Celia Kane obudziła się i odkryła, że leży na tylnym siedzeniu samochodu, ubrana w suknię ślubną.
Pomimo potwornego bólu głowy, miała mgliste wspomnienie tego, co się wydarzyło, zanim straciła przytomność.
Jej ojciec, Adrien Kane, zadzwonił do niej niespodziewanie. Powiedział, że natknął się na rzeczy należące do jej matki, Jenifer Mitchell, na strychu i zapytał Celię, czy mogłaby przyjść i je zabrać.
Od czasu, gdy w wieku siedemnastu lat wyprowadziła się z domu rodziny Kane, Celia nigdy więcej nie postawiła stopy w tym domu. I nawet nie pomyślałaby o powrocie, gdyby nie rzeczy należące do jej matki.
Kiedy Celia przybyła, dziwnym trafem Adrien poprosił ją, żeby została na kolacji. Celia nie odmówiła mu, ale pozostała czujna i wzięła tylko łyk soku. Jednak wkrótce potem zaczęła czuć się bardzo oszołomiona. Wtedy wszystko zaczęło się zamazywać. Jej ostatnim wspomnieniem było to, że została siłą wciągnięta w suknię ślubną, a następnie wepchnięta do samochodu ślubnego.
Gdy wracała i odpływała, niejasno przypomniała sobie, że jej przyrodnia siostra, Cerissa Kane, powiedziała, że przygotowała dla niej wielki prezent.
Reszta była pusta. Nie miała pojęcia, jak długo była w drodze.
Gardło miała nieznośnie swędzące i suche, a całe ciało płonęło, jakby ją grillowano na kuchence.
Oczywiste jest, że została odurzona!
Czy to był ten tzw. „wielki prezent”, o którym mówiła Cerissa?
Gdy tylko Celia zdała sobie sprawę z tego, co się stało, rozejrzała się czujnie dookoła i dostrzegła dziwny krajobraz za oknem.
Wydawało się, że samochód zmierza w odległe miejsce. Wkrótce wokół było coraz mniej budynków.
To nie była droga do domu rodziny Shaw!
Rodzina Shaw była najpotężniejszym klanem w Hosworth. Niemożliwe było dla nich życie w tak odludnym miejscu!
Celia zaczęła panikować. Jej wzrok przeskakiwał między kierowcą a mężczyzną ubranym jak ochroniarz, siedzącym na siedzeniu pasażera. Żaden z nich nie był z rodziny Kane. Właściwie Celia w ogóle ich nie rozpoznawała. Byli zupełnie obcymi ludźmi.
Obaj mężczyźni nie wiedzieli, że Celia nie śpi, więc kontynuowali nieuczciwą rozmowę.
„To wielka szkoda, że taka piękna kobieta wychodzi za mąż za tego bezużytecznego mężczyznę z rodziny Shaw”.
Celia poczuła chłód w żyłach. Słyszała, że Kane Group niedawno przeżywa kryzys. Zamiast zająć się bałaganem w firmie, Adrien skontaktował się z rodziną Shaw i nękał ich każdego dnia, błagając, by zainwestowali w jego firmę.
Rodzina Shawów ostatecznie wyraziła zgodę, ale pod warunkiem, że jego córka, Cerissa, poślubi ich nieślubnego członka, Tysona Shawa.
Tyson był dość tajemniczą, nieuchwytną postacią. Kilka lat temu miał poważny wypadek samochodowy i chociaż przeżył, jego twarz była mocno zmasakrowana, a ciało nigdy nie wróciło do zdrowia. Mówiono, że nie miał aż tyle czasu do życia. A jakby tego było mało, mówiono, że został wydziedziczony przez rodzinę Shaw i przez wszystkie te lata żył w izolacji.
Mimo że formalnie był nadal członkiem rodziny Shaw, żadna wpływowa para nie chciała wydać swojej córki za takiego człowieka.
Celia szybko zdała sobie sprawę, że została oszukana.
Adrien prawdopodobnie nie chciał wydać Cerissy, swojej ukochanej córki z Mabel Kane, za Tysona Shawa. Dlatego zwabił Celię do ich domu, aby móc zorganizować zastępcze małżeństwo. Celia nigdy nie zapomni, jak tuż po śmierci matki,
Adrien poślubił swoją kochankę, Mabel. Po tym, ich nieślubna córka, Cerissa, została szlachetną młodą damą rodziny Kane. Z drugiej strony, Celia, jego prawowita córka, została zmuszona do opuszczenia własnego domu!
Zarówno Celia, jak i Cerissa były córkami Adriena, ale on najwyraźniej faworyzował tę drugą.
Uświadomiwszy sobie to, Celia poczuła, że jej serce się zapada.
„O czym ty mówisz? Ten frajer zaraz poślubi tanią, brudną kobietę”. Kierowca zaśmiał się złowieszczo, najwyraźniej sugerując, że zamierzają coś zrobić Celii.
Ochroniarz na siedzeniu pasażera zaśmiał się lubieżnie. Celia natychmiast zdała sobie sprawę, że jej sytuacja była jeszcze trudniejsza, niż sobie wyobrażała.
Nie miała czasu na rozczulanie się. Widząc, że pojazd miał zaparkować na odludnej ścieżce, natychmiast otworzyła drzwi kopniakiem i miała zamiar wyskoczyć.
Niestety, gdy tylko drzwi się otworzyły, ochroniarz z pierwszego rzędu również wyskoczył z samochodu i złapał ją, ciągnąc z powrotem do samochodu.
Bez ostrzeżenia ochroniarz nagle uderzył Celię w plecy, wybijając jej powietrze z płuc. Zanim zdążyła się podnieść, mężczyzna już wdrapał się na nią i rozpiął spodnie, wyciągając swojego wzwiedzionego penisa.
„Przepraszam. Rozkaz panny Kane. Zamiast tego spróbuj się dobrze bawić”. Ochroniarz uśmiechnął się okropnie.
Oczy kierowcy także były pełne pożądania, gdy obserwował rozgrywającą się przed nim scenę.
Oczy Celii stwardniały. Gdy tylko ochroniarz wspomniał o „Miss Kane”, wiedziała, że to wszystko sprawka jej przyrodniej siostry! W tym momencie Celia nienawidziła swojej przyrodniej siostry z całego serca.
Była oszołomiona, gdy poczuła, jak ręce mężczyzny wślizgują się pod jej sukienkę i mocno chwytają ją za kostki, próbując siłą rozdzielić jej nogi.
W panice Celia kopnęła ochroniarza w krocze z całej siły i jednocześnie przewróciła się, żeby wydostać się z samochodu.
Ochroniarz zawył z bólu i upadł na bok, ściskając swojego stłuczonego kutasa. Widząc to, kierowca krzyknął z niepokojem: „Ta suka ucieka. Biegnijcie za nią!”
Celia biegła tak szybko, jak mogła, nie przejmując się upokorzeniem, którego właśnie doświadczyła. Jej priorytetem była teraz ucieczka z tego niebezpiecznego miejsca.
Jednak adrenalina tylko stymulowała działanie narkotyku w jej ciele. Uczucie pieczenia wraz z silnym pożądaniem przetoczyło się przez jej ciało, sprawiając, że chciała natychmiast zdjąć wszystkie ubrania.
Mocno ugryzła się w dolną wargę, zmuszając się do zachowania jasności umysłu. Nie wiedziała, jak długo biegła, gdy zobaczyła czarny luksusowy samochód zaparkowany w oddali.
Nadzieja wzrosła w jej sercu. Bez wahania pobiegła, by zawołać o pomoc.
Okno było na wpół otwarte. Zobaczyła boczny profil przystojnego mężczyzny siedzącego w środku. Jego głowa była opuszczona, więc nie mogła wyraźnie zobaczyć jego wyrazu twarzy, ale widziała wystarczająco dużo, aby wiedzieć, że był oszałamiająco przystojny.
Ubrania Celii były przesiąknięte potem, a ona czuła gorąco na całym ciele. Silne działanie narkotyku ją torturowało, wyrzucając wszelki rozsądek przez okno. Chciała tylko jednej rzeczy: zostać wydymana.
Poczuła się tak niekomfortowo, że potarła nogi i oparła swoje delikatne ciało o drzwi samochodu. Zdyszana, wsadziła głowę do uchylonego okna.
Teraz, gdy zobaczyła twarz mężczyzny, zobaczyła, jaki był przystojny i nie mogła się oprzeć chęci uprawiania seksu.
Jęczała raz po raz, nie wiedząc, czy go uwodzi, czy prosi o pomoc.
„Proszę pana... Czuję się tak nieswojo. Pomóż mi, proszę...”
