Rozdział 123

Dominik

Nadal czuję uderzenie, gdy rzucił się na mnie, jego potężna postać zderzyła się z moją. „Nie mogłem się już powstrzymać” – kontynuuję, mój głos był napięty. „Cienka nić mojej kontroli pękła, a szaleństwo przejęło kontrolę. W jednej chwili byłem w swojej wilczej postaci, stając twarzą w twarz z własnym ojcem”.

Wspomnienie naszej walki przelatuje mi przed oczami – chaotyczna plama kłów, pazurów i krwi. „Ja... ja nie chciałam go skrzywdzić” – wykrztuszam. „Po prostu chciałam, żeby to się skończyło. Ale z każdą mijającą chwilą stawało się boleśnie jasne, że on nie przestanie. Dopóki jedno z nas nie umrze.