Rozdział 220

Ben i ja spędziliśmy większość drogi do domu w ciszy – za co byłem głęboko wdzięczny. Nie próbował wtrącać się w moje sprawy ani zadawać żadnych osobistych pytań, jak to robił w przeszłości. Może to przez szalony pokaz, którego był świadkiem podczas zajęć między Arthurem a mną. Boże, byłem częściowo zaskoczony, że kampus nie huczał od tego śmiesznego pokazu, który zademonstrowaliśmy.

Mimo wszystko uprzejmie podziękowałam Benowi za podwiezienie, gdy w końcu dotarliśmy do domu. Złapałam torbę i powiedziałam mu, że spotkam się z nim w poniedziałek, aby oddać nasz projekt.

Nie dałam mamie znać, że wracam do domu na weekend. Więc kiedy udało mi się otworzyć drzwi wejściowe, szybko spotkałam się z wyrazem czystego zaskoczenia i konsternacji.