Κεφάλαιο 5

POV του CAHIR

«Τελείωσες γαμημένο;» Σταύρωσα τα χέρια μου, ακουμπώντας στο πλαίσιο της πόρτας.

"Άγια κόλαση -" Η Βήτα μου ξεπήδησε από τη μικρή ξανθιά που στριφογύριζε από κάτω του. «Δεν μπορείς να χτυπήσεις;» Σήκωσε το παντελόνι του βιαστικά και η τελευταία του πέτα κράτησε το φόρεμά της μπροστά της.

"Κακό μου. Ακούγεσαι σαν να είχες τελειώσει." Μπήκα στο γραφείο και κάθισα. "Έχουμε δουλειά να συζητήσουμε." "Αυτή η δουλειά δεν μπορούσε να περιμένει να τελειώσω;" Ο Αρίστο σφύριξε πετώντας της τα εσώρουχα της κοπέλας.

"Οχι." Η κοπέλα ακόμα έσκυψε στα δεξιά μου κι έτσι γύρισα προς το μέρος της. "Πόσων χρονών είστε;" Είχε ένα απαλό και στρογγυλό πρόσωπο, ανοιχτόχρωμο δέρμα και σχεδόν νόμιμη στάμπα παντού.

«Είμαι – είκοσι – είκοσι χρονών, Άλφα». Τα χέρια της που κρατούσαν το φόρεμά της έτρεμαν καθώς μου απάντησε με το κεφάλι της σκυμμένο και τα ξανθά μαλλιά να πέφτουν για να καλύψουν το πρόσωπό της.

«Ε, δεν μου είπες ότι είσαι είκοσι δύο;» ρώτησε ο Αρίστο με υψηλό τόνο.

Ο Aristo θα ήταν ο τέλειος Beta αν δεν σκεφτόταν καλά τις μισές φορές. Κυνηγούσε τη φούστα με κάθε ευκαιρία και μου άρεσε να του υπενθυμίζω ότι οι γυναίκες θα ήταν η πτώση του. Αν τον ευνουχίσω -

«Προσπάθησε ξανά», γρύλισα στο κορίτσι που έτρεμε. Λίγη πίεση στην τραχεία της και θα είχε έναν καλό λόγο να τρέμει." Είναι - αλήθεια σου λέω. Είμαι είκοσι", απαντά η κοπέλα, με τις αρθρώσεις της άσπρες στο φόρεμα που κρατούσε μπροστά της." Γιατί μου είπες ψέματα; Η Βήτα μου απαίτησε, πλησιάζοντας το κορίτσι και σηκώνοντας το πιγούνι της με το ζόρι."Λέτε ψέματα." Σταύρωσα τα πόδια μου. "Να ρωτήσω άλλη μια φορά. Πόσο χρονών είσαι;"

"Ε - Δεκαοχτώ. Έγινα δεκαοχτώ χτες!" Έκλαψε με μια ξαφνική δυνατή φωνή. "Λυπάμαι - λυπάμαι. Σε παρακαλώ -" Έπεσε στα γόνατά της. καμπουριασμένη με το μέτωπό της στο έδαφος.

«Εσύ- Εσύ - «Ο Αρίστο σωριάστηκε, με το στόμα του άνοιξε.» Άφησε μας», διέταξα.

«Ναι, Alpha!» Πέταξε και βγήκε τρέχοντας από το γραφείο όσο πιο γρήγορα μπορούσαν να τη μεταφέρουν τα κοντά πόδια της.

"Σκύλες αυτές τις μέρες!" Ο Αρίστο γκρίνιαξε, πέφτοντας σε ένα κάθισμα με τον αντιβράχιο να φράζει τα μάτια του. «Με κυνηγούσε για εβδομάδες γνωρίζοντας ότι ήταν παιδί». Τα χείλη του σφίγγονται. Μουρμούρισε διάφορες κατάρες κάτω από την ανάσα του για ένα ολόκληρο λεπτό μετά από αυτό.

Μετά από πάνω από μια δεκαετία, είχα αρχίσει να αποδέχομαι τον Aristo ακόμα και με τα ελαττώματα του, αλλά ζούσα καθημερινά με τη γνώση που μπορεί να έχω για να πάρω μια νέα Beta καθώς αυτή που είχα αυτή τη στιγμή θα τελείωνε σε μερικά χρόνια. Ήταν πιστός, αξιόπιστος και μηχανή στο πεδίο της μάχης, αλλά δεν μπορούσε ποτέ να απομακρυνθεί όταν έβλεπε βυζιά ή έναν ωραίο κώλο.

«Σκέφτηκες να κόψεις το πουλί σου;» τον ρώτησα. Το κάθαρμα τινάχτηκε, τυλίγοντας τα κοσμήματά του και με τις δύο παλάμες του. «Θα δυσκολευτείς λιγότερο αν δεν είχες μεγαλύτερο κόκορα από εγκέφαλο».

«Πιστεύεις ότι έχω μεγάλο κόκορα;» Το χαμόγελό του έπεσε όταν τον κοίταξα κατάματα. «Με όλη τη δουλειά που μου δίνεις, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να μου επιτρέψεις να απολαύσω τη ζεστασιά ενός σφιχτού, υγρού μουνιού».

«Μην είσαι ωμά». Τα ρουθούνια μου ζάρωσαν.

"Μην κολλάς, Cahir!" γάβγιζε δ. "Πότε βρεθήκατε τελευταία φορά; Πριν από μια εβδομάδα; Πριν από ένα μήνα; Στέλνετε ανθρώπους να φεύγουν λόγω των κυμάτων απογοήτευσης που ξεχύνονται πάντα από πάνω σας."

«Αν σου κόψω το λαιμό εδώ, θα φύγει όλη μου η απογοήτευση», πίεσα τα δάχτυλα μεταξύ τους. "Δεν σου έδωσα αυτό το γραφείο για να γαμήσεις παιδιά δεκαοχτώ χρονών. Υποτίθεται ότι δουλεύεις εδώ."

"Η δολοφονία μπορεί να είναι διασκεδαστική, αλλά ξέρετε ότι δεν μπορεί ποτέ να είναι τόσο ενδιαφέρουσα όσο το σώμα μιας γυναίκας. Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι για να βγάλετε τα μυαλά μιας γυναίκας, αλλά η δολοφονία είναι -"

"Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να τελειώσεις έναν άντρα. Είσαι αυτός που είναι πολύ ανόητος για να μάθει περισσότερα από έναν." Γούρλωσε τα μάτια του. «Τι ήθελες άλλωστε;»

Η αγάπη του Αρίστου για τις γυναίκες και το σώμα τους με παρέσυρε από την επιχείρησή μου στο γραφείο του, αλλά μετά θυμήθηκα γιατί ήρθα εδώ αρχικά. Έτριξα τα δόντια μου καθώς θυμήθηκα το γράμμα που μόλις έφτασε στο γραφείο μου, με τη φαντασίωση να χτυπήσω το κεφάλι του βήτα μου σε έναν οδοντωτό βράχο.

"Γιατί έλαβα ένα γράμμα από τον βασιλιά που συμφώνησα να παρευρεθώ σε κάποια παράδοση του Alpha;" Απαίτησα, ραγίζοντας τις άκαμπτες αρθρώσεις μου.

Αυτό το Alpha είναι το πακέτο Alpha Warren του Silver Moon. Θα παραδώσει το πακέτο στον γιο του σε λίγες μέρες και θα παρευρεθούμε.» Έσπρωξε μια γροθιά στον αέρα με ένα ηλίθιο χαμόγελο και ζητωκραυγές.

"Όχι, δεν θα παρευρεθώ. Τι νόημα έχει αυτή η ανοησία;" Η φωνή μου χαμήλωσε σχεδόν δεν ακούγεται. "Ως Beta μου, υποτίθεται ότι χειρίζεστε αυτήν την επιχείρηση."

"Ναι, αλλά είστε Alpha για περισσότερα από πέντε χρόνια, αλλά αρνείστε να παρευρεθείτε σε οποιαδήποτε συνάντηση εκτός πακέτου. Δεν είναι καλό για την εικόνα σας και ως Beta σας, το να διασφαλίσω ότι έχετε μια καλή εικόνα είναι προτεραιότητά μου." Το κάθαρμα απάντησε με ατάραχο τόνο.

Δεν τον κατηγόρησα για τέτοια ανυπακοή. Κατηγόρησα το χαλαρό χέρι που του μοίρασα. Κανείς σε αυτόν τον πλανήτη δεν θα μου μιλούσε όπως μου μίλησε ο Αρίστο. Αν κάποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τα λόγια μου, συνάντησε τους προγόνους του πιο γρήγορα από ό,τι μπορούσαν να ζητήσουν συγγνώμη.

«Πριν με σκοτώσεις, άκουσε σε παρακαλώ». Αναστέναξε, γέρνοντας πίσω στο κάθισμά του. "Είστε το Alpha του πιο επιτυχημένου πακέτου στον πλανήτη. Το Alpha Blood έχει σημειώσει συνολική αύξηση είκοσι τοις εκατό από τότε που αναλάβατε, αλλά δεν είναι αρκετό."

Σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν ο Αρίστο δεν σκεφτόταν με το πουλί του, είχε κάποιες λογικές ιδέες. Τον άκουσα όσο μπορούσα, αλλά δεν σήμαινε ότι συμφωνήσαμε σε πολλά. Ήταν δίπλα μου όταν έσφαξα τους προηγούμενους ηγέτες του Alpha Blood και ανέλαβα και με τα χρόνια, κέρδισε τον σεβασμό μου, αλλά μερικές φορές, με ενοχλούσε απλά αναπνέοντας. Όπως τώρα."Δεν αρκεί που βελτίωσα το πακέτο;" Τι ανοησίες είχε στο μυαλό του τώρα;

«Όχι, οι άνθρωποι σε τρομάζουν μέχρι θανάτου!» αναφώνησε. «Και το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πώς φαίνεσαι σημαίνει ότι υπάρχουν ψυχρές και μοχθηρές φήμες για σένα».

Ως Άλφα, ο φόβος ήταν ένα αποτελεσματικό εργαλείο διακυβέρνησης. Η αντιμετώπιση του προβλήματος με μια σιδερογροθιά σήμαινε ότι οι άνθρωποι σκέφτηκαν κακώς προτού τολμήσουν να κάνουν ένα βήμα εκτός τόπου. Μου έσωσε πολλά προβλήματα με τη μετάβαση στην κυβέρνηση αφού τελείωσα την εξόντωση όλων όσων με αδίκησαν. Γιατί χρειάστηκε να αλλάξω τη φήμη μου;

Ήξερα πώς με αποκαλούσαν μέσα και έξω από το πακέτο μου και δεν με ενοχλούσε. Ο αδίστακτος άλφα, ο ματωμένος χασάπης, ακόμα και ο τρελός άλφα. Όσοι είδαν από πρώτο χέρι τι μπορούσα να κάνω με αποκαλούσαν διάβολο. Ήμουν ο διάβολος.

«Επηρεάζει τη σχέση μας με άλλα πακέτα». Ο Αρίστο πάτησε. «Και το γεγονός ότι δεν παρακολουθείς ποτέ καμία από αυτές τις εκδηλώσεις, υποψιάζομαι, είναι ο λόγος που δεν έχεις βρει τον σύντροφό σου ακόμα.» «Δεν χρειάζομαι σύντροφο», είπα απότομα.

Κάθε τόσο, ο Αρίστο έφερνε αυτό το θέμα. Αν δεν προσπαθούσε να βάλει με το ζόρι το πρόσωπό μου στο στήθος μιας γυναίκας, θα με επέπληξε που δεν κατέβαλα καμία προσπάθεια για να βρω το ταίρι μου. Τι χρησιμότητα είχε ένας σύντροφος για έναν άντρα σαν εμένα; Δεν είχα χρόνο να αφιερώσω για καμία γυναίκα. Το Alpha Blood ήταν πολύ μακριά από εκεί που ήθελα να είναι και το να έχω μια γυναίκα να κολλάει πάνω μου ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουν." γρύλισα "Ο πατέρας σου σε είχε στα δεκαεννιά!" Μου το θύμισε.

Πήρε πολλά μπρος πίσω, αλλά ο Αρίστο μάλωνε και μάλωνε σαν γυναίκα μέχρι που είδα την άποψη του. Μια συμμαχία με τον Silver Moon ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν ως πακέτο και αυτός θα ήταν ένας γρήγορος τρόπος για να δημιουργήσουμε μια σχέση. Φτάναμε εκεί την ημέρα της τελετής και φεύγαμε την επόμενη μέρα. Θα μπορούσα να αφιερώσω δύο μέρες για να προωθήσω μια σχέση.

«Αυτό με ενοχλεί ήδη», θρήνησε ο Περσέας, ο λύκος μου, μόλις αγγίξαμε την αγέλη Silver Moon. Υπήρχε μια ανεπαίσθητη μετατόπιση ισχύος στον αέρα και μπορούσα να νιώσω την ουσία του Άλφα του πακέτου. Σε αυτή τη γη, παρέμεινα ακόμα ο πιο ισχυρός, αλλά αυτός δεν έμεινε πολύ πίσω.

«Όχι τόσο όσο με ενοχλεί», είπα δυνατά.

"Ε - Με συγχωρείτε;" Η γυναίκα που μας καλωσόριζε στο μπουλούκι χλόμιασε όταν άκουσε τα λόγια μου.

"Υπάρχει κάτι άλλο;" Ρώτησα χωρίς να λάβω υπόψη τις ωραίες. Μας είχε κρατήσει όρθιους για πέντε λεπτά ήδη με ηλίθιες φανφάρες και μια περιττή μακροσκελή ομιλία καλωσορίσματος.

Πού ήταν το άλφα τους; Γιατί αυτή η ασήμαντη γυναίκα με καλωσόριζε;

«Όχι, καθόλου, Άλφα». Χαμογέλασε, βάζοντας μια τρίχα πίσω από το αυτί της. «Θα σου δείξω στο δωμάτιό σου τώρα». Ο Αρίστο στάθηκε πίσω μου και ένιωσα τη διασκέδαση να πνέει από πάνω του καθώς η γυναίκα συνέχιζε να φλυαρεί.

Τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο σπίτι τους, ολόκληρο το σώμα μου πάγωσε. Ο λύκος μου ξεσηκώθηκε και ένα υπέροχο άρωμα έπεσε στα ρουθούνια μου. "Τι μυρωδιά είναι αυτή;" Κοίταξα τριγύρω αλλά δεν βρήκα την πηγή.

"Το προσωπικό της κουζίνας ετοιμάζει το επόμενο γεύμα για τη γιορτή. Άργησες λίγο, αλλά -" αγνόησα τη γυναίκα, επιτρέποντας στα πόδια μου να με μεταφέρουν στην πηγή του υπέροχου αρώματος που τρελαίνει τον λύκο μου."Βρες το! Βρες το!" Έτρεχε τα σάλια καθώς έμπαινε μέσα.

"Κύριε -" Κάποιος έβαλε ένα χέρι πάνω μου, αλλά το σήκωσα. Κάποιος είπε κάτι, αλλά ο κόσμος γύρω μου έσβηνε γρήγορα, το άρωμα ξεπέρασε τον κόσμο μου.

Τι στο διάολο είναι αυτό το άρωμα!

Έσπρωξα μια πόρτα για να συναντήσω το απόλυτο χάος και εκατό διαφορετικές μυρωδιές να πλημμυρίζουν τα ρουθούνια μου. Η κουζίνα. Ήταν ένα χάος, αλλά ούτε χίλιες μυρωδιές δεν μπορούσαν να πνίξουν αυτή που μου τσούζει τα ρουθούνια.

"Σε εσένα μιλάω!" Ένα κοκκινομάλλη κορίτσι ούρλιαξε σε ένα μικρότερο κορίτσι και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα. Αυτή ήταν -

«Ουάου, δεν έχω γνωρίσει ποτέ πιο γαμημένο από αυτό το κορίτσι», είπε ο Αρίστο από δίπλα μου, με τα μάτια του στην ίδια γυναίκα με εμένα. Ορυχείο! Όλο μου το είναι γρύλισε.

«Εδώ, ίσως ο δικός του να σε βοηθήσει να επανέλθεις στα λογικά σου». Καθώς έβλεπα, η κοκκινομάλλα κοπέλα έριξε μια κατσαρόλα με νερό που βράζει στον σύντροφό μου. Την άκουσα να ουρλιάζει. Άκουσα τον εαυτό μου να γρυλίζει.

«Εσύ - Πρέπει να τρέξεις». Ο λύκος μου έσπρωξε στο προσκήνιο με ένα γρύλισμα.