เมื่อมิเชลล์ กรีนวูดตื่นขึ้นในตอนเช้า เธอรู้สึกไม่สดชื่นอย่างที่ควรจะเป็นหลังจากพักผ่อนอย่างเต็มที่ในตอนกลางคืน เธอรู้สึกกระสับกระส่ายเนื่องจากความวิตกกังวลที่ยังคงมีอยู่ว่าจะมีเรื่องแย่ๆ เกิดขึ้น ซึ่งทำให้เธออารมณ์เสียอย่างมาก ตามที่คาดไว้ เธอได้รับโทรศัพท์โดยตรงจากเจอราร์ด โรเบิร์ตส์ เพียงไม่กี่นาทีก่อนที่นาฬิกาจะตีเก้า เขาบอกให้เธอไปที่โรเบิร์ต เอ็นเตอร์ไพรส์ก่อนสิบโมง
เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากเจอเธอขึ้นมาทันใด แต่ในใจเธอก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ เธอจึงรีบแต่งตัวและเดินไปที่บริษัทโรเบิร์ตเอ็นเตอร์ไพรส์ประมาณสิบนาที
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเข้าไปในอาคาร ไม่มีอะไรใหม่ ยกเว้นว่าครั้งนี้เธอได้รับคำสั่งโดยตรงจากสามีของเธอ ซึ่งเป็นลูกชายของเจ้าของบริษัท Robert Enterprises ให้ไปที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทใน Binfield เพื่อลงนามในสัญญาหย่าร้าง!
หลังจากนั้นไม่นาน เธอได้นั่งเงียบๆ ในห้องทำงานของเจอราร์ด โดยถือปากกาไว้ในมือ แน่นมากจนปลายนิ้วของเธอซีดอย่างรวดเร็ว เธอมองลงไปที่เอกสารหย่าร้างบนโต๊ะ เธอพยายามหลีกเลี่ยงการสบตากับดวงตาที่เย็นชาและเฉยเมยของบุคคลตรงข้ามกับเธอโดยเจตนา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องไปไกลถึงขั้นต้องการหย่าร้าง พวกเขาแต่งงานกันมาประมาณหนึ่งปีแล้ว เธอทำอะไรผิดหรือเปล่า? หรือว่าเป็นอย่างอื่น?
แม้ว่าเขาจะต้องการหย่าจริงๆ เขาก็จะไม่เสียเวลาขอให้เธอมานั่งที่ห้องทำงานของเขาเป็นการส่วนตัว พวกเขาสามารถคุยกันที่บ้านได้ อย่างไรก็ตาม เธอเกือบลืมไปว่าเขาไม่ได้กลับบ้านมานานกว่าสองเดือนแล้ว ที่จริงแล้ว เขาแทบจะไม่เคยกลับบ้านเลย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา มิ เชลล์รู้ดีว่าเหตุผลที่เขาแต่งงานกับเธอในตอนแรก ก็คือเธอเป็นคนตระกูลกรีนวูด ซึ่งมีฐานะสูงและมีชื่อเสียงที่น่าเคารพ มากกว่าหนึ่งปีผ่านไปนับตั้งแต่พวกเขาแต่งงานกัน และเจอราร์ดก็ก้าวขึ้นสู่อำนาจอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งเขาไปถึงสถานะที่สูงพอที่จะได้รับการยกย่องว่าเป็นกระดูกสันหลังของตระกูลโรเบิร์ตส์ ตอนนี้เขามีอิทธิพลอย่างมากในบินฟิลด์ ในทางกลับกัน เธอยังคงเป็นมิเชลล์ กรีนวูด ผู้หญิงที่ไม่มีความสำเร็จสำคัญใดๆ เป็นคนไร้ตัวตน ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเจอราร์ด โรเบิร์ตส์ สิ่งนี้รวมอยู่ในข้อตกลงระหว่างเขากับตระกูลกรีนวูด การแต่งงานของพวกเขาต้องเป็นความลับ
เพื่อที่ จะ เอาชนะความจงรักภักดีของตระกูลโรเบิร์ตส์ ตระกูลกรีนวูดจึงตัดสินใจบังคับให้เธอแต่งงานกับเขา ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม เธอเป็นเพียงทรัพย์สินที่ไม่จำเป็น ในตระกูลโรเบิร์ตส์ สถานะของเธอยังต่ำกว่าคนรับใช้เสียอีก มิเชลล์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าเจอราร์ดจะเป็นคนฉลาดจริงๆ เขารู้ว่าสถานะของเธอต่ำต้อยเพียงใดในตระกูลกรีนวูด แต่เขากลับเลือกที่จะแต่งงานกับเธอแทนที่จะเป็นลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งของเธอ เขาคาดหวังว่าตระกูลกรีนวูดจะไม่สนใจเธอ และพวกเขาจะไม่พูดอะไรสักคำเมื่อถึงเวลาที่เขาจะต้องหย่ากับเธอ
รอยยิ้มเยาะบนใบหน้าสวยของเธอเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้างเมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าครอบครัวกรีนวูดจะได้รับผลกรรมของตัวเองในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากพันธมิตรกับโรเบิร์ตได้เท่านั้น แต่พวกเขายังต้องสูญเสียบางอย่างอีกด้วย จะเกิดอะไรขึ้นหากครอบครัวกรีนวูดรู้ว่าเจอราร์ดตัดสินใจหย่าร้างในที่สุด ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากการแยกทางกันของพวกเขาจะน่าสนใจมาก
"เซ็นต์เลย!" เจอราร์ดอุทานอย่างเฉยเมยขณะจ้องมองเธออย่างเย็นชา
“ดี” ในที่สุดเธอก็รวบรวมความกล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างพิศวง เมื่อเธอนึกถึงความจริงที่ว่าผู้ชายคนนี้อยู่กับเธอมาเป็นเวลาหนึ่งปีกว่าแล้ว เธอหยิบปากกาขึ้นมาและเซ็นชื่ออย่างระมัดระวังด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมสุข ราวกับว่าเธอกำลังพยายามชนะการแข่งขันเขียนอักษรวิจิตรในช่วงที่เรียนอยู่ เธอจริงจังกับงานที่ได้รับมอบหมายอย่างมาก ในทุกจดหมายที่เขียนลงไป เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังจมดิ่งลงอย่างช้าๆ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธอรู้สึกเศร้าไม่ใช่ความจริงที่ว่าการแต่งงานของพวกเขาจบลงแล้ว แต่เป็นการที่เธอนึกถึงความไร้ค่าของตัวเองในครอบครัวกรีนวูดและในใจของสามีของเธอเอง
“มิเชลล์” เจอราร์ดไม่คาดคิดว่าเธอจะสงบได้ขนาดนี้ในช่วงเวลาทั้งหมดนี้ ชั่วขณะหนึ่ง ดูเหมือนว่าแมวจะเลียลิ้นของมัน หลังจากเซ็นเอกสาร มิเชลล์มองไปที่เขาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นที่มุมปากของเธอ รอให้เขาเป็นฝ่ายทำลายความเงียบ เขากระแอมอย่างกระอักกระอ่วนใจแล้วพูดว่า “มิเชล ฉันจะขอให้ทนายความโอนเงินที่คุณสมควรได้รับเข้าบัญชีของคุณภายในหนึ่งชั่วโมง คุณจะยังคงเป็นเจ้าของบ้านของเราเพราะว่ามันเป็นของคุณตั้งแต่แรก คุณสามารถอาศัยอยู่ที่นั่นต่อไปได้ในอนาคต ส่วนข้าวของของฉัน...”
