Emma Clarke opuściła szpital, trzymając wyniki testów w drżących rękach. Miała łzy w oczach, ale nie wiadomo było, czy była szczęśliwa, czy smutna.
„Panno Crawford, jest pani w ciąży.” Słowa lekarza znów zabrzmiały jej w uszach.
Trzy miesiące temu poślubiła Maxa Weltona, młodego mistrza numer jeden w prestiżowej rodzinie, będącej przedmiotem zazdrości całego Glendale.
W dniu ślubu każda kobieta w mieście była jej niezwykle zazdrosna. Uważała się również za najszczęśliwszą i najszczęśliwszą kobietę na ziemi.
Od kiedy poznała Jeremy'ego, gdy miała dziesięć lat, w jej sercu zasiało się ziarno.
Aby zrównać się z Jeremy'm i rzucić mu jeszcze jedno spojrzenie w tłumie, ciężko pracowała nad samodoskonaleniem przez ostatnie dwanaście lat.
Zawsze czuła, że pochodzą z dwóch różnych światów. Była jak dzikie dziecko, które dorastało w ruinach. Jak mogła mieć jakikolwiek związek z mężczyzną takim jak on?
Jednak nie było pewne, czy została pobłogosławiona przez Boga, czy też Bóg przeznaczenia sobie z niej żartował. Trzy miesiące temu poszła na przyjęcie urodzinowe swojej przyjaciółki. Następnego ranka , kiedy się obudziła, zobaczyła Jeremy'ego leżącego obok niej.
Czerwona plama na nieskazitelnym prześcieradle wyglądała niezwykle rzucająco w oczy. Opisała to, co wydarzyło się między nią a Jeremym poprzedniej nocy.
Zanim mogła zrozumieć sytuację, ktoś zapukał do drzwi, a następnie grupa reporterów zablokowała wyjście. Nie mogli się doczekać, aby opublikować wiadomość, że Jeremy spędził noc z tajemniczą kobietą.
Whitmanowie byli najbardziej znamienitą rodziną w Glendale. Najwyraźniej byli arystokratyczną rodziną i mieli literacką reputację. Stary Mistrz Whitman był staroświeckim człowiekiem. Kiedy się o tym dowiedział, natychmiast ogłosił ślub Jeremy'ego i Madeline.
Dla Madeline było to jak sen. Jednak nie był to dobry sen.
Jeremy wcale jej nie kochał. Zamiast tego, pogardzał nią. Nienawidził jej. Nienawidził jej za istnienie i za to, że sprawiła, że zawiódł swoją ukochaną kobietę, Samanthę Clarke. Trzeba powiedzieć, że Samantha Clarke była również ukochaną siostrą Madeline.
Mimo wszystko Madeline zebrała się na odwagę i zadzwoniła do Jeremy'ego.
Bez zaskoczenia, jej połączenie zostało odrzucone. W związku z tym mogła tylko nieśmiało wysłać SMS-a, aby powiedzieć mu, że ma coś do powiedzenia i ma nadzieję, że wróci do domu tej nocy.
Ich małżeństwo trwało już trzy miesiące, ale on nigdy nie spędził nocy w domu. Madeline zawsze była sama w sypialni i doskonale wiedziała, gdzie spędzał noce.
Nie odebrał telefonu i nie odpisał na SMS-a. Dlatego serce Madeline zrobiło się zimne; wiedziała, że Jeremy nie wróci do domu również tej nocy.
To powiedziawszy, wzięła prysznic i miała zamiar odpocząć, gdy drzwi gwałtownie się otworzyły z głośnym hukiem.
Podniosła głowę i zaniepokoiła się, gdy zobaczyła jego lodowatą, ale przystojną twarz. Jej serce zaczęło bić niekontrolowanie.
„Jeremy, jesteś w domu” – ostrożnie zawołała jego imię. Na jej czystej twarzy pojawił się mały uśmiech.
Jednakże, gdy podeszła do niego, mężczyzna złapał ją za ramię i brutalnie rzucił na łóżko.
Stawy jego palców były wyraźne, gdy mocno ściskał brodę Madeline. Jego oczy były pełne pijaństwa i wściekłości.
„Madeline, aż tak bardzo mnie lubisz? Do tego stopnia, że weszłaś do mojego łóżka, używając tak podłych metod, co?” Głos mężczyzny był uwodzicielski. W jego głosie słychać było nutę kpiny i nienawiści.
Jej twarz zbladła, gdy spojrzała na mężczyznę, którego kochała przez kilkanaście lat, a jej serce przeszył ból.
„Jeremy, źle mnie zrozumiałeś.”
„Źle cię zrozumiałem?” Mężczyzna spojrzał na nią z pogardą i zaśmiał się głęboko. „Madeline, dlaczego wciąż udajesz?”
Po tym jak to powiedział...
