Rozdział 14 Kolacja dla trzech

Victor delikatnie postawił mnie na nogi. Wszystko było rozmazane, ale mogłem dostrzec kształty tłumu. Poza kilkoma uczniami, którzy musieli być Alfami, wszyscy obecni klęczeli; ich głowy były pochylone, a szyje odsłonięte.

Była to postawa uległości charakterystyczna dla wilkołaków.

To był pierwszy raz, kiedy usłyszałem agresywny, dominujący głos, którego Victor użył, aby mnie uratować. Rzadko go słyszano we współczesnym społeczeństwie wilkołaków.