milionów trzysta dolarów.
Wiedział, że jego rodzina w Antawood jest obrzydliwie bogata, ale nigdy nie przyszło mu do głowy, że jego ojciec wyśle tak ogromną sumę jako kieszonkowe. Wydawało się to snem. Ale było prawdziwe!
„Panie Warren, pieniądze to tylko wierzchołek góry lodowej. Twój ojciec również przeniósł wszystkie swoje firmy w Rinas na ciebie. Każda z nich jest warta ponad sto milionów dolarów. Teraz wszystkie są twoje!”
Raul ostrożnie wręczył mu dokumenty transferowe.
„O mój Boże! Jeszcze nie otrząsnąłem się z szoku, gdy zobaczyłem pieniądze na swoim koncie, ale on zrzuca kolejną bombę!” Aby się uspokoić, Horace wziął głęboki oddech, zanim przejrzał nazwy na dokumencie. Te firmy działały w różnych gałęziach przemysłu w mieście. I każda z nich była najlepsza w swojej dziedzinie w tym mieście. Nie miał pojęcia, że należą do rodziny Warren.
Raul wręczył mu wszystkie niezbędne dokumenty przed wyjściem.
Nie tracąc czasu, Horace wziął kartę bankową i poszedł zapłacić rachunki za leczenie swojej przybranej matki.
Nagle zadzwonił jego telefon. Dzwoniła jego dziewczyna, Amaia Todd. Szybko odebrał telefon.
„Cześć, Amaia. Co słychać?”
„Horace, po prostu mnie posłuchaj. Twoja matka jest obecnie chora na raka. Wyleczenie tak śmiertelnej choroby wymaga ogromnych nakładów finansowych. Ty też jesteś zajęty opieką nad nią. Jestem młodą kobietą. Potrzebuję miłości, opieki i uwagi. Proszę, nie chcę, żebyś mnie dołował. Rozstańmy się!”
