Rozdział 68

Wróciwszy do akademika, Monica chodziła po pokoju, jej gniew emanował z niej falami. Położyłem się na łóżku, wyczerpany wszystkim, co się właśnie wydarzyło.

Monica mruknęła do siebie, a potem usłyszałam, jak głośno i wyraźnie wypowiada serię przekleństw. „Ta suka! Nie mogę uwierzyć, że miała czelność wykrzyczeć te bzdury w stylu „moja rodzina jest potężna”.

Siedziałam na łóżku, tuląc poduszkę do piersi. Wszystkie szalone rzeczy, które przytrafiły mi się w ciągu ostatnich kilku dni, wyczerpały mnie, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. „To nie jest tylko kartka, Monica. To rzeczywistość. Wiem, że nasza rodzina jest potężna i nie zawaha się zniszczyć każdego, kto im zagrozi. Już mam do czynienia z Winslowami. Nie mogę sobie z nimi poradzić”.