บทที่ 22

มุมมองของดีแลน

“ราชินีของฉัน” ฉันได้ยินในขณะที่รู้สึกถึงมือที่อยู่บนแขนของฉันอย่างอ่อนโยนดึงฉันให้ลุกขึ้นยืน มือข้างเดียวกันนั้นแตะคางของฉันอย่างอ่อนโยนและเงยหน้าขึ้นมองฉัน “คุณดูเปล่งประกายอย่างเห็นได้ชัด” ฉันสั่นสะท้านด้วยความรังเกียจเล็กน้อย แต่ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่าประกายไฟที่มือของเขาสร้างขึ้นนั้นทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เขายิ้มอย่างเยาะเมื่อสังเกตเห็นปฏิกิริยาเล็กน้อยของฉัน และด้วยรอยยิ้มนั้น ฉันรู้สึกอยากเตะตัวเองที่ทำให้เขาพอใจ เขาวางมือบนหลังส่วนล่างของฉันและพาฉันไปหาพ่อแม่ของเขา “แม่ พ่อ นี่คือคู่หูที่สวยงามของฉัน” นิ้วหัวแม่มือของเขาลูบหลังฉันอย่างอ่อนโยนในขณะที่เขาพาฉันไปที่พ่อแม่ของเขา ฉันได้ยินเสียงประตูที่ฉันเพิ่งเดินผ่านไปปิดลงอย่างเงียบๆ และตระหนักได้ว่าฉันกำลังอยู่คนเดียวกับคนเหล่านี้

พ่อของเขาเดินเข้ามาหาฉันและจับคางของฉันอย่างแรง เขาหันศีรษะของฉันไปทางขวาแล้วซ้ายก่อนจะมองเข้ามาในตาของฉันอีกครั้ง “เธอ... สวยมาก ฉันจะยอมรับสิ่งนั้นกับเธอ” กษัตริย์ยกนิ้ว หัวแม่มือขึ้นเพื่อตรวจดูบาดแผลบนหน้าผากของฉันที่เกิดจากการที่ฉันวิ่งหนี “อย่างไรก็ตาม ท่าทีท้าทายของเธอควรจะหายไปทันที ไม่เช่นนั้นจะเกิดผลที่ตามมา... ไม่ว่าจะเป็นราชินีหรือไม่ก็ตาม”