Hoofdstuk 61

ZAIA.

Ik kijk naar de acht mannen die nu mijn kantoor in het pakhuis vullen; ik weet niet wat ik moet zeggen. Vijf van hen zouden tot onze meest vertrouwde mensen moeten behoren, dat ze Annette zomaar binnenlaten…

De deur sluit na de laatste en ik leg mijn kin op mijn gevouwen handen, mijn ellebogen rustend op het bureau. "Ik weet niet waar ik moet beginnen," zeg ik zachtjes.