App downloaden

Apple Store Google Pay

ความสัมพันธ์ของ Rogue กับ Alpha Twins

มนุษย์หมาป่า รักที่ถูกลิขิต หวาน มนุษย์หมาป่า รักหวาน

“ ฉัน ลูคัส เกรย์ อัลฟ่าแห่งกลุ่มดวงจันทร์มืด ขอประณามโซเฟีย โรมันว่าเป็นสมาชิกของกลุ่มนี้!” *** โซเฟียถูกกลุ่มของเธอประณามเพราะย้ายออกไปสี่ปีหลังจากที่เธอควรจะย้ายออกไป โซเฟียคิดว่านั่นคือจุดจบของชีวิตเธอโดยไม่รู้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่ สองวันหลังจากที่เธอได้กลายเป็นผู้ร้าย เธอถูกผู้ร้ายที่แก่กว่าโจมตี แต่ได้รับการช่วยเหลือจากสมาชิกของกลุ่มสกายบลู ซึ่งเป็นกลุ่มหมาป่าที่ใหญ่เป็นอันดับสองของโลก เธอถูกเฝ้าติดตามจนกระทั่งอัลฟ่าของพวกเขากลับมา โซเฟียถูกพาตัวไปยังกลุ่มอัลฟ่า ซึ่งพบว่าเธอผสมพันธุ์กับอัลฟ่าทั้งสอง โซเฟียวิ่งหนีโดยคิดว่าพวกเขาจะปฏิเสธเธอ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เธอเป็นเพียงโอเมก้าและผู้ร้าย แต่ที่น่าประหลาดใจคือพวกเขาไม่เพียงยอมรับ แต่ยังสัญญาว่าจะแก้แค้นกลุ่มเก่าของเธอสำหรับสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอ

  1. 30 จำนวนตอน
  2. 13527 จำนวนผู้อ่าน

บทที่ 1

"ฉัน ลูคัส เกรย์ หัวหน้ากลุ่มดวงจันทร์มืดแห่งอัลฟ่า ขอประณามโซเฟีย โรมัน ที่ไม่เป็นสมาชิกของกลุ่มนี้!"

ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น ฉันก็เริ่มรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก ทำให้ฉันอ่อนแรงลงกว่าเดิม ฉันรู้สึกว่าสายสัมพันธ์ของฝูงถูกตัดขาด ฉันรู้สึกว่างเปล่า ฉันไม่ได้อยู่ในฝูงอีกต่อไป ฉันกลายเป็นผู้ร้ายไปแล้ว

“ไม่นะ! อย่าทำแบบนี้กับฉันนะ” ฉันคุกเข่าลง ตะโกน และร้องไห้ แต่ไม่มีใครสนใจฉันเลย

“ถ้าคุณเห็นด้วยกับการตัดสินใจของฉันที่จะประณามโซเฟียว่าเป็นสมาชิกของกลุ่ม ก็ขอให้เห็นด้วย” อัลฟ่าพูดต่อ

“ใช่!” ทุกคนในกลุ่มตะโกนออกมา ยกเว้นลิลี่และเอลซ่า เพื่อนของฉันสองคนที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ ไม่มีอะไรที่พวกเขาทำได้ เพราะยังไงพวกเขาก็เป็นแค่โอเมก้าเหมือนกับฉัน

“นี่มันฝูงอะไรเนี่ย” ฉันสงสัย ฉันไม่ได้ทำผิดอะไรเลยนะ ข้อแก้ตัวเดียวที่พวกเขามีสำหรับการเนรเทศฉันก็คือฉันมาช้า “นี่มันผิดกฎหมายรึเปล่าเนี่ย” ฉันถามตัวเอง

ฉันเงยหน้ามองพ่อแม่ที่นั่ง ข้างๆ อัลฟ่าด้วยความไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อเลยว่าพวกเขาจะทำกับฉันแบบนี้ พวกเขาเป็นพ่อแม่แบบไหนกัน แต่ฉันจะคาดหวังอะไรได้ พวกเขาเพิกเฉยต่อฉันมาตั้งแต่ฉันอายุสิบสี่และไม่ขยับตัวเหมือนมนุษย์หมาป่าตัวอื่นๆ

"คุณมีเวลา 20 นาทีในการออกจากฝูงนี้ ไม่เช่นนั้นจะต้องเผชิญกับผลที่ตามมา ไอ้โจร!" แกมม่าของฝูงพูดกับฉันอย่างหยาบคายขณะที่มันเตะท้องฉัน

ฉันกรีดร้องเมื่อรู้สึกเจ็บปวด แต่ฉันรู้ว่าถ้าฉันนอนลงตรงนั้นต่อไป พวกมันจะขู่ฉันและทำร้ายฉันจริงๆ ด้วยพละกำลังที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อย ฉันจึงลุกขึ้นและทำสิ่งเดียวที่คนร้ายรู้วิธีทำ

ฉันวิ่งไป.****

ฉันไม่ได้วิ่งติดต่อกันมา 2 วันแล้ว ฉันรู้สึกเหนื่อยทั้งร่างกาย อารมณ์ และจิตใจ

การเป็นผู้ร้ายหมายความว่าคุณอาจถูกโจมตีหรือฆ่าโดยกลุ่มแวมไพร์ นักล่า หรือผู้ร้ายอื่นๆ

กลุ่มทุกกลุ่มคิดว่าผู้ร้ายทุกคนเป็นคนเลว นั่นเป็นเพราะว่าก่อนที่คุณจะถูกแบนจากกลุ่ม คุณจะต้องทำบาปที่ไม่อาจให้อภัยได้ ฉันเคยคิดแบบนั้น เหมือนกัน แต่ฉันเดาว่ามีบางอย่างผิดปกติเหมือนกับฉัน

ในส่วนของแวมไพร์ พวกดูดเลือดจะใช้พวกอันธพาลเป็นเหยื่อ ส่วนแม่มดจะใช้พวกมันเพื่อ การทดลอง พวกนักล่า เนื่องจากพวกเขารู้ว่าพวกเขาสามารถโจมตีฝูงหมาป่าได้โดยไม่ต้องทำสงคราม จึงเลือกที่จะล่าอันธพาล แม้ว่าบางครั้งพวกมันจะโจมตีฝูงหมาป่าก็ตาม

การเป็นนักเลงมือใหม่หมายความว่าคุณอาจถูกโจมตีจากนักเลงรุ่นเก่าได้อย่างง่ายดาย

ฉันเหนื่อยกับการวิ่งและตัดสินใจพักผ่อน ฉันนั่งใต้ต้นไม้และทบทวนชีวิตของฉันตั้งแต่ฉันอายุได้สิบสี่ปี

ตั้งแต่ฉันอายุครบสิบสี่แล้วไม่เปลี่ยนกะ ฉันก็กลายเป็นเป้าหมายของทุกคนในกลุ่ม และเป็นความเสื่อมเสียของครอบครัว

เมื่อฉันไม่เปลี่ยนกะ ครอบครัวของฉันก็เริ่มเพิกเฉยต่อฉัน และคนอื่นๆ ในกลุ่มก็ปฏิบัติต่อฉันไม่ดี ทำร้ายฉัน ทำให้ฉันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด สุดท้าย เมื่อวานซืนเป็นวันเกิดอายุครบ 18 ปีของฉัน และฉันเปลี่ยนกะโดยไม่คาดคิด ในที่สุดพ่อแม่ของฉันก็ให้ความสนใจฉัน แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อกะของฉันเสร็จสิ้น ฉันเปลี่ยนมาเป็นโอเมก้า ครอบครัวของฉันมองว่าเป็นเรื่องน่าละอายและน่าละอายมากเมื่อพิจารณาว่าพวกเขาเป็นสายเบต้าของฝูง

ฉันเป็นโอเมก้า ไม่มีอะไรดีไปกว่าสิ่งสกปรกบนรองเท้าของพวกเขา

และตอนนี้ฉันก็กลายเป็นคนโกง เป็นเหยื่อที่ง่ายในสายตาของคนอื่น

ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้นานแค่ไหน

ฉันรู้ว่าฉันอาจจะตายได้ทุกเมื่อจากนี้

ในขณะที่ฉันยังคงจมอยู่กับความคิด ฉันไม่ทันสังเกตว่ามีคนสองคนกำลังเดินเข้ามาหาฉัน

“เอาล่ะ! เอาล่ะ! เรามีอะไรอยู่ที่นี่!”

ฉันเงยหน้าขึ้นมองดูชายสกปรกสองคนจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาหิวโหย เมื่อมองดูรูปร่างของพวกเขา ฉันรู้ว่าชายเหล่านี้เป็นคนโกง อาจเป็นพวกโกงมาเป็นเวลานานแล้ว

นั่นแหละคือมัน ฉันคิดกับตัวเอง นี่คือวิธีที่ฉันจะต้องตาย ฉันยังไม่ได้เจอคู่ครองด้วยซ้ำ ฉันคิดกับตัวเองในขณะที่เริ่มร้องไห้ ฉันร้องไห้เพราะชีวิตที่โชคร้ายของฉัน โอ้ ฉันทำผิดตรงไหน ฉันจำไม่ได้ว่าเคยทำให้เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ขุ่นเคืองในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต ฉันสงสัยว่าทำไมฉันถึงโชคร้ายขนาดนี้

ก่อนอื่นเลย ฉันเปลี่ยนไปสาย ประการที่สอง เมื่อฉันเปลี่ยนไปในที่สุด ฉันก็เปลี่ยนไปเป็นโอเมก้า ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจสำหรับครอบครัวที่เปลี่ยนไปเป็นเบต้าจากรุ่นสู่รุ่น ประการที่สาม ฉันถูกไล่ออกจากฝูงและกลายเป็นผู้ร้าย และสุดท้าย ฉันกำลังจะตายหลังจากเป็นผู้ร้ายได้เพียงสองวัน

ผู้ชายเหล่านั้นเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันรู้ในใจว่าฉัน ไม่สามารถต่อสู้กับพวกเขาได้ ฉันเป็นแค่โอเมก้าตัวน้อยที่น่าสงสาร แต่ฉันตัดสินใจว่าฉันจะไม่ยอมแพ้โดยไม่ต่อสู้ ฉันมองไปรอบๆ และเห็นไม้เท้าวางอยู่ใกล้ฉัน และฉันตัดสินใจที่จะใช้มันเป็นอาวุธ ทันทีที่ชายคนหนึ่งมาถึงฉัน ด้วยพละกำลังเพียงเล็กน้อยที่ฉันมีเหลืออยู่ ฉันก็หยิบไม้เท้าและฟาดเขาด้วยมัน จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นเพื่อวิ่ง

ฉันวิ่งไปได้สองสามก้าวก็มีคนคว้าตัวฉันจากด้านหลังแล้วเหวี่ยงฉันไปที่ต้นไม้ ฉันลืมไปว่าโจรมีสองคน

ฉันคิดว่าหลังของฉันหัก ฉันขยับตัวไม่ได้เลยแม้จะอยากขยับก็ตาม ทุกคนและทุกสิ่งมีขีดจำกัดของตัวเอง และฉันก็เดาว่าฉันมาถึงขีดจำกัดของตัวเองแล้ว ฉันแค่เอนหลังและรอชะตากรรมของตัวเอง

"ไอ้สารเลว แกคิดว่าจะหนีจากเราได้นะ เมื่อเราจัดการกับแกเสร็จแล้ว แกก็จะรู้เอง"

พวกอันธพาลเข้ามาหาฉัน และทันทีที่พวกมันกำลังจะแตะตัวฉัน เราก็ได้ยินเสียงคำรามดังมาจากด้านหลัง

เมื่อมองกลับไป ฉันเห็นหมาป่าตัวใหญ่สามตัวกำลังเดินเข้ามาหาเรา ผู้ชายที่กำลังโจมตีฉันอยู่ก็ตัวสั่นด้วยความกลัวขึ้นมาทันใด

สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้ก่อนจะหมดสติคือมีคนกระซิบที่ดวงตาฉัน

"เราช่วยคุณได้ ไม่ต้องกังวล"

รายชื่อบท

  1. บทที่ 1

    "ฉัน ลูคัส เกรย์ หัวหน้ากลุ่มดวงจันทร์มืดแห่งอัลฟ่า ขอประณามโซเฟีย โรมัน ที่ไม่เป็นสมาชิกของกลุ่มนี้!" ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น ฉันก็เริ่มรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก ทำให้ฉันอ่อนแรงลงกว่าเดิม ฉันรู้สึกว่าสายสัมพันธ์ของฝูงถูกตัดขาด ฉันรู้สึกว่างเปล่า ฉันไม่ได้อยู่ในฝูงอีกต่อไป ฉันกลายเป็นผู้ร้ายไปแล้ว “ไม

  2. บทที่ 2

    ฉันตื่นขึ้นเพราะเสียงบี๊บของเครื่องจักรที่อยู่ข้างๆ ฉันลืมตาขึ้นและมองไปรอบๆ ฉันสังเกตเห็นว่าฉันอยู่ในโรงพยาบาล มีเครื่องจักรหลายเครื่องติดอยู่กับร่างกายของฉัน ฉันพยายามนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันจำได้ว่าถูกแบน วิ่งไปสองวัน พักผ่อน และพวกอันธพาลที่โจมตีฉันก่อนที่ฉันจะหมดสติ ฉันจำอะไรไม่ได้อีกเลย ฉันรู

  3. บทที่ 3

    หลังจากเรากินเสร็จ ฉันก็ตัดสินใจเล่าเรื่องของฉันให้พวกเขาฟัง เพราะพวกเขาดีกับฉันมาก ฉันกระแอมแล้วเริ่ม "ฉันมาจากกลุ่มดวงจันทร์มืด ฉันถูกเนรเทศออกจากกลุ่มเพราะย้ายไปอยู่โอเมก้าสายและแย่ลงกว่าเดิม" น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของฉันแล้วขณะที่ฉันนึกถึงทุกสิ่งที่ฉันประสบมาในสัปดาห์นี้ “อะไรนะ! นี่มันเหตุผ

  4. บทที่ 4

    สองวันผ่านไปแล้วและวันนี้ฉันก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันกำลังติดตามโรสไปที่บ้านของเธอสักพักก่อนที่อัลฟ่าของพวกเขาจะกลับมาในสัปดาห์หน้าและตัดสินฉัน เบต้าทำตามคำพูดของเขาและส่งยามสองคนมาติดตามฉัน ทันทีที่ฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันก็มองเห็นว่าเมืองของพวกเขาสวยงามเพียงใด ถนนหนทางของพวกเขาสะอาดมาก และอาคารต่างๆ

  5. บทที่ 5

    วันรุ่งขึ้น ตีสี่ก็ตื่นแล้ว ฉันเคยชินกับการตื่นนอนที่บ้านเพราะต้องทำงานบ้านให้เสร็จก่อนพ่อแม่ตื่น ไม่งั้นจะถูกทำโทษ หลังจากนั่งเฉยๆ ได้ประมาณสามสิบนาที ฉันจึงตัดสินใจไปดูว่ามีอะไรที่ฉันช่วยได้บ้าง พวกเขาก็ให้อาหารและที่พักฟรีแก่ฉันแล้ว สิ่งที่ฉันทำได้น้อยที่สุดก็คือช่วยทำงานบ้าน ฉันเดินลงบันไดไปและม

  6. บทที่ 6

    มุมมองของเซเวียร์ "ในที่สุดการประชุมอันน่าเบื่อนี้ก็เกือบจะจบลงแล้ว!" เซียวฝาแฝดของฉันพูดขณะที่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ ทุกปี สภาผู้อาวุโสที่ดูแลกิจการของมนุษย์หมาป่าทั้งหมดจะจัดการประชุมสำหรับอัลฟ่าทุกคน พูดตามตรง การประชุมมักจะน่าเบื่อ แต่ถ้าคุณไม่เข้าร่วม คุณจะต้องเผชิญกับผลที่ตามมา ยกเว้นว่าคุณมีเ

  7. บทที่ 7

    มุมมองของโซเฟีย ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วนับตั้งแต่ฉันเข้ามาอยู่ในกลุ่มนี้ และบอกตามตรงว่านี่เป็นสัปดาห์ที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน และถึงแม้ว่าในตอนท้ายเหล่าอัลฟ่าจะทำให้ฉันต้องจากไป แต่ฉันก็จะเก็บความทรงจำอันน่าอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นที่นี่ไว้เสมอ ปรากฏว่าอัลฟ่ากลับมาจากการประชุมเมื่อวานนี้ และพวกเขาก็ขอของขวั

  8. บทที่ 8

    ฉันเริ่มขอบคุณพวกเขาสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาทำเพื่อฉัน แม้ว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะได้เจอกัน แต่เธออยากให้พวกเขารู้ว่าเธอรู้สึกขอบคุณจริงๆ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาทำเพื่อเธอ “ จากส่วนลึกที่สุดของหัวใจ ฉันอยากขอบคุณพวกคุณทั้งคู่จริงๆ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำเพื่อฉันตั้งแต่ฉ

  9. บทที่ 9

    ~ซาเวียร์~ เนื่องจากเราไม่อยู่บ้านสองสัปดาห์ ฉันกับเสี่ยวจึงต้องจัดการเอกสารมากมาย ต้องเซ็นเอกสารและตรวจสอบเอกสาร มีเรื่องต้องจัดการอีกมาก เนื่องจากเรามาถึงในช่วงบ่าย เราจึงกินข้าว นอนพัก และเริ่มทำงานจนถึงตีสามก่อนจะไปพักผ่อน ตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เราก็กลับมาที่ออฟฟิศและทำงานกันอีกครั้ง เราตั้งใจว่าจะ

  10. บทที่ 10

    POV เสี่ยว~ อะไรนะ! นี่มันเรื่องตลกเหรอ? เราจะผสมพันธุ์กับคนโกงได้ยังไง? ในบรรดาหมาป่าทั้งหมดนั้น มีพวกโกงด้วยเหรอ” ฉันสะดุ้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันอยู่ที่ไหน จริงๆ แล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดจาหยาบคายแบบนั้นเลย ตั้งแต่พ่อแม่ของฉันถูกคนโกงฆ่า ฉันเกลียดพวกเขาอย่างสุดหัวใจ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงทำตาม

หมวดหมู่ มนุษย์หมาป่า

تم النسخ بنجاح!