Rozdział 145

Enzo

Minęło kilka dni po tym, jak mój ojciec znalazł mnie na lodowisku hokejowym, a ja nie widziałem ani nie słyszałem o Ninie. Ja też nie chciałem. W mojej głowie prawdopodobnie była z Ronanem. Wiedziałem, że nie powinienem czuć się z tego powodu negatywnie i że mieliśmy być po prostu przyjaciółmi przez cały ten czas, ale jak mogłem nie? Nawet z obietnicą, że moja wybranka z zaaranżowanego małżeństwa będzie moją przeznaczoną partnerką, nie mogłem przestać myśleć o Ninie. Nie mogłem spać bez wyobrażania sobie jej małego ciała zwiniętego w moich ramionach. Nie mogłem zamknąć oczu bez przypomnienia sobie, jak pięknie wyglądała tamtego dnia, kiedy powiedziałem mojej drużynie o wilkołakach, a mimo to byłem tak zły i zraniony jej odmową przyznania się do prawdziwych uczuć do mnie, że nie chciałem jej jednocześnie widzieć.

Może dowiedzenie się o zaaranżowanym małżeństwie odsunęło ją ode mnie, ale to nie sprawiło, że ból z powodu wybrania przez nią Ronana zamiast mnie bolał mniej. A z upływem dni powracały wspomnienia jej randki na jarmarku z Ronanem, tego, jak znosiła prośby Justina, żeby do niego wróciła, tego, jak uratowała życie Ronanowi, nawet gdy on próbował mnie zabić... To wszystko uświadomiło mi, że tak naprawdę nigdy nie miałem u niej szans.