Jesienią 2015 roku Xia Micheng wsiadł do pociągu jadącego ze wsi do miasta Haicheng.
Została porzucona na wsi, gdy miała dziewięć lat. Dopiero tego dnia w końcu zabrano ją z powrotem do miasta. Powód był jeden — rodzina Xia zamierzała wydać ją za mąż za Orchid Garden, aby przeciwdziałać pechowi syna. Praktyka ta miała uratować życie chorej osoby.
Słyszała, że pan młody z Ogrodu Orchidei jest już śmiertelnie chory. Żadna z dwóch córek rodziny Xia nie chciała go poślubić, więc ludzie z rodziny Xia zabrali ją z powrotem ze wsi — gdzie mieszkała przez cały ten czas — aby mogła zająć ich miejsce.
Xia Micheng siedziała na swoim łóżku z książką w ręku. W tym momencie drzwi nagle się otworzyły. Gryzący, lodowaty wiatr wdarł się do pomieszczenia wraz z mdłym, słodkim metalicznym zapachem krwi.
Xia Micheng spojrzał w górę i zobaczył, że wysoki i przystojny mężczyzna nagle wpadł do pokoju.
Był nieprzytomny.
Kilka osób ubranych na czarno szybko wbiegło do środka. „Szefie, teraz nikogo nie ma. Natychmiast go załatwmy”.
„ Kto powiedział, że tu nikogo nie ma?”
Przywódca tej grupy — mężczyzna z blizną, która najwyraźniej powstała w wyniku cięcia ostrzem — spojrzał na Xia Michenga.
Xia Micheng nie wyobrażała sobie, że nieszczęście po nieszczęściu będzie się tak szybko piętrzyć, ani nie spodziewała się, że ten mężczyzna, który nagle zemdlał w jej powozie, skończy narażając jej życie. Ciężkie mordercze zamiary wirowały w oczach oszpeconego mężczyzny; było oczywiste, że chciał ją uciszyć, zabijając ją.
Xia Micheng próbowała zachować spokój, zerkając na broń w ich rękach, zanim zaczęła rozpaczliwie błagać o życie. „Proszę, nie rób mi krzywdy. Nic nie widziałam!”
Mężczyzna z bliznami podszedł bliżej, żeby przyjrzeć się twarzy Xia Micheng. Miała na sobie welon, który zasłaniał jej twarz, ale jej czyste oczy były wystawione na świat zewnętrzny.
Te czyste oczy były niewiarygodnie krystaliczne. Nawet gdy biegały dookoła, wciąż potrafiły być tak delikatne i piękne.
Ten z bliznami mężczyzna nigdy wcześniej nie widział tak oszałamiającej pary kuszących oczu; natychmiast się nimi zafascynował. Dodając do tego fakt, że w ostatnich dniach nie dotknął ani jednej kobiety, nie było zaskakujące, że w jego umyśle pojawiły się mniej niż przyjemne intencje.
„ Moja śliczna mała istotko, możemy zostawić cię w spokoju, ale będziesz musiała służyć mnie i moim towarzyszom.”
Długie, pierzaste rzęsy Xia Micheng zadrżały, gdy powiedziała żałosnym tonem: „Nie chcę umierać. Boję się. Dopóki mnie nie skrzywdzisz, będę ci dobrze służyć”.
Mężczyzna z bliznami nie mógł już dłużej powstrzymywać się na dźwięk chwiejnych i słabych błagań dziewczyny, od razu rzucił się na nią, przygniatając ją swoim ciałem.
„ Szefie, ty idź pierwszy. Pójdziemy dalej i wyślemy tego gościa w jego wesołą drogę, zanim sami się zabawimy.”
Z dźwiękiem wulgarnego śmiechu w uszach i uczuciem ciepła kobiecego ciała pod sobą, naznaczony bliznami mężczyzna odłożył broń i wyciągnął rękę, aby rozerwać guziki koszuli Xia Michenga.
Jednak nagle chwyciła go alabastrowa rączka .
Mężczyzna z bliznami spojrzał w górę i natychmiast zobaczył czyste, krystaliczne oczy dziewczyny. W tej chwili jej oczy straciły słaby i przerażony wygląd; zamiast tego zabłysnął w nich zimny błysk.
" Ty!"
Mężczyzna z bliznami chciał kontynuować, ale Xia Micheng podniosła rękę i niewiarygodnie płynnym ruchem wbiła mu w głowę srebrną igłę.
Oczy pokrytego bliznami mężczyzny zamknęły się i upadł nieprzytomny na ziemię.
" Szef!"
Pozostali mężczyźni w czerni byli zaskoczeni. Próbowali ruszyć do przodu, ale wtedy mężczyzna, który wcześniej upadł, nagle otworzył oczy. Machnięciem ręki wyrwał broń, którą trzymał jeden z mężczyzn w czerni.
Jeden po drugim ubrani na czarno mężczyźni padali na ziemię.
Stało się to tak nagle, że nie mieli nawet czasu, aby zrozumieć, co się dzieje.
Xia Micheng usiadła. Już wiedziała, że ten mężczyzna udaje nieprzytomnego; krew na nim nie była jego.
Xia Micheng podniosła głowę, by spojrzeć na mężczyznę. On również spojrzał na nią. Miał parę zwężonych oczu, za którymi krył się wszechświat znaczeń. Były ostre jak szpony orła, a na dnie jego oczu kryły się nawet otchłanie; ktokolwiek w nie spojrzał, czuł się, jakby został wciągnięty.
„ Młody Mistrzu, przepraszam za nasze spóźnienie.”
Ich wybawcy przybyli i zaczęli sprzątać skutki w uporządkowany sposób. Zaufany podwładny podał mężczyźnie czystą chusteczkę.
Mężczyzna wytarł ręce w bardzo wdzięczny sposób, zanim podszedł do Xia Micheng pewnym i opanowanym krokiem. Jego knykcie wyskoczyły, gdy jego palce zamknęły się wokół jej delikatnej szczęki.
Zmrużył oczy, oceniając ją nieco rozbawionym wzrokiem. Jego głos był niski i charyzmatyczny, gdy mówił. „Jak myślisz, jak sobie z tobą poradzę?”
Jego zrogowaciałe palce mocno zacisnęły się na jej szczęce. Xia Micheng była zmuszona spojrzeć na niego. Mężczyzna górował nad nią, a jego uroda wykraczała poza ten świat. Jego aura była jak noc — silna i potężna, ale też chłodna.
Już wcześniej umył ręce, ale ona wciąż czuła na nim ten mdły, słodki i metaliczny zapach krwi.
Zobaczyła coś, czego nie powinna była zobaczyć, ale nie było dla niej łatwo odwrócić się i uciec; ten mężczyzna był dość niebezpieczny.
Zadatki!
Xia Micheng natychmiast odtrąciła rękę mężczyzny. „Puść mnie! To ja wyjdę za mąż do Ogrodu Orchidei!” powiedziała z surową miną.
Ta, która wyjdzie za mąż do Ogrodu Orchidei? Mężczyzna uniósł brwi. Jakież to interesujące. Jego… narzeczona?
„ Jesteś z Haicheng City? W takim razie powinieneś wiedzieć, że jedna z córek rodziny Xia zamierza wyjść za mąż za Orchid Garden. Ten ślub wstrząśnie całym miastem, a ja jestem tą panną młodą, o której mówią. Myślisz, że nie wpadniesz w jeszcze większe problemy, gdyby coś mi się stało? Puść mnie, a będzie tak, jakbym nic nie widziała. Nie będę też o tym mówić!”
Xia Micheng naprawdę musiała teraz podziękować swojej macosze Li Qianhui. Li Qianhui dała jej tylko bilet na pociąg klasy ekonomicznej na podróż powrotną do Haicheng City. Jednak to ona zorganizowała ślub — wystawne, ekstrawaganckie wydarzenie, które miało podnieść jej reputację.
Xia Micheng naprawdę musiała teraz podziękować swojej macosze Li Qianhui. Li Qianhui dała jej tylko bilet na pociąg klasy ekonomicznej na podróż powrotną do Haicheng City. Jednak to ona zorganizowała ślub — wystawne, ekstrawaganckie wydarzenie, które miało podnieść jej reputację.
Małżeństwo córki rodziny Xia z Ogrodem Orchidei było największym hitem w mieście Haicheng, więc Xia Micheng ryzykował, zakładając, że mężczyzna nie będzie chciał dodatkowych kłopotów.
Mężczyzna spojrzał na nią z zainteresowaniem. Tego dnia był obiektem zamachu, którego dokonali na nim płatni zabójcy wynajęci przez jego konkurentów; spotkanie z tą dziewczyną było całkowitym przypadkiem.
Zobaczył, że nie miała więcej niż dwadzieścia lat. Mimo że jej twarz była pozbawiona krwi, a ubranie w nieładzie, jej czyste oczy wciąż były jasne, z ukrytą w nich inteligencją i oślepiającym blaskiem, który w nich lśnił.
A co najważniejsze, była jego narzeczoną.
Mężczyzna odwrócił wzrok i odszedł ze swoimi ludźmi.
Xia Micheng powoli rozluźniła pięści; paznokcie wbiły się jej w dłoń.
Mężczyzna odwrócił głowę, rozbawiony. Spojrzał na nią i powiedział do niej powoli, tak aby mogła odczytać z ruchu warg: „Spotkamy się ponownie, wkrótce”.
……
Ślub Xiasów odbył się w Magnifica Manor.
Xia Erxiang spojrzała na swoją starszą przyrodnią siostrę Xia Micheng, gdy czekały w salonie dla panny młodej . „Xia Micheng, twoja matka zmarła, gdy miałaś dziewięć lat. Później własnymi rękami zepchnęłaś dziadka ze schodów. Nawet astrolog powiedział, że jesteś chodzącym zwiastunem pecha; dlatego tata wysłał cię na wieś. Gdyby nie ten ślub, który ma przeciwdziałać pechowi Ogrodu Orchidei, musiałabyś spędzić resztę swoich dni na odludziu. Więc powinnaś znać swoje miejsce. Nie jesteś córką rodziny Xia; dla nas jesteś tylko psem!”
„ Do kogo dzwonisz, psie?” – zapytała Xia Micheng obojętnie, siedząc przed ladą z przyborami toaletowymi.
Xia Erxiang położyła ręce na biodrach. „Oczywiście, że ty!”
Usta Xia Micheng wygięły się w uśmiechu. „Już wiem, więc nie musisz dalej szczekać”.
Dopiero wtedy Xia Erxiang zdała sobie sprawę, że zagrała na rękę Xia Micheng. Spojrzała w czyste, przenikliwe oczy Xia Micheng. Przez cały czas miała na twarzy welon — od czasu swojej podróży ze wsi — ale oczy, które wyzierały zza welonu, były tak bardzo atrakcyjne; same te oczy sprawiłyby, że każdy pomyślałby, że jest piękną kobietą, której uroda mogłaby powalić całe miasta.
Xia Erxiang była zazdrosna ponad wszelkie wyobrażenie. Jak bardzo chciała wydłubać oczy Xia Micheng. Jak ta wieśniaczka może być piękna? Ona po prostu wszystkich oszukiwała. Była ewidentnie odrażająca!
„ Micheng, nadszedł czas. Możesz już wyjść!” W tym momencie weszli Xia Chunyang i Li Qianhui wraz z orszakiem ważnych gości.
