Emma siedziała przed lustrem toaletki i czekała, aż wizażystka nałoży jej makijaż. Jej oczy były bez życia, a umysł pusty.
Nagle drzwi się otworzyły i jej matka, Catherine, wbiegła do środka. Zobaczyła potargane włosy Emmy i jej długą szarą kurtkę, która pasowała do jej siwego wyrazu twarzy. Natychmiast się wściekła.
„Arnoultowie są tutaj. Dlaczego nie zmieniłeś ubrania?”
Emma wsunęła czarne okulary na grzbiet nosa i spojrzała na mnie oszołomiona. „Mamo, naprawdę chcesz, żebym poślubił narzeczonego mojej siostry?”
Catherine myślała, że popełnia wielki błąd, robiąc to, i jej twarz zrobiła się biała z niepokoju. Arnoultowie czekali na zewnątrz, a prosty błąd mógł zniszczyć całą jej rodzinę!
Uklękła przed Emmą i z niepokojem powiedziała: „Emma, błagam cię. Twoja siostra zasługuje na coś lepszego, dlaczego po prostu jej nie pomożesz!”
Beznadziejne oczy Emmy stopniowo stawały się zimne. Chociaż Catherine była jej biologiczną matką, faworyzowała dzieci zmarłej byłej żony swojego ojca. Catherine wiedziała, że narzeczony siostry Emmy był brzydki i bezsilny, ale mimo to chciała, żeby Emma go poślubiła.
Błagania służącej słychać było za drzwiami. „Pani, Arnoultowie są na górze”.
Emma nie wyciągnęła ręki, żeby pomóc Catherine i obojętnie powiedziała: „Wstań. Pójdę”.
Tym razem naprawdę straciła wszelką nadzieję w stosunku do tej rodziny.
Otworzywszy drzwi, zobaczyła grupę dziwnych ochroniarzy stojących za drzwiami.
To właśnie tych ludzi Arnoultowie wysłali, aby ją odebrali.
Dzisiaj wychodzi za mąż za kogoś, kto nie ma ślubu ani pana młodego.
„Chodźmy.” Powiedziała i najpierw zeszła prosto na dół.
Arnoultowie byli najbogatszą rodziną w H City. Ich jedyny spadkobierca, Liam, został oszpecony i był impotentem po tym, jak został porwany ponad dziesięć lat temu.
Od tego czasu nie pojawił się publicznie. Plotki głosiły, że jest brutalny i brzydki, a żadna kobieta wysłana do jego domu nie wyszła z niego żywa.
Nie ma większego smutku niż rozpacz spowodowana zdradą rodziny.
Nawet jeśli był diabłem, to nie miało znaczenia. Jej matka porzuciła ją temu potworowi.
Emma była zupełnie sama na tym świecie.
Po dotarciu do willi Liama, ochroniarz zabrał ją do pokoju, a potem wszyscy wyszli.
Drzwi ponownie się otworzyły dopiero, gdy niebo za oknem zaczęło ciemnieć.
Emma odwróciła głowę i zobaczyła wysokiego, silnego mężczyznę wchodzącego przez drzwi.
Zamknął drzwi i włączył światło.
Emma wyciągnęła rękę, by zasłonić oślepiające światło. Następnie podniosła głowę, by zobaczyć mężczyznę przed sobą.
Na pierwszy rzut oka zamarła.
Nie dlatego, że ten mężczyzna był brzydki i przerażający, ale dlatego, że był niesamowicie przystojny.
Ciemny garnitur owinięty wokół jego wysokiego, muskularnego ciała. Jego para długich nóg pewnie kroczyła w jej kierunku.
Owal jego twarzy był głęboki i idealny, niczym wykwintne dzieło sztuki.
Liam patrzył na Emmę przez kilka sekund, jego brwi lekko się skrzywiły. „Bardzo brzydkie.”
Powiedział to spokojnym tonem, w jego głosie nie dało się wyczuć żadnych zbędnych emocji.
Emma spojrzała w szoku. Nie obchodziło jej zbytnio, że powiedział, że jest brzydka. Spojrzała na niego tylko z wyrazem obrony i powiedziała: „Kim jesteś?”
Jego atramentowe źrenice emanowały ostrym światłem, a jego głos był głęboki. „Nie wiesz, za kogo wyjdziesz za mąż?”
Gdy się zbliżył, jego rześki oddech sprawił, że dreszcz przebiegł po kręgosłupie Emmy.
Jego potężna aura lekko ją stłumiła, ale i tak wyprostowała plecy. „Oczywiście, wiem, że osoba, którą poślubię, nazywa się Liam!”
Liam usłyszał słowa. Ostrość w jego oczach stopniowo się zbiegała, a potem błysnęła śladem jasności. Kolejna kobieta, która uwierzyła w plotki, przeznaczona do poślubienia szpetnego i bezsilnego mężczyzny.
Ale w porównaniu do innych kobiet, jej wyraz twarzy wydawał się zbyt spokojny. To sprawiło, że Liam zainteresował się nią.
Uśmiechnął się, zachowując spokój i opanowanie. „Więc jesteś moją bratową? Ja jestem Nicklaus, kuzyn Liama. Chyba w noc poślubną nikt nie chce być z takim marnotrawcą, nawet ty!”
