Έλλα
« Λυπάμαι Έλλα». Λέει απαλά ο γιατρός μου. «Φοβάμαι ότι σου έχουν απομείνει πολύ λίγα βιώσιμα αυγά. Ειλικρινά, συνήθως βλέπω αυτούς τους αριθμούς σε γυναίκες δέκα ή δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερές σας».
« Τι;» μουρμουρίζω, χωρίς να πιστεύω στα αυτιά μου. Προσπαθώ να μείνω έγκυος εδώ και χρόνια. Είμαι μόλις 30, θα έπρεπε να μου μείνουν πολλά αυγά.
« Όσον αφορά τη γονιμότητα, σου απομένει πολύ λίγος χρόνος». Αυτή συνεχίζει. «Αν θέλετε να συλλάβετε, πρέπει να το κάνετε πριν ξεκινήσει ο επόμενος κύκλος σας».
« Ο επόμενος κύκλος μου;» Επαναλαμβάνω, με το στόμα ανοιχτό από το σοκ. Αγαπώ τα παιδιά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, και παρόλο που μπορεί να μην είναι φιλοδοξία όλων, δεν θέλω τίποτα περισσότερο από το να γίνω μητέρα.
Πρέπει να πάω σπίτι και να πω στον φίλο μου αυτά τα νέα, και δεν υπάρχει στιγμή για χάσιμο.
Φτάνω σπίτι σε χρόνο ρεκόρ, ξεσπώντας από την πόρτα και ανοίγοντας το στόμα μου για να φωνάξω τον Mike, αλλά σταματώ νεκρός στα ίχνη μου. Μόλις μπαίνω μέσα βλέπω ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα και μια τσάντα δίπλα στην πόρτα – κανένα από τα δύο δεν μου ανήκει.
Βγάζω τα αυτιά μου προς την κρεβατοκάμαρα και το στομάχι μου ανακατεύεται όταν ακούω τον αλάνθαστο ήχο της γκρίνιας, που συνοδεύεται από ένα σταθερό χτύπημα, καθώς το κρεβάτι συγκρούεται με τον τοίχο. Το χειρότερο από το να συνειδητοποιείς ότι ο Μάικ είναι ξεκάθαρα εκεί με μια άλλη γυναίκα, είναι να καταλάβεις με ποιον είναι. Ξέρω αυτή την τσάντα και ξέρω αυτά τα παπούτσια – ανήκουν στην καλύτερή μου φίλη, Κέιτ.
« Φ**κ, η Έλλα είναι τόσο ηλίθια». Ο Μάικ γελάει, «μπορείς να πιστέψεις ότι πραγματικά περιμένει να κάνω ένα μωρό μαζί της;»
Η Κέιτ βρυχάται, «είναι παραληρηματική. Δεν ξέρω πώς την άντεξες τόσο καιρό στην αρχή».
« Αν δεν ήταν τόσο όμορφη, δεν θα της έδινα ποτέ την ώρα της ημέρας». Ο Μάικ χλευάζει. «Ευτυχώς οι καθημερινές δόσεις του σχεδίου Β την εμπόδισαν να συλλάβει ποτέ».
« Χάπι της επόμενης μέρας;» Η Κέιτ ρωτά, «πώς κατάφερες να της το δώσεις χωρίς να το καταλάβει;»
« Της το έβαλα στον πρωινό καφέ». Ο Mike chortles, ακούγεται πολύ περήφανος για τον εαυτό του.
Η όρασή μου γίνεται εντελώς κόκκινη καθώς όλα μπαίνουν επιτέλους στη θέση τους. Ξαφνικά είναι ξεκάθαρο γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να μείνω έγκυος, παρόλο που έκανα απροστάτευτο s*x πολλές φορές την εβδομάδα για χρόνια. Είναι ακόμη ξεκάθαρο πώς θα μπορούσα να έχω τα ωάρια μιας 45χρονης, αν ο αξιοθρήνητος σύντροφός μου με ταΐζε κρυφά με επείγουσα αντισύλληψη κάθε μέρα – δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το ποια άλλη ζημιά θα μπορούσε να έχει προκαλέσει στο αναπαραγωγικό μου σύστημα.
Πριν προλάβω να το σκεφτώ καλύτερα, χτυπάω τον συναγερμό καπνού στον τοίχο, θέλοντας να τρομάξω και να τιμωρήσω το ζευγάρι στην κρεβατοκάμαρα τόσο άγρια που φοβάμαι ότι μπορεί να τους επιτεθώ όταν εμφανιστούν. Το νερό εκτοξεύεται αμέσως από το σύστημα καταιονισμού που είναι τοποθετημένο στην οροφή καθώς μια τσιριχτή σειρήνα γεμίζει τον αέρα και ακούω τον Μάικ και την Κέιτ να φωνάζουν έκπληκτοι.
Λίγες στιγμές αργότερα βγαίνουν ορμητικά από την κρεβατοκάμαρα, σταματώντας στα ίχνη τους όταν με βλέπουν να φαίνομαι στην πόρτα. Τα μάτια του Μάικ ανοίγουν κωμικά, «Τι κάνεις σπίτι τόσο νωρίς;» Το φίδι έχει το νεύρο να ακούγεται απογοητευμένο που του εξέπληξα, όταν είναι αυτός που τριγυρίζει κρυφά πίσω από την πλάτη μου γιατί ένας Θεός ξέρει πόσο καιρό. Φαίνεται να συνειδητοποιεί πόσο ύποπτο φαίνεται που αυτός και η Κέιτ στέκονται εκεί με τα εσώρουχά τους και προσθέτει γρήγορα: «Η Κέιτ ήρθε να με δει για να ετοιμάσουμε μια έκπληξη για τα γενέθλιά σου, αλλά μετά χύσαμε καφέ σε όλα τα ρούχα μας και έπρεπε να αλλάξουμε».
Φωτιά ανάβει στις φλέβες μου, πρέπει αληθινά να πιστέψει ότι είμαι αδικοχαμένος αν περιμένει να αγοράσω μια τόσο αδύναμη δικαιολογία.
Είναι απόδειξη της τρομακτικά χαμηλής γνώμης τους για μένα ότι αγοράζουν την πράξη μου και ορκίζομαι να πάρω την εκδίκησή μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχασα τόσα πολλά χρόνια – τα καλύτερά μου χρόνια – σε αυτό το βρωμερό. Και τώρα μπορεί να μου κόστισε και το μέλλον μου. Μόλις μπει η σκέψη στο μυαλό μου, ξέρω ότι δεν έχω την πολυτέλεια να χάσω άλλη μια στιγμή στον Mike, έχω πιο σημαντικά πράγματα να φροντίσω.
Κάνω τις δικαιολογίες μου και τρέχω στην πόλη για δεύτερη φορά εκείνο το απόγευμα, τρέχοντας στην παρήγορη αγκαλιά της παρένθετης αδερφής μου, Κόρα. Όχι μόνο μεγαλώσαμε μαζί στο ορφανοτροφείο, αλλά έγινε μαιευτική και τώρα εργάζεται για την πιο αποκλειστική τράπεζα σπέρματος στην πόλη. Ποτέ δεν την έχω ξαναπάει γιατί πάντα φανταζόμουν τον Μάικ και εγώ θα συλλάβαμε τελικά τον φυσικό τρόπο, αλλά αυτό σαφώς δεν είναι πλέον επιλογή.
Ακόμα κι αν μπορούσα να βρω έναν άντρα πρόθυμο να κάνει ένα μωρό μαζί μου εγκαίρως, δεν θέλω να εμπιστευτώ κανέναν μετά την προδοσία του Μάικ. Θα πρέπει να το κάνω μόνος μου και ξέρω ότι η Κόρα μπορεί να με βοηθήσει. Δεν έχω πολλά χρήματα, αλλά έχω αρκετές οικονομίες για να πληρώσω για τη σπερματέγχυση, ειδικά επειδή βασικά έχω ένα εμβόλιο και μόνο ένα εμβόλιο.
Όταν φτάνω, όλα μου τα σχέδια να παρουσιάσω την κατάστασή μου για την Κόρα ξεκάθαρα και συνοπτικά βγαίνουν από το παράθυρο, γιατί τη στιγμή που βλέπω την αδερφή μου πέφτω σε κομμάτια. Με αγκαλιάζει και με φιλάει μέχρι να υποχωρήσουν τα δάκρυά μου, βγάζοντας σιγά σιγά την ιστορία από μέσα μου κομμάτι-κομμάτι. Όταν ακούει για τον Μάικ και την Κέιτ, ορκίζεται μια θύελλα, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την αντίδρασή της όταν εξηγώ για τη γονιμότητά μου.
« Αυτό το μικρό s**t! Θα τον σκοτώσω!» Ατμίζει, μελετώντας με με μια ανήσυχη έκφραση. «Έλα, αν ο γιατρός σου είχε δίκιο, αυτό σημαίνει ότι έχεις μόνο μία ευκαιρία να συλλάβεις».
«Ξέρω». μυρίζω. «Και αν αυτό θα είναι το μοναδικό μου μωρό, δεν θέλω να ρισκάρω. Θέλω τον καλύτερο δωρητή που μπορούμε να βρούμε».
« Μην ανησυχείς για αυτό». Η Cora με διαβεβαιώνει, «Έχουμε δωρεές από ηθοποιούς, μοντέλα, επιστήμονες – είναι μόνο η κρέμα ντε λα κρεμ εδώ». Ρίχνει μια ματιά στην πόρτα και χαμηλώνει τη φωνή της. «Δεν το ακούσατε από εμένα, αλλά ακόμη και ο Dominic Sinclair έστειλε τα δείγματά του εδώ για δοκιμή».
« Ντόμινικ Σινκλέρ; Επαναλαμβάνω, «ο δισεκατομμυριούχος;» Έχω δει τον άνθρωπο στην πόλη, αλλά δεν τρέχουμε ακριβώς στους ίδιους κύκλους. Ζει στην ίδια γειτονιά με τον πλούσιο εργοδότη μου και λέει συχνά γεια στα παιδιά που είμαι νταντά, αλλά είναι πάντα περικυκλωμένος από σωματοφύλακες και είναι τόσο εκφοβιστικός που με ταράζει και μόνο που τον σκέφτομαι.
«Θεέ μου!» Η Κόρα χτυπά το χέρι της στο στόμα της. «Δεν έπρεπε να σου το πω αυτό! Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν. Προφανώς δεν είναι ξένος στα ζητήματα γονιμότητας και μας εμπιστεύτηκε να χειριστούμε τους κολυμβητές του σε κάθε άλλο εργαστήριο στη χώρα. Έχω το σπέρμα του στο άλλο δωμάτιο αυτή τη στιγμή». Εκείνη στενοχωριέται, «Μα Έλα δεν μπορείς να το πεις σε κανέναν, πρέπει να μου το υποσχεθείς».
« Φυσικά!» Συμφωνώ αμέσως. «Ξέρω πόσο σημαντική είναι η εμπιστευτικότητα εδώ».
« Ευχαριστώ», αναπνέει η Κόρα. "Τώρα, θα σας δώσω έναν φάκελο με τους πελάτες μας, ώστε να μπορείτε να επιλέξετε έναν δότη, και μόλις το επιλέξετε, θα σας ανατρέψουμε πριν καν προλάβετε να αναβοσβήσετε."
Δεν είναι εύκολη απόφαση, αλλά τελικά επιλέγω έναν όμορφο χειρουργό του οποίου η φωτογραφία πρακτικά με κάνει να αγχώνομαι. Η Cora φεύγει από το δωμάτιο μόνο αρκετή ώρα για να προετοιμάσει το δείγμα, και παρόλο που φαίνεται λίγο ταραγμένη όταν επιστρέψει, ολοκληρώνει γρήγορα και επαγγελματικά τη γονιμοποίηση, κρατώντας μου το χέρι όταν τελειώσει η διαδικασία. «Πρόσεχε τα πάντα τώρα, Έλα». Υπόσχεται: «Μπορείς να επιστρέψεις σε δέκα μέρες για να δεις αν λειτούργησε».
Δέκα μέρες. σκέφτομαι ζαλισμένα. Δέκα μέρες για να αποφασίσω ολόκληρο το μέλλον μου.
Αν ήξερα μόνο ότι μέχρι να περάσουν αυτές οι δέκα μέρες, το μέλλον μου δεν θα ανήκε πλέον σε εμένα – αλλά στον ίδιο τον Ντόμινικ Σινκλέρ.
