Rozdział 227

Eric odwrócił głowę w moją stronę i poczułam się złamana. Jego oczy nie były już tak żywe jak kiedyś. Wyglądał blado. Silna aura, którą miał, niemal zniknęła i osłabiła go.

Przypomniał mi się dzień, w którym obudziłem się w Stadzie Błękitnej Krwi po ucieczce przed Stadem Kryształowej Krwi.

Byłem słaby, po prostu. Ale w tym czasie, oprócz Jasona, Eric bardzo mi pomógł. Został moim przyjacielem i dzielił ze mną wszystkie moje smutki. Pomógł mi iść dalej ze swoim życiem i zacząłem myśleć o nim jak o członku rodziny. Był dla mnie ważny, tak jak Jason był dla mnie ważny.