Rozdział 151 Poza linią

Zamiast iść do swojego pokoju, pobiegłem do pokoju muzycznego i usiadłem na ławce przy pianinie. Łagodne światło z korytarza rozświetlało świeżo woskowane, antyczne drewno.

Byłem zdenerwowany i nie chciałem o tym rozmawiać z Jennifer. Ona by tego nie zrozumiała. Wiedziałem, że będzie kręcić się w pobliżu mojego pokoju, czekając, aż wrócę do domu i przygotuję się do snu.

Moje palce przesuwały się po gładkich, kościanych klawiszach fortepianu, a moje oczy zaczęły zasnuwać się łzami.