Punkt widzenia Debry:
Stałem w kącie, patrząc na wielkie wesele przede mną, tłum wchodzący i wychodzący. Jednak zamiast czuć się świątecznie, moje serce było pełne niechęci i żalu.
Dzisiaj odbył się drugi ślub mojego ojca, a stado Silver Ridge zorganizowało dla niego huczną ceremonię zaślubin, ponieważ był Alfą.
Chociaż nie było to jego pierwsze małżeństwo, mój ojciec nadal przywiązywał do niego wielką wagę. Zadbał o to, aby miejsce ślubu było bogato udekorowane, a ja podsłuchałam, jak niektórzy mówili, że było jeszcze piękniejsze niż to na jego ślubie z moją matką. Mój ojciec zaprosił tu również wielu Alphów, co pokazywało, jak bardzo kochał i szanował swoją nową żonę.
Ale nie zdawał sobie sprawy, że tego samego dnia przypadała również rocznica śmierci mojej matki.
Ślub przebiegał bez zakłóceń, a wszyscy wyglądali na szczęśliwych. Z drugiej strony grób mojej matki był opuszczony i samotny, bez nikogo, kto mógłby ją odwiedzić.
Nie chciałem być na tym głupim ślubie. Chciałem po prostu teraz towarzyszyć mojej matce.
„Debra, dokąd idziesz?”
Z niedaleka dobiegł ostry, kobiecy głos, przerywając moją rozmowę z moją pokojówką, Vicky Todd. Odwróciłam się, by spojrzeć w kierunku, z którego dochodził głos, i zobaczyłam moją macochę, Marley Clarkson, i jej służącą, idące w naszą stronę.
Marley była dużo młodsza od mojego ojca. Właściwie była ode mnie starsza tylko o cztery lata. Była córką Alfy Stada Frosty River i niezwykle piękna. Biała suknia ślubna Marley powiewała na wietrze. Jej falujące blond włosy idealnie oprawiały jej twarz. Wyglądała tak pięknie jak porcelanowa lalka.
Nie chcąc z nią rozmawiać, odwróciłem głowę.
„Czy zamierzasz opuścić tak ważną okazję i zawstydzić Lunę swojego ojca?” – zapytał Marley.
„Oczywiście, że nie!” Vicky pośpiesznie wkroczyła, by pośredniczyć. „Debra jest zmęczona i chce odpocząć, to wszystko”.
„Naprawdę?” Marley zmrużyła oczy i nagle uśmiechnęła się. „Dobrze. Chcę z tobą o czymś porozmawiać”.
„Dlaczego?” zapytałem, patrząc na nią czujnie.
Nigdy nie dogadywałam się z Marley, ale dla szczęścia mojego ojca starałam się trzymać z dala od niej tak bardzo, jak to możliwe. A Marley nigdy nie przychodziła do mnie z własnej woli.
Teraz chciała ze mną porozmawiać. Moja intuicja podpowiadała mi, że wydarzy się coś złego.
„Zrelaksuj się”. Marley uśmiechnął się szerzej. „Chcę tylko pożyczyć naszyjnik, który masz na sobie. Będzie idealnie pasował do mojej sukni ślubnej”.
„Przepraszam, ale nie”. Odmówiłam bez wahania. „To należało do mojej matki”.
Naszyjnik, który nosiłam, był jedyną rzeczą, jaką zostawiła mi matka, i bardzo go ceniłam. Był moim jedynym połączeniem z matką. Za każdym razem, gdy go nosiłam, czułam, że moja matka jest blisko i nigdy mnie nie opuściła.
Oczywiście, nigdy bym tego nikomu nie pożyczyła, a co dopiero mojej macosze.
Marley zdawała się czytać w moich myślach. Złagodziła ton i powiedziała łagodnie: „Czemu jesteś dla mnie taki zimny? To nasz pierwszy dzień razem jako rodzina”.
Gdyby Marley traktowała mnie jak rodzinę, tak jak twierdziła, nie próbowałaby odebrać mojej matce jej ostatniej własności.
„Przepraszam, ale nie mogę ci tego pożyczyć.” Spojrzałem na nią chłodno, mrużąc oczy.
„To nie obwiniaj mnie. Potrzebuję tego naszyjnika”. Łagodny uśmiech Marley został natychmiast zastąpiony szyderczym uśmiechem. Następnie dała znak swoim służącym.
Dwóch służących natychmiast rzuciło się do akcji. Jeden złapał mnie za lewe ramię, a drugi za prawe. Zmusili mnie do uklęknięcia, moje kolana mocno uderzyły o ziemię.
Skrzywiłam się z bólu, podniosłam głowę i zobaczyłam Marleya stojącego przede mną.
Jej piękna twarz była skażona kpiną. Wyciągnęła szczupłą rękę i zerwała naszyjnik z mojej szyi.
W następnej sekundzie zapięcie się rozpięło i naszyjnik został mi zabrany.
„Co ty, do cholery, robisz?” Nigdy nie sądziłem, że ta kobieta będzie tak bezwstydna. „Marley, oddaj mi mój naszyjnik!”
Nawet Vicky była przerażona. „Nie możesz tego zrobić! Ten naszyjnik dała Debrze jej matka!”
Mówiąc to, Vicky pośpieszyła naprzód, by uniemożliwić Marley'owi wyjście.
Jeden ze sług, który mnie trzymał, odepchnął ją.
Vicky potknęła się i upadła, uderzając czołem o kamienny filar. Krew spływała z rany, plamiąc jej bladą twarz.
Vicky była najlepszą przyjaciółką mojej mamy. Po śmierci mamy została w stadzie dla mojego dobra i pozostała singielką przez całe życie. Praktycznie mnie wychowała.
Jak Marley śmiał ją tak skrzywdzić!
Mój wilk, Ivy, stał się niespokojny. Ja również byłem doprowadzony do szaleństwa ze złości.
Ivy warknęła w mojej głowie: „Rozerwij ich na strzępy, Debra!”
Ale zanim mogłam zrobić coś lekkomyślnego, Vicky z trudem stanęła na nogach. Opierając się o kamienny filar, zdołała krzyknąć: „Debra, nie rób niczego pochopnego!”
Wiedziałem, że ma rację. Ponieważ Marley była teraz żoną mojego ojca, oficjalnie była Luną naszego stada. Gdybym położył na niej palec, mój ojciec i wszyscy członkowie naszego stada wyczuliby to natychmiast.
Kiedy Vicky mówiła, krew spływała jej z brwi na brodę.
Widząc ją w takim stanie, moje serce tak bardzo bolało. Pobiegłam jej pomóc.
„Eww, ten naszyjnik jest taki tandetny”. Na twarzy Marley pojawił się figlarny uśmiech, gdy przyjrzała się bliżej naszyjnikowi mojej matki. „Jak twoja matka mogła ci zostawić coś tak tandetnego? Żałosne!”
Mówiąc to, od niechcenia bawiła się moim naszyjnikiem.
„Nie martw się. Oddam ci go. To tylko naszyjnik. Teraz, gdy jestem Luną, będę miała niezliczoną ilość lepszych naszyjników”.
Klik!
Marley rzuciła mój naszyjnik na ziemię tak mocno, jak tylko mogła. Łańcuszek natychmiast się zerwał, a klejnoty jeden po drugim spadły na ziemię.
Jedyne, co mi zostawiła matka, uległo zniszczeniu.
Przez ułamek sekundy poczułem, jakby moje serce zostało ściśnięte przez niewidzialną, przytłaczającą siłę.
Z szumem w uszach uklękłam, aby w oszołomieniu pozbierać zagubione kamienie.
Nagle poczułem ostry ból w grzbiecie dłoni.
Marley nadepnął mi na rękę.
Wbiła mi głęboko obcas buta w grzbiet dłoni.
„Jesteś córką szlachetnego Alfy. Jak śmiesz dotykać brudnych śmieci? Puść mnie, moja droga pasierbico”.
Powoli podniosłem głowę, by na nią spojrzeć. Moje oczy były pełne nienawiści i gniewu.
„Pieprzyć tę sukę!” Ivy była tak wściekła, że chciała rozszarpać Marleya na strzępy. „Suko, odsuń swoją śmierdzącą stopę!”
Oczywiście, Marley nie drgnęła. Przecież nie miała się czego obawiać.
Uśmiechnęła się do mnie pogardliwie i ostrzegła: „Debra, lepiej naucz się szanować swoją nową Lunę”.
Właśnie wtedy zaczęła grać muzyka weselna. Marley powoli zdjęła stopę, wyprostowała suknię i odeszła wyniośle, a za nią poszli jej służący.
Ignorując ból w ręce, kontynuowałem zbieranie kamieni szlachetnych leżących na ziemi.
Teraz zrozumiałam, dlaczego Marley w ogóle chciała naszyjnika. Okazało się, że chciała po prostu wysłać mi wiadomość — głośno i wyraźnie.
Do tej pory Marley unikała mnie tylko dlatego, że nie wyszła jeszcze za mąż za mojego ojca i nie była oficjalnie Luną. Dziś był jej ślub. Teraz, gdy miała władzę, chciała dać nauczkę swojej zbuntowanej pasierbicy. Chciała mi pokazać, kto jest prawdziwą matriarchą stada.
„Och, biedactwo...” Vicky westchnęła i pomogła mi wstać. „Nie martw się. Naprawię naszyjnik. Obiecuję, że będzie wyglądał dokładnie tak jak kiedyś”.
„Dzięki, Vicky.” Zmusiłem się do uśmiechu, starając się jak najlepiej przełknąć smutek.
Ślub mojego ojca i Marley oficjalnie się rozpoczął.
Pod oślepiającym światłem mój ojciec i Marley świętowali swoją miłość, podczas gdy wilkołaki świętowały i witały swoją nową Lunę. Nikt nie zauważył mnie, żałosnej , rozczochranej wilczycy w kącie, i nikt nie pamiętał mojej zmarłej matki.
Przygnębiony i wściekły, sięgnąłem po całą butelkę wina i wypiłem jej zawartość, próbując uśmierzyć ból.
Nie byłem dobry w trzymaniu alkoholu. Nie minęło dużo czasu, zanim mój wzrok zaczął się rozmazywać, a mój umysł zaczął wirować.
Ale bez względu na to, ile wypiłem, nie mogłem zapomnieć tego pieprzonego uśmiechu na twarzy Marleya, który sprawił, że chciało mi się wymiotować.
Nie mogłem tego znieść. Musiałem się stąd wydostać.
Gdy się odwracałem, żeby wyjść, niechcący wpadłem na osobę stojącą za mną.
