Κεφάλαιο 4
Μη με λες μπαμπά
ΜΟΝΑΛΙΣΑ
"Καταλαβαίνετε;" ρώτησε η μαμά και έγνεψα καταφατικά.
"Ναι, μαμά"
«Είναι δικός μας…»
"Μαμά, θα αργήσω στις διαλέξεις. Μου το είπες ξανά και ξανά. Θα είμαι ευγενικός και με σεβασμό απέναντί του."
"Τέλεια. Θα έρθεις σπίτι απόψε;" Η μαμά με ρώτησε: "Δεν ξέρω ακόμα..."
"Μην σπαταλάς τον ελεύθερο χρόνο σου περιπλανώμενος με τους φίλους σου. Απλά γύρνα σπίτι και μείνε μαζί μου, εντάξει;" ρώτησε εκείνη.
"Εντάξει. Μόλις θα γυρίσω σπίτι" απάντησα και έγειρα, φιλώντας τη και στα δύο μάγουλα πριν απομακρυνθώ και της πω αντίο.
Βγήκα από το σπίτι με την τσάντα στο χέρι. Ήταν μια καινούργια μέρα και προσπαθούσα να μην σκεφτώ τι είχε συμβεί χθες το βράδυ.
Η μαμά μου είχε πει ότι μόλις χθες επέστρεψε στη χώρα και μετακόμισε στην έπαυλη απέναντι από το δικό μας.
Κοίταξα την όμορφη και τεράστια έπαυλη που ήταν απέναντι από το σπίτι μας και έγνεψα σταθερά. Για να κατέχει αυτή την έπαυλη και ολόκληρη αυτή την περιουσία, αυτός ο άνθρωπος έπρεπε να είναι πολυδισεκατομμυριούχος.
Έδιωξα τις σκέψεις του από το μυαλό μου άλλη μια φορά και κατευθύνθηκα προς το σχολείο.
*
"Ο Leon πραγματικά χώρισε μαζί σου;" Η Φραντσέσκα, η καλύτερή μου φίλη με ρώτησε ψιθυριστά : "Ναι, ας το συζητήσουμε όταν τελειώσει το μάθημα" της ψιθύρισα.
"Εκείνο το μικρό κάθαρμα. Πώς θα μπορούσε;" Η Φραντσέσκα βόγκηξε και έστρεψε την προσοχή της πίσω στον ομιλητή.
Η διάλεξη είχε σχεδόν τελειώσει και μπορούσα να δω ότι η Francesca μετά βίας περίμενε να συμβεί αυτό. Σε λίγα λεπτά, η διάλεξη ολοκληρώθηκε και ο ομιλητής αποχώρησε από την τάξη.
«Πες μου για αυτό, Λίζα» Η Φραντσέσκα γύρισε αμέσως προς το μέρος μου και αναστέναξα απαλά.
«Είπε ότι είμαι κι εγώ...» Κοίταξα γύρω μου.
«Ίσως θα έπρεπε να επισκεφτούμε το καφενείο και να μιλήσουμε για αυτό εκεί» είπα σηκώνοντας όρθια.
Η Francesca έκανε το ίδιο και κατευθυνθήκαμε και οι δύο στο καφενείο, με τη Francesca να βροντοφωνάζει για το πώς θα σκίσει το σώμα του Leon επειδή χώρισε μαζί μου.
Τελικά τακτοποιηθήκαμε στο καφενείο, παραγγείλαμε δύο φλιτζάνια καφέ και ετοιμαστήκαμε να μιλήσουμε.
«Λοιπόν, ο Λέων είπε ότι είμαι πολύ αναίσθητος στα αγγίγματα ενός άντρα και ότι θα έπρεπε να γίνω ήδη παρθένα καλόγρια» ανασήκωσα τους ώμους μου και ήπια λίγο από τον καφέ μου.
"Τι; Αυτό το μικρό κάθαρμα πιστεύει ότι είναι κάτι ; Θα πρέπει να είναι τυχερός που συμφωνήσατε να βγείτε μαζί του εξαρχής. Είναι πολύ, πολύ, πολύ πιο κάτω από το πρωτάθλημά σας" απάντησε η Francesca.
"Ξέρεις τι; Έχω μια ιδέα" είπε η Φραντσέσκα καθώς άφησα τον καφέ μου στο τραπέζι.
«Τι ιδέα είναι αυτή;»
"Πρέπει να βγεις ραντεβού με κάποιον άλλο. Κάποιος πιο καυτός από τον Leon. Στοιχηματίζω ότι φταίει αν δεν είσαι ανοιχτός όσο είσαι μαζί του. Απλώς βρες έναν άλλο άντρα που σε ανάβει και..."
Δεν μπορούσα πια να ακούω τι έλεγε η Φραντσέσκα καθώς τα προηγούμενα λόγια της επαναλαμβάνονταν στο μυαλό μου.
«Άλλος ένας τύπος που με ενεργοποιεί»
Μπορούσα να σκεφτώ μόνο ένα άτομο. Το ένα άτομο που δεν θα έπρεπε καν να το σκέφτομαι "Λίζα; Με ακούς;" Χτύπησε το τραπέζι και εγώ τίναξα πίσω "Ναι; Ναι, είμαι. Ακούω"
"Δεν φαίνεται. Είσαι τόσο ραγισμένη για τον χωρισμό;" Το πρόσωπό της έγινε απαλό και συναισθηματικό.
«Όχι πραγματικά» μουρμούρισα.
"Φυσικά, δεν θα πονούσες τόσο. Παιδιά βγαίνατε μόνο για τρεις ή τέσσερις μήνες στην πραγματικότητα, σωστά; Αλλά κάνατε απόσταση, τι σκεφτόσασταν;" Η Francesca a sked.
"Τίποτα. Τίποτα απολύτως" απάντησα, μη θέλοντας να σκεφτώ το προηγούμενο βράδυ.
"Μπορώ να σας συστήσω έναν νέο τύπο. Καπνίζει ζεστά! Ένας από τους πιο καυτούς τύπους στο κολέγιο αυτή τη στιγμή!" Μου είπε.
"Πραγματικά;"
"Ναι. Είμαι σίγουρη ότι θα βραχείς και μόνο με το που θα δεις" η Φραντσέσκα κάγχασε.
«Το ελπίζω» μουρμούρισα.
"Θα σου συστήσω αύριο. Ετοιμαστείτε να χάσετε αυτή την κάρτα με τον πιο γλυκό τρόπο, Λίζα"
**
«Μαμά, πρέπει πραγματικά να πάω να του δώσω αυτά τα cupcakes;» Ρώτησα τη μαμά με γκρίνια, σφίγγοντας το πιάτο με τα cupcakes στα χέρια μου. Επέστρεψα σπίτι και μετά από τη μακρά διάλεξη της μαμάς, ετοιμαζόμουν να δώσω cupcakes στον Lucius Devine.
"Ναι, Λίζα. Πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν πιο αγχωμένοι μαζί του που μας άφησε να μείνουμε εδώ για τόσο πολύ και μας χρηματοδοτεί μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι σαν πατέρας για σένα, εντάξει;" Με ρώτησε η μαμά και απλά πίεσα τα χείλη μου σε μια λεπτή γραμμή.
Κανείς δεν ρουφάει τον κόκορα του πατέρα του, σωστά; Αλλά είχα ρουφήξει τον κόκορα αυτού του πατέρα σαν φιγούρα.
"Ωραία, απλά του τα δίνω αυτά όμορφα και με σεβασμό. Ακριβώς αυτό θα κάνω" της απάντησα και έφυγα.
Ήταν προφανές ότι η μαμά ήταν πολύ ευγνώμων στον κ. Devine και ναι ήμουν ευγνώμων κι εγώ, αλλά δεν μπορούσα παρά να νιώσω νευρική και άβολη, πηγαίνοντας να του δώσω cupcakes.
Αμέσως έφτασα στις πύλες του σπιτιού του, με σταμάτησαν μερικοί άνδρες με μαύρο κοστούμι. Δεν είχαν ξαναβρεθεί και δεν ήταν οι φύλακες του κτήματος τους οποίους γνώριζα αρκετά καλά.
«Μένω ακριβώς εκεί». Είπα σε έναν από αυτούς, δείχνοντας πίσω στη θέση μας.
«Το όνομά σας, δεσποινίς;» Ζήτησε.
"Λίζα" απάντησα απλά και απομακρύνθηκε από κοντά μου για να κάνει ένα τηλέφωνο.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, επέστρεψε.
«Σε παρακαλώ πήγαινε μέσα» μου είπε.
"Σας ευχαριστώ." Μουρμούρισα και μπήκα μέσα, αναρωτώμενος γιατί αυτός ο άνθρωπος χρειαζόταν τόσους πολλούς άντρες για να φυλάνε τη θέση του παρά την ασφάλεια που είχε ήδη το ίδιο το κτήμα.
Το σήκωσα τους ώμους και σταμάτησα μπροστά στην πόρτα. Τράβηξα μια βαθιά ανάσα και την άφησα να βγει πριν πιάσω το χερούλι της πόρτας. Η πόρτα χτύπησε μόνη της και την έσπρωξα να ανοίξει. Πρέπει να άνοιξε την πόρτα.
Μπήκα στην έπαυλη που κόβει την ανάσα. Μόλις είχε φτάσει στη χώρα, σωστά; Πώς θα μπορούσε λοιπόν να επιπλώσει αυτό το μέρος τόσο καλά ήδη.
«Είναι δισεκατομμυριούχος, Λίζα!» Το υπενθύμισα στον εαυτό μου και σταμάτησα στο σαλόνι του.
«Είσαι εδώ» άκουσα τη βαθιά, σέξι φωνή του.
Με συγχωρείτε που χρησιμοποίησα τη λέξη σέξι αλλά δεν μπορούσα να το βοηθήσω. Ήταν η αλήθεια!
Κοίταξα προς την κατεύθυνση της φωνής και τον είδα να κατεβαίνει τις σκάλες και σαν να είχε σκοπό να με αποπλανήσει, ήταν χωρίς πουκάμισο.
Το μόνο που φορούσε ήταν ένα γκρι αθλητικό παντελόνι και προσπάθησα να μην κοιτάξω αυτούς τους περίπλοκους κοιλιακούς, αλλά απέτυχα να προσπαθήσω καθώς το κοίταξα τόσο φανερά και μετά το βλέμμα μου έπεσε και σήκωσα ξανά. Πιστέψτε με προσπάθησα να μην κοιτάξω κάτω τον καβάλο του, αλλά το έκανα ούτως ή άλλως και μπορούσα να δω το περίγραμμα του κόκορα του. Αυτό το μεγάλο, χοντρό κόκορα που γέμισε το στόμα μου και με έκανε να νιώθω τόσο γεμάτος. Αυτός ο κόκορας ερχόταν προς το μέρος μου αυτή τη στιγμή και σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα που είχε συμβεί, το μουνί μου βράχηκε.
«Κοιτάς ακατάλληλα, Λίζα» είπε και κοίταξα γρήγορα αλλού νιώθοντας τα μάγουλά μου να ζεσταίνονται.
Έσφιξα γρήγορα τους μηρούς μου και κοίταξα από την άλλη πλευρά.
Συνέχισα να κοιτάζω προς την άλλη πλευρά μέχρι που τον ένιωσα κοντά μου, αρκετά κοντά ώστε τα ρουθούνια μου να τραβήξουν το άρωμα της κολόνιας του.
Κατάπια δυνατά και γύρισα προς το μέρος του.
«Γεια σου κύριε Ντιβάιν» του έριξα ένα αμήχανο χαμόγελο.
"Η μαμά μου με ζήτησε να σου δώσω αυτά τα cupcakes. Μόλις τα έφτιαξε και..." Έσπρωξα τα χείλη μου σε μια λεπτή γραμμή, χωρίς να ξέρω τι άλλο να πω. Το να στέκομαι δίπλα σε αυτόν τον άντρα μου είχε αφαιρέσει τις λέξεις.
"Χθες το βράδυ ήταν ένα λάθος. Σε πήρα για κάποιον άλλο και όσο δεν ξέρω γιατί έπαιξες μαζί, εξακολουθώ να θέλω να το ξεχάσουμε. Σαν να μην συνέβη ποτέ". μου είπε και απομακρύνθηκα δύο βήματα από κοντά του, για να μιλήσω καλύτερα, μακριά από όλα αυτά... Σεξουαλικότητα.
«Δεν είχα σκοπό να παίξω μαζί και συνήθως δεν είμαι έτσι...» Δεν ήξερα γιατί ένιωσα την ανάγκη να ξεκαθαρίσω.
"Χθες το βράδυ μόλις συνέβη. Δεν ήμουν στη σωστή ψυχική κατάσταση και χαίρομαι που τα πράγματα δεν προχώρησαν περισσότερο από ό,τι έγινε" Έριξα μια ματιά στον καβάλο του, μη μπορώντας να το βοηθήσω.
«Λίζα, τα μάτια μου είναι εδώ ψηλά» είπε και κοίταξα γρήγορα το πρόσωπό του.
"Θέλω να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μεταξύ μας. Θα είσαι σαν κόρη για μένα και εγώ θα είμαι σαν πατέρας για σένα." Είπε και αμέσως είπε αυτά τα λόγια, μπορούσα να σκεφτώ μόνο μια άλλη λέξη...
Πατερούλης.
Δεν ξέρω αν αυτή η σκέψη ήταν αθώα ή εντελώς βρώμικη, αλλά το στόμα μου που φλυαρούσε έβγαζε μερικές ανόητες λέξεις.
«Αν είσαι σαν πατέρας για μένα, τότε μπορώ να σε αποκαλώ μπαμπά;» ρώτησα και τον άκουσα να στενάζει βαθιά.
Το επόμενο δευτερόλεπτο, με είχε φέρει πιο κοντά στον εαυτό του, κάνοντας το πιάτο με τα cupcakes στα χέρια μου να πέσει και πριν καν προλάβω να κάνω οτιδήποτε... Κάτι που στην πραγματικότητα δεν προσπαθούσα να κάνω τίποτα.
Είχε σκύψει στο ύψος μου και πήρε τα χείλη μου στα δικά του και γάμα! Τα χείλη του ταίριαξαν τέλεια στα δικά μου.
Χθες το βράδυ ήταν η πρώτη μου φορά που ρούφηξα και έγλειψα έναν κόκορα, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που φιλούσα αλλά ήταν η καλύτερη στιγμή που φιλούσα! Είχα ακούσει ιστορίες για κορίτσια που αδυνατίζουν στα γόνατα ενώ φιλιόντουσαν, αλλά ούτε μια φορά το ένιωσα αυτό, αλλά με αυτόν τον άντρα που ήταν πολύ μεγαλύτερος από εμένα, ένιωσα τα γόνατά μου να υποχωρούν.
Τα χείλη του βούρτσισαν τα δικά μου δυνατά και με μια χροιά κτητικότητας, το χέρι του γύρω από τη μέση μου με τραβούσε ακόμα πιο κοντά στο σώμα του και τότε ήταν που το κατάλαβα! Αυτός ο άνθρωπος είχε γίνει σκληρός! Ο μεγάλος κόκορας του πίεζε στο στομάχι μου αυτή τη στιγμή, ενώ η γλώσσα του βρήκε το δρόμο της στο στόμα μου.
Πετώντας την προσοχή στον αέρα, κίνησα τα χέρια μου στους φαρδιούς, δυνατούς ώμους του και τον φίλησα πίσω, αλλά κυριάρχησε στο φιλί, με τη γλώσσα του να χτυπά τη δική μου. Το φιλί του φαινόταν να με καταβροχθίζει και το χέρι του στη μέση μου περιπλανιόταν στον κώλο μου τώρα καθώς ρούφηξε τα χείλη μου και μετά κινήθηκε για τη γλώσσα μου, ρουφώντας τη γεύση του χυμού μήλου που είχα πριν έρθω εδώ.
Αφήνοντας ένα απαλό μουγκρητό στο φιλί, άσκισα με τα δυνατά του και τον άκουσα να βγάζει ένα χαμηλό, βαθύ γρύλισμα που δεν έκανε τίποτα άλλο παρά έκανε το μουνί μου πιο υγρό, αλλά το επόμενο δευτερόλεπτο, απομακρύνθηκε από το φιλί και κράτησε το πηγούνι μου ψηλά με το δεξί του χέρι ενώ το αριστερό του έμεινε στον κώλο μου.
«Μην με λες μπαμπά την επόμενη φορά» το χέρι του έσφιξε τα μάγουλα του κώλου μου και αγνοώντας το σοβαρό βλέμμα στο πρόσωπό του, βόγκησα ξανά.
«Γκάμο, φύγε» απομακρύνθηκε τελείως από πάνω μου και γύρισε.
Αλλά ήθελα περισσότερα από αυτόν τον άνθρωπο. Αυτός ο άνθρωπος που με έκανε να στάζει τόσο πολύ χωρίς να χρειάζεται να προσπαθήσω.
Ήθελα να είναι ο πρώτος άντρας που θα με γαμήσει.