Κεφάλαιο 2

Το POV του Sihana

«Τι κάνεις εδώ; Στάθηκα στο κατώφλι με την πόρτα μισάνοιχτη και την καρδιά μου στο λαιμό μου.» Κλείσε την πόρτα», πρόσταξε η τραχιά φωνή του καθώς στεκόταν, με το κεφάλι του σχεδόν να ακουμπά το ταβάνι μου.

Για τα δέκατα όγδοα γενέθλιά μου, ο πατέρας μου με έδιωξε από την έπαυλή του. Ήταν κάτι που ήθελε να κάνει από την ημέρα που γεννήθηκα, αλλά δεν μπορούσε μέχρι να γεράσω αρκετά. Μετά από αυτό, μετακόμισα σε μια καμπίνα στο οικόπεδο, ένα μικρό δωμάτιο με μόνο ένα μικροσκοπικό παράθυρο και χωρίς φωτισμό στο πίσω μέρος του παλατιού. Έχω μείνει εδώ τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά αύριο, με τις μικρές μου οικονομίες, θα έμενα για πάντα έξω από αυτό το πακέτο. Όχι σήμερα.

Το ρολόι των μεσάνυχτων στην αίθουσα αναψυχής χτύπησε ήδη μεσάνυχτα πριν από τριάντα λεπτά.

«Τι κάνεις εδώ; Ρώτησα ξανά τον Κέιντ, χωρίς να κάνω καμία κίνηση να κλείσω την πόρτα. Δεν ήθελα να παγιδευτώ σε ένα τόσο μικρό δωμάτιο με αυτόν τον μανιακό.

Πήγε κοντά μου και με έπιασε στη μέση μου καθώς σκεφτόμουν να τρέξω. θα μου αγόραζε ένα λεπτό, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεπεράσω τον Kade. Με τράβηξε στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα.

«Γιατί είναι γεμάτα τα πράγματά σου;» ρώτησε με μια ήσυχη, επικίνδυνη φωνή που έκανε την καρδιά μου να καλπάζει.

Τι ήθελε από μένα αυτή τη φορά; Με απέρριψε ήδη. Σκότωσε τον φίλο μου πριν από λίγες ώρες. Πότε θα με άφηνε ήσυχο!

"Με όλο τον σεβασμό, αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί είσαι στο δωμάτιό μου;" Ρώτησα καθώς απομακρυνόμουν από τη διαφαινόμενη φιγούρα του, ενώ χτύπημα χήνας έσκασε στο δέρμα μου.

«Σιχάνα». Ο τόνος του κρατούσε προειδοποιητικό που με έκανε να ανατριχιάσω. «Σχεδίαζες να φύγεις;» Τα ρουθούνια του φούντωσαν καθώς σταύρωσε τα χέρια του. Με έπιασε κρύος ιδρώτας. Τα χέρια μου έτρεμαν. Τα χείλη μου έτρεμαν. Κάθε κομμάτι μου έτρεμε.

Στα δέκατα όγδοα γενέθλιά μου, όχι μόνο έπρεπε να αντιμετωπίσω την κακοτυχία της έλλειψης στέγης, έμαθα επίσης ότι είχα ζευγαρώσει με τον μεγαλύτερο μαλάκα του πλανήτη. Ο γιος του Άλφα. Ενώ ανησυχούσα πολύ για την κατάστασή μου και για το πώς θα ευχαριστήσω τον πατέρα μου, ένα μικρό μέρος του εαυτού μου εξακολουθούσε να έχει την ελπίδα να βρει τον σύντροφό μου. Ποτέ σε ένα εκατομμύριο χρόνια δεν θα περίμενα να ζευγαρωθώ με κάποιον τόσο σκληρό όσο ο Kade.

Δεν με ήθελε και δεν τον ήθελα, οπότε τη στιγμή που έμαθε ότι ήμασταν σύντροφοι, με απέρριψε. Δέχτηκα την απόρριψή του και άντεχα τον οξύ πόνο ενός σπασμένου δεσμού συντρόφου με την ήρεμη ικανοποίηση ότι δεν θα χρειαζόταν να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με έναν άντρα που με έδειρε και με έφτυσε για να διασκεδάσει τους φίλους του.

Η Kade με εκφοβίζει από τότε που ήμασταν παιδιά. Ως κόρη του Βήτα και γιος του Άλφα, το πακέτο πάντα μας ένωνε. Σε πολλές περιπτώσεις, τα παιδιά του Άλφα και του Βήτα ήταν οι καλύτεροι φίλοι που κατέληξαν να αναλάβουν από κοινού τους γονείς τους. Στην περίπτωσή μου, κατέληξα σε ένα μισητό ωμέγα.

Η πιο παλιά μου ανάμνηση ήταν ότι ένας πεντάχρονος που με έσπρωξε πρώτα στη λάσπη μια γελαστή εξάχρονη Κέιντ. Ποτέ δεν με συμπάθησε και ποτέ δεν τον συμπάθησε αλλά είχε μια κακή συνήθεια - Θεωρούσε τα πάντα και τους πάντες ιδιοκτησία του.

«Τι θέλεις από μένα; ρώτησα με πικρό τόνο. κοιτάζοντας κατάματα τα πόδια του. Γιατί αυτός ο άντρας δεν με άφηνε ήσυχο; Υπέφερα αρκετά από τα χέρια του ήδη!

«Τι σου είπα τη μέρα που με απέρριψες;» ρώτησε κάνοντας ένα βήμα προς το μέρος μου. Πήγα προς τα πίσω αλλά κατέληξα στην πόρτα."Με απέρριψες", τόνισα για να τρέξω τη μνήμη του. "Δεν ξέρω τι θέλεις αλλά πρέπει να κοιμηθώ τώρα. Σε παρακαλώ φύγε." Τον παρακάμψα. Ή προσπάθησα. Ένα τριχωτό χέρι προσγειώθηκε στην πόρτα δίπλα μου, εμποδίζοντάς με να μπω.

«Πιστεύεις ότι μπορείς να απαλλαγείς από εμένα;» Βούγγηξε, με τη διασκέδαση να αστράφτει στα μάτια του. "Σε λίγες ώρες, θα γίνω το Alpha. Your Alpha. Νομίζεις ότι θα σε αφήσω να φύγεις από το πακέτο επειδή είσαι αρκετά μεγάλος;" Βούρκωσε ξανά.

"Είμαι αρκετά μεγάλος για να φύγω. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι' αυτό τώρα." Τρίχωσα, σηκώνοντας το πιγούνι μου για να τον κοιτάξω. Για μια φορά δεν ήθελα να με εκφοβίσει.

«Σιχάνα, βγάλε την κορυφή σου». Η εντολή με έκανε να σφίξω. Έσφιξα τις γροθιές μου στα πλάγια ενώ τα χέρια μου έτρεμαν, πολεμώντας την εντολή του Alpha πάση θυσία. "Τώρα." Η θέλησή μου έσπασε.

Τα χέρια μου, σαν να είχαν δικό τους μυαλό, άπλωσαν το στρίφωμα του πουκαμίσου μου, το σήκωσαν και το τράβηξαν πάνω από το κεφάλι μου.

«Ακόμα πιστεύεις ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα;» Έσκυψε πάνω μου, με τη μύτη του να τρέχει στη βάση του λαιμού μου καθώς καταπολεμούσα τα δάκρυα. «Δεν έχω πετύχει ούτε τον πατέρα μου, ακόμα δεν μπορείς να αντισταθείς στην εντολή μου». Γέλασε με τα λόγια του να αντηχούν στο δέρμα μου. Έμειναν ακόμα λίγες ώρες για να αποκτήσει ο Κέιντ τον πλήρη έλεγχο της αγέλης, ωστόσο ασκούσε εξουσία πάνω μου έτσι. Μέχρι να γίνει ο καθιστός Alpha, θα μπορούσα ακόμα να φύγω; Μπορεί να είναι - Μπορεί να είναι πολύ αργά;

«Είναι τόσο κρίμα που είσαι ωμέγα». Πέρασε το δάχτυλό του στο πρόσωπό μου, το σώμα του πολύ κοντά για παρηγοριά. "Έχεις ωραίο σώμα. Θα μου άρεσε να σε εκτρέφω, αλλά δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να έχω βρώμικα ωμέγα κουτάβια σαν εσένα." Άνοιξε το στόμα του και φούσκωσε μια ανάσα στο πρόσωπό μου, με το ένα του χέρι να κατεβαίνει στη μέση μου.

«Τι θέλεις από μένα; Έκλεισα τα μάτια μου από την αηδία που σέρνεται στο δέρμα μου. "Με απέρριψες. Με μισείς αλλά ακόμα - Γιατί συνεχίζεις να με βασανίζεις;" Δάγκωσα, απομακρύνοντας το πρόσωπό μου από την ανάσα του.

Μακάρι να μην ήμουν ένα καταραμένο ωμέγα! Αν είχα μόνο δύναμη, οποιαδήποτε δύναμη. Σε εκείνο το σημείο, δεν ήθελα τίποτα περισσότερο από το να είμαι αρκετά ισχυρός για να πολεμήσω την εντολή του Άλφα. Δεν θα κέρδιζα, αλλά αν ήμουν Άλφα, ο λύκος μου δεν θα υπάκουε όλες τις εντολές χωρίς περιθώρια διαμαρτυρίας." Ποιος λέει ότι σε μισώ;" Το χέρι του έτριψε τον μηρό μου, ανεβάζοντας τη φούστα μου.

«Με απέρριψες και με εκφοβίζεις σε όλη μου τη ζωή». τράπηκα μακριά από το άγγιγμά του, σπρώχνοντας το χέρι του από τον μηρό μου, αλλά με έπιασε."Απλά αφήστε με να φύγω. Δεν θα σας ενοχλήσω άλλο."

"Είσαι ωμέγα. Τι περίμενες; Ότι ένας Άλφα θα έπαιρνε ένα ωμέγα για σύντροφο; Νομίζεις ότι θέλω ωμέγα κουτάβια; Νομίζεις ότι θέλω το αίμα μου να είναι μολυσμένο με το δικό σου;" Με χλεύασε στο πρόσωπό μου, με το χέρι του να τρέχει πάνω κάτω στον μηρό μου, χαϊδεύοντάς με. "Τι θα κερδίσω αν σε αφήσω να φύγεις; Ποιος θα με ικανοποιήσει όταν το φεγγάρι είναι στο απόγειό του;" Έβαλε το πρόσωπό του στο λαιμό μου.

Το φεγγάρι ήταν στο αποκορύφωμά του απόψε. Εξαιτίας του, νευρίαζα κάθε πανσέληνο. Μου έκανε αυτή την ανοησία πριν από δύο χρόνια και ένα μέρος του εαυτού μου ήλπιζε ότι ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που θα υποβάλλω ποτέ κάτι τόσο βδελυρό." Πήγαινε στο Avalon. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι περισσότερο από πρόθυμη να σε φιλοξενήσει."

Έκλεισα τα μάτια μου όταν οι γοφοί του τραύλισαν πάνω μου. Η χολή ανέβηκε στο λαιμό μου καθώς ένιωσα την ανέγερσή του να τεντώνεται ξανά στη μέση μου. Το δέρμα μου σφίχτηκε και άρχισε μια αίσθηση καψίματος στο λαιμό μου. Η παρόρμηση να τρέξω, να φύγω και να μην κοιτάξω ποτέ πίσω με κυρίευσε, αλλά έσφιξε τον μηρό μου πιο σφιχτά.

"Είναι πανσέληνος. Η Άβα δεν μπορεί να με βοηθήσει απόψε. Μόνο εσύ μπορείς και το ξέρεις αυτό." Μύρισε το δέρμα μου, από το πίσω μέρος του αυτιού μου μέχρι την κλείδα μου και μετά ανάμεσα στο στήθος μου. Έγινα άκαμπτος σαν σανίδα καθώς έτρεξε τη μύτη του στο δέρμα μου.

Η πανσέληνος τον επηρέασε με τρόπο που δεν με επηρέασε. Δεν ήξερα αν η ιδιότητά του ως Άλφα ενίσχυε τις αισθήσεις του, αλλά η σύνδεση μεταξύ μας χάλασε όταν με απέρριψε και αποδέχτηκα την απόρριψη, οπότε δεν ένιωσα τίποτα όταν ήρθε η πανσέληνος. Από τη μεριά του, ο Κέιντ έπεσε σε αποτυχία. Την πρώτη φορά που συνέβη πριν από δύο χρόνια, με αναζήτησε για να με φιλήσει και να με σκάσει μέχρι να δύσει το φεγγάρι.

Από τότε, σε κάθε πανσέληνο, ο τρόμος έπεφτε στο λαιμό μου καθώς δεν ήξερα τι να περιμένω. Το περιστατικό δεν επαναλήφθηκε ποτέ μέχρι σήμερα. Εκείνη την ημέρα, πέρασα ώρες στο μπάνιο καθαρίζοντας το δέρμα μου για δύο λόγους. Ένιωθα βρώμικη και όσο κι αν έκανα τρίψιμο, η αίσθηση των σκουληκιών στο δέρμα μου δεν έφυγε. Ο άλλος λόγος ήταν γιατί είχε μια κοπέλα που θα με σκότωνε αν έπιανε τη μυρωδιά του πάνω μου. Σταμάτησα το χέρι του όταν άπλωσε πίσω μου το λουράκι του σουτιέν μου. "Οχι!" Κούνησα το κεφάλι μου με την αίσθηση των σκουληκιών στο δέρμα μου. «Δεν το θέλω αυτό».

"Αυτό θα μας ανακουφίσει και τους δύο. Γιατί αντιστέκεστε;" Μουρμούρισε, με τα μάτια του να πέφτουν στα χείλη μου. Άργησα πολύ να τα πιέσω μαζί. Του κατέβηκε στα δικά μου αλλά έμεινα όσο ακίνητη μπορούσα.

«Σε έμαθα να με φιλάς πίσω, έτσι δεν είναι;» Μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του καθώς τραβούσε πίσω. "Τι είναι αυτό; Είναι λόγω του σκύλου σου;

Κάτι έπρεπε να γίνει για αυτό το μούτσο, ούτως ή άλλως." Ο ασταθής τόνος του έσφιξε την καρδιά μου. «Τώρα , φίλησε με». γύρισα το κεφάλι μου μακριά καθώς τα χείλη του κατέβαιναν. Έβγαλε ένα απογοητευμένο γρύλισμα. «Δεν θέλεις να απαλλαγείς από τη ζέστη σου; Αυτός γρύλισε. "Δεν ζητάω πολλά εδώ!" Αυτός έσπασε.

Η γλώσσα μου κόλλησε στην οροφή του στόματός μου, αλλά κούνησα ακόμα το κεφάλι μου. Η περηφάνια του δεν τον άφησε ποτέ να πιστέψει ότι δεν μπήκα στη ζέστη. Πρέπει να πίστευε όλα αυτά τα χρόνια ότι στριφογύριζα από τον πόνο κάθε πανσέληνο περιμένοντας το άγγιγμά του, αλλά ό,τι ένιωθε κατά την πανσέληνο, δεν το ένιωθα. Χάσαμε τον δεσμό μας και δεν μπορούσα να πάω σε καύσωνα για αυτόν!

«Δεν το θέλω αυτό». Τράβηξα το χέρι του από τον μηρό μου. "Ασε με ήσυχο."

«Ωραία», γρύλισε, σπρώχνοντας μακριά μου. «Ετσι κι αλλιώς δεν σημαίνει τίποτα!» Έβγαλε το πουκάμισό μου από το έδαφος. «Αλλά να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι δεν θα φύγεις ποτέ από αυτό το μπουλούκι!» Έφτυσε πριν φύγει, χτυπώντας την πόρτα μου αρκετά δυνατά για να ξυπνήσει το σπίτι.