บทที่ 17 เครื่องหมายผีเสื้อ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของเกรกอรีก็เริ่มแดงขึ้น ราวกับว่าเขากำลังจะร้องไห้ด้วยเช่นกัน

เทสซ่าไม่คิดว่าเขาจะมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกผิดและสงสารเด็กคนนั้นด้วย ทันใดนั้นเธอก็เช็ดน้ำตาแล้วพูดว่า “ไม่จริงหรอก ฉันร้องไห้เพราะนึกถึงบางอย่างในอดีต ที่รัก มันไม่เกี่ยวกับคุณหรอก”

เมื่อพูดจบเธอก็เช็ดน้ำตาแล้วอุ้มเกรโกรีไว้ในอ้อมแขน