บทที่ 19 ความหุนหันพลันแล่น

“นิโคลัส อย่าได้กล้าทำ! ฉันจะฆ่าเราทั้งคู่!” เมื่อเห็นท่าทางของชายคนนั้นที่ดูเหมือนจะกลืนกินเธอเข้าไป เทสซ่าก็ตะโกนด้วยความเขินอายเล็กน้อย

เมื่อเสียงสะอื้นอันโหยหวนของผู้หญิงดังขึ้นในหู นิโคลัสก็ตกตะลึง เขาเห็นใบหน้าเล็กๆ ของผู้หญิงบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ และแววตาของเขาก็ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ

นิโคลัสพยายามฝืนความอยากของตัวเองโดยปล่อยเทสซ่า จากนั้นเขาก็รีบคว้าผ้าขนหนูผืนอื่นมาคลุมร่างของเทสซ่าพร้อมพูดอย่างใจเย็นว่า “คืนนี้ฉันทำอะไรหุนหันพลันแล่นเกินไป อย่าใส่ใจเลย คุณใส่เสื้อตัวนี้ไปก่อนได้”