Rozdział 23

Nerwowo podłączyłam Enzo do EKG, moje palce muskały jego twardy jak skała brzuch, gdy przyklejałam naklejki na jego skórze. Przez cały czas patrzył na mnie. Jego oczy były czerwone i świeciły tak samo jak tamtej nocy, kiedy spaliśmy razem. Czułam się jak ofiara, jakby chciał mnie złapać i ugryźć. Chociaż trochę mnie to przestraszyło. Nie chciałam przyznać, że było w tym coś, co mnie podniecało.

Po raz kolejny jego EKG było o wiele lepsze niż jego kolegów z drużyny. Podczas gdy jego koledzy z drużyny w końcu zmęczyli się po około dziesięciu minutach sprintu na bieżni, Enzo biegał tak długo, nie zmieniając częstości akcji serca, że Tiffany kazała mu się zatrzymać.

„ Musi być coś nie tak z maszyną” – powiedziała Tiffany, brzmiąc zdezorientowana, gdy z namysłem stuknęła w monitor EKG. „Nikt nie ma takiego samego tętna... Wy dwoje zostańcie tutaj. Pójdę kupić nowe naklejki na maszynę. Wrócę za chwilę!”