Rozdział 270 Pocieszenie po bitwie

Wiedziałem, że jeśli pozwolę strachowi przejąć kontrolę, mogę zginąć. Ale podczas zajęć samoobrony nigdy nie wyobrażałem sobie, jak przerażające będzie samotne stawienie czoła czerwonym wilkom.

„Victorze” – krzyknąłem w myślach, gdy warcząca para okrążyła mnie. W ich wściekłych oczach i ostrych zębach odbijało się światło latarni.

Zacząłem odczuwać złość, gdy uświadomiłem sobie, że jeden lub oba wilkołaki zabiły Deirdre, a także, że niemal zabiły ojca mojego najlepszego przyjaciela.