Audrey
Dziś wieczorem był wieczór sylwestrowego tańca – i to była również noc, kiedy miałam w końcu przespać się z moim chłopakiem, Maxem. Ale gdy rozglądałam się po zatłoczonej sali balowej, nie mogłam go znaleźć.
Złapałam spódnicę i szukałam go wszędzie, modląc się, żeby Linda mnie dziś nie znalazła. Linda O'Malley: jedna z najpopularniejszych dziewczyn na kampusie... i mój największy prześladowca. Celowała we mnie tylko dlatego, że byłam jedynym człowiekiem w całej akademii pełnej wilkołaków.
Próbowała kilka razy ogolić mi głowę, ponieważ urodziłem się z pasmem srebrnych włosów, co jest uważane za złowrogie dla wilkołaków. Od tamtej pory zacząłem farbować je na czarno.
Dziwne, że nie było jej nigdzie dziś wieczorem, co było dziwne, biorąc pod uwagę, że zawsze lubiła być w centrum uwagi. Byłem ulżony, delikatnie mówiąc.
Nękanie Lindy osiągnęło punkt kulminacyjny trzy miesiące temu, kiedy nękała mnie w magazynie. Max wpadł i przerwał jej; tak się poznaliśmy. Powiedział, że to była miłość od pierwszego wejrzenia.
Był moim bohaterem.
„Twoja sukienka jest taka słodka, Audrey”. Spojrzałam w górę na dźwięk znajomego głosu i zobaczyłam moją najlepszą przyjaciółkę , Tinę, kołyszącą się lekko przede mną z kieliszkiem w dłoni. Jej komplement sprawił, że się zarumieniłam. Sukienkę uszyłam sama – jak to często robiłam ze wszystkimi moimi ubraniami.
Ale ta sukienka była wyjątkowa. Aby mój pierwszy raz z Maxem był niezapomniany, uszyłam nawet własną bieliznę, którą nosiłam pod sukienką.
„Dzięki, Tina” – odpowiedziałam z uśmiechem. „Widziałaś Maxa, swoją drogą?”
Tina zmarszczyła brwi, po czym pokręciła głową. „Nie, myślałam, że jest z tobą”.
Zmarszczyłem brwi. Taniec się rozpoczął i wszyscy tańczyli ze swoimi partnerami. Tymczasem ja spędziłem ostatnie dziesięć minut chowając się w kącie, wysyłając SMS-y do Maxa, żeby zapytać, gdzie jest, ale on nigdy nie odpowiedział.
Tina, zauważając moją frustrację, wyciągnęła rękę, by dotknąć mojego ramienia. „Może jest po prostu w łazience” – zasugerował. „Może wypił za dużo”.
Otworzyłam usta, by odpowiedzieć, ale potem zamknęłam je z westchnieniem. Miałam nadzieję, że Tina ma rację i to wszystko; Max ostatnio trochę się ode mnie odsunął, ale zrzuciłam to na karb szkoły, która go dopadła.
„Cóż, muszę skorzystać z toalety” – powiedziała Tina, kończąc ostatni drink. „Zobaczymy, czy znajdziemy Maxa po drodze”.
„Jesteś najlepsza, Tina.”
„Wiem, że jestem.”
Z uśmiechem i potrząsnięciem głowy wziąłem Tinę pod ramię i wyszedłem za nią z zatłoczonej sali balowej. Powietrze było mniej duszne tutaj, w cichym, słabo oświetlonym korytarzu, i czułem, że mogę oddychać,
Ale wszystko się zmieniło, gdy usłyszeliśmy dźwięk dwóch znajomych głosów dochodzących z pobliskiej szafy gospodarczej. Max i... Linda,
„...umawiam się z nią tylko z powodu tego głupiego wyzwania”.
„To trwa już tak długo. Jak mogłeś z nią wytrzymać przez cały ten czas?”
„ Było ciężko. Ale już prawie koniec...”
Dłoń Tiny zacisnęła się na mojej. „Audrey-” zaczęła, ale przerwałam jej, potrząsając głową i gestem nakazując jej, żeby poszła do łazienki beze mnie. Na moment zacisnęła usta, patrząc na mnie z niepokojem, zanim odeszła.
Gdy patrzyłam, jak odchodzi, zacisnęłam pięść na spódnicy tak mocno, że myślałam, że paznokcie przebiją koronkę.
Wszyscy w tej akademii mnie nienawidzili, wszyscy oprócz Tiny. W tym momencie zaakceptowałam to.
Ale nie od Maxa. Nie od słodkiego chłopca, który rzekomo zakochał się we mnie po uszy trzy miesiące temu. Myślałam, że był... inny niż pozostali. Że ktoś w końcu dostrzegł mnie taką, jaka jestem i nie obchodziło go, że jestem człowiekiem, że jestem molem książkowym, albo że jestem uzależniona od mody.
Okazuje się, że byłem w błędzie.
„Nigdy nie byłbym naprawdę zainteresowany kimś takim jak ona” – rozległ się głos Maxa. „Szczerze mówiąc, ja też uważałem ją za supermądrą; więc jestem zaskoczony, że faktycznie się na to nabrała”.
„Ach, cóż, chyba wszystkie te książki, w których ciągle siedzi z nosem, nie uczą jej, czego naprawdę pragną mężczyźni”.
Serce ścisnęło mi się w piersi i w tym momencie chciałam tylko uciec. Gdzieś w bezpieczne miejsce, gdzieś na uboczu, gdziekolwiek, byle nie tutaj.
Ale byłem zbyt wolny. Zanim zdążyłem pobiec, drzwi nagle skrzypnęły i otworzyły się na całą szerokość. Odwróciłem się, serce waliło mi jak szalone, i zobaczyłem Maxa stojącego w drzwiach, dokładnie tak, jak podejrzewałem.
Jego brązowe oczy rozszerzyły się do rozmiarów spodków w chwili, gdy zobaczył moją zalaną łzami twarz. „Audrey!” – wykrztusił. „Co ty-”
Nie dałam mu szansy dokończyć. Odchylając ramiona, podniosłam brodę w jego stronę w najbardziej buntowniczej pozie, jaką mogłam przybrać.
„Już skończyliśmy” – powiedziałem.
I zanim zdążył cokolwiek odpowiedzieć, odwróciłam się na pięcie, podniosłam spódnicę i uciekłam.
Dzięki bogini, że nigdy do tego nie doszło, pomyślałam cierpko, wślizgując się do prywatnego baru Akademii. Nie mogłam sobie wyobrazić, jak by było, gdybym się z nim przespała; prawdopodobnie powiedziałby o tym wszystkim, w jakiś sposób wykorzystałby to przeciwko mnie.
Pośpiesznie ocierając łzy, wślizgnęłam się na jeden ze stołków barowych i zamówiłam drinka - rum z colą. Nie lubiłam alkoholu aż tak bardzo, ale potrzebowałam go dziś wieczorem.
Westchnąłem cicho, opierając się o bar i szlochając. Chwilę później barman podsunął mi szklankę. Wziąłem ją z mruknięciem „Dzięki” i wziąłem łyk.
Mój telefon zabrzęczał w mojej torebce, więc wyjęłam go z westchnieniem. Kilka wiadomości: niektóre od Tiny pytającej, gdzie jestem, na które szybko odpowiedziałam. Pozostałe były jednak od Maxa.
„Audrey, to nie tak, jak myślisz” – błagał. „Proszę, po prostu porozmawiajmy”.
Wyłączyłam telefon z jękiem i schowałam go z powrotem do torebki. Gadanie. Jasne.
Nie miałem ochoty słuchać więcej jego kłamstw. Wszystko, czego chciałem, to wziąć głęboki łyk płynu z mojego kubka i zrobiłem dokładnie to.
Ale nie siedziałam tam długo, gdy nagle poczułam, że ktoś na mnie wpadł. Zanim mogłam się uspokoić, rzuciłam się do przodu i wylałam swój napój na rękaw mężczyzny siedzącego obok mnie,
„Och! Tak mi przykro”, wyszeptałam, na chwilę zapominając o swoim złamanym sercu, szybko chwyciłam serwetkę leżącą w pobliżu i zaczęłam wycierać jego marynarkę, nawet się nad tym nie zastanawiając . „Chodź, pozwól, że ci to przyniosę-”
"Zatrzymywać się."
Szorstki głos mężczyzny w połączeniu z nagłym odczuciem jego chłodnych palców na moim nadgarstku sprawiły, że zabrakło mi tchu, żeby cokolwiek powiedzieć.
Wydawało się, że nie muszę. Ponieważ nawet chwilę po tym, jak uderzające szare oczy mężczyzny spotkały moje spod jego grzywy czarnych włosów, zza baru rozległ się głos.
„Audrey! Jesteś. Co ty-”
Oczy Maxa zwęziły się, gdy rzucił się do nas, a na jego twarzy malował się wyraz zazdrości i gniewu. Zanim zdążyłam mu powiedzieć, żeby się odczepił, Max sięgnął po mój nadgarstek, by odciągnąć mnie od nieznajomego, którego najwyraźniej uważał za swojego następcę.
Ale gdy Max spojrzał w te szare oczy, zamarł z otwartą buzią.
„S-Sir” – wyjąkał, cofając się o krok i pochylając głowę z szacunkiem. „Nie wiedziałem, że to ty”.
