บทที่ 4: คุณมีปัญหาอะไรกับการที่ฉันตามใจลูกสาวของฉันหรือเปล่า

เวนดี้เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นในห้อง

ชายและหญิงอาจจะไปออกเดทกัน และเด็กผู้หญิงที่จับมือเธอไว้ก็คือลูกสาวของชายคนนั้น

เธอไม่ชอบการเดทของพ่อเธอ ดังนั้นเธอจึงเรียกพ่อมาเพื่อทำลายมื้อค่ำอันแสนอร่อยของพวกเขา

ตอนนี้เวนดี้เข้าใจทุกอย่างแล้ว เธอรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คาดคิดว่าจะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ในตอนนี้

เวนดี้นั่งยองๆ ลงมาในระดับเดียวกับเด็กน้อยแล้วพูดว่า "เด็กน้อย..."

“แม่ หนูรู้ว่าแม่ได้รับความอยุติธรรม” เด็กสาวพูดขึ้นขัด ขณะที่เธอเองก็จมอยู่กับเรื่องราวที่แต่งขึ้นเช่นกัน

ทันใดนั้น ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง และเธอก็โยนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเวนดี้

“ปู่กับย่าไม่ชอบคุณ และพวกท่านจะไม่ยอมให้คุณแต่งงานกับพ่อ ดังนั้นคุณกับพ่อจึงอยู่ด้วยกันได้เฉพาะในความลับเท่านั้น อย่ากังวล พวกเขาอาจไม่ชอบคุณ แต่ฉันรักคุณ และพ่อก็เช่นกัน! คุณเป็นคนเดียวที่พ่อรัก ฉันสัญญาว่าเราสามคนจะไม่มีวันแยกจากกัน เราเป็นครอบครัวเดียวกัน”

เด็กสาวผู้น่าสงสารร้องไห้โฮอยู่ในอกของเวนดี้ขณะพูด ทำให้เสื้อผ้าของเธอเปียกไปด้วยความอบอุ่นของน้ำตา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหัวใจของเธอเจ็บปวดเมื่อได้ยินความรู้สึกของเด็กน้อย

เด็กสาวน่าสงสารจริงๆ! พ่อของเธอต้องการหาแม่เลี้ยงให้เธอ แต่เธอกลัวว่าเขาจะปฏิบัติกับเธอแตกต่างออกไปเมื่อเขาพบผู้หญิง

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่สนใจเดทของพ่อเธอขนาดนี้

เมื่อรู้เช่นนี้ เวนดี้ก็อุ้มเด็กหญิงตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนด้วยความรักและตบหลังเธอเพื่อปลอบใจ

"ที่รัก อย่าร้องไห้"

“ว้าห์...ว้าห์...”

ในขณะเดียวกันที่โต๊ะอาหาร ใบหน้าซีดเผือกของหญิงสาวก็บิดเบี้ยวเป็นรอยยิ้มไม่พอใจ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล ไม่มีใครอยากจะถูกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เรียกว่าขี้เหร่หรอก

“ไรอัน...ฉันรู้ว่าลูกสาวของคุณไม่ชอบฉัน แต่เธอไม่มีมารยาทเลย” หญิงสาวพูดพร้อมกับแตะฝ่ามือของชายคนนั้น

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เด็กสาวก็ร้องไห้ดังยิ่งขึ้น แต่เวนดี้ไม่ได้สนใจเลย สิ่งที่กวนใจเธอก็คืออุณหภูมิในห้องที่ลดลงอย่างมาก

ในวันอากาศร้อนเช่นนี้ เธอก็รู้สึกหนาวไปถึงกระดูกสันหลัง

“คุณเพิ่งพูดอะไร?”

ฉันและชายคนนั้นเริ่มพูดในที่สุด

เสียงทุ้มต่ำและบาริโทนของเขาไพเราะอย่างไม่คาดคิด

ทว่ามันกลับเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม

ด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้าของเธอ หญิงสาวกลืนน้ำลายก่อนจะพูดว่า "ฉัน... ฉันหมายความว่า พรีเชียสไม่มีมารยาทเกินไป ไรอัน ลูกสาวของคุณอายุสี่ขวบแล้ว ถึงเวลาที่คุณจะต้องเริ่มลงโทษเธอแล้ว"

ชายคน นั้นดึงมือออกจากการจับของผู้หญิง

จากนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดว่า “นี่คือวิธีที่ฉันตามใจลูกสาวของฉัน คุณมีปัญหากับสิ่งนั้นหรือเปล่า?”

หญิงสาวถึงกับพูดไม่ออก

“ไรอัน…”

“คุณสามารถออกไปได้แล้ว!”

หญิงสาวผู้นี้ตกตะลึง.

เธอต้องใช้เวลาค่อนข้างนานเพื่อจะได้ออกเดทแบบไม่รู้จักกันมาก่อนกับไรอัน โอลิเวอร์

ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เข้าถึงยากเมื่ออยู่ใกล้ผู้หญิง

แต่ตอนนี้เขากลับไล่เธอออกไปเพียงเพราะเธอพูดว่าลูกสาวของเขาไม่มีมารยาท! "ไรอัน..."

"ออกไปจากที่นี่!"

เมื่อเห็นว่าเขาโกรธมาก หญิงสาวก็ตัวสั่นทันที

เธอไม่กล้าพูดอะไรเพิ่มเติมอีก แต่รีบคว้าสัมภาระของเธอก่อนจะเดินออกจากห้อง VIP

ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นเดินผ่านเวนดี้ เธอจ้องมองเธออย่างดุร้าย

แม้ว่าเวนดี้จะเห็นมัน แต่เธอไม่สนใจและแค่ถูจมูกอย่างไม่ใส่ใจแทน

ปัง! เสียงดังสนั่นไปทั่วห้อง เป็นสัญญาณว่าประตูถูกปิด

เวนดี้กำลังจะปลอบใจเด็กหญิงตัวน้อย แต่จู่ๆ ชายคนนั้นก็หันกลับมาเผยให้เห็นใบหน้าของเขา

หัวใจของเวนดี้เต้นแรงขึ้นมาทันใด! ช่างเป็นผู้ชายที่หล่อจริงๆ! เขาสวมสูทสีดำสนิทที่เน้นให้เห็นไหล่กว้างและเอวคอดของเขา

จากการประมาณของเวนดี้ เขาน่าจะสูงราวๆ 6 ฟุต

เขาสูงกว่าเธอมากจนเวนดี้รู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กขึ้นมาทันใด

ขากรรไกรอันแหลมคม คิ้วหนาสีดำ และดวงตาสีเข้ม ล้วนขับเน้นให้ใบหน้าที่ได้รูปงดงามของเขาโดดเด่นยิ่งขึ้น

ทันทีที่เขาขมวดคิ้ว เวนดี้ก็ตระหนักได้ว่าเขาเป็นผู้มีอำนาจและชอบสั่งการขนาดไหน

แต่ยิ่งกว่านั้น เธอคิดว่าเขาดูคุ้นเคยอย่างประหลาด! หากเธอเคยเห็นผู้ชายหล่อๆ แบบนี้มาก่อน เธอคงไม่ลืมเขาไป

ขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องเหล่านั้นอยู่ ชายคนนั้นก็พูดขึ้นทันที

เสียงของเขาต่ำและเต็มไปด้วยคำเตือน "โอลิเวอร์ผู้ล้ำค่า"

“ครับพ่อ ผมมาแล้ว!”

เด็กหญิงตัวน้อยตอบอย่างมีความสุข และกระโดดออกมาจากแขนของเวนดี้ ในขณะเดียวกัน เวนดี้มองลงไปและเห็นว่าน้ำตาของเด็กหญิงตัวน้อยยังคงอยู่บนใบหน้าของเธอ

และถึงแม้ว่าเธอควรจะเศร้า แต่เด็กน้อยกลับยิ้มออกมา

'' เธอแค่แสดงละครใช่ไหม?'' เวนดี้คิดกับตัวเองขณะตกตะลึงที่หญิงสาวเปลี่ยนสีหน้าได้รวดเร็วขนาดนั้น

“มาที่นี่” ชายผู้นั้นสั่งอย่างไม่มีอารมณ์

เด็กสาววิ่งเข้ามาจับขาของชายคนนั้นอย่างประจบประแจง

"พ่อ อย่าโกรธนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำลายเดทของคุณ แต่คุณบอกว่าคุณจะขอความคิดเห็นของฉันก่อนที่จะหาแม่ให้ฉัน ผู้หญิงคนนั้นน่าเกลียดมาก! เธอไม่ คู่ควรกับคุณเลย! ดูเธอสิ! นี่เป็นเดทแรกของเธอกับคุณเพียงครั้งเดียว แต่เธอกลับกล้าดุฉันเรื่องความหยาบคาย ถ้าเธอเป็นแม่เลี้ยงของฉันจริงๆ คุณคิดว่าเธอจะปฏิบัติต่อฉันดีไหมเมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมของเธอเมื่อกี้"

“แล้วคุณต้องการอะไร?”

“ฉันชอบผู้หญิงคนนี้!”

จู่ๆ เด็กหญิงตัวน้อยก็ชี้ไปที่เวนดี้ ทำให้ไรอันต้องละความสนใจไปที่เวนดี้แทน

เมื่อเขาเห็นเธอ ความสนุกสนานก็ฉายชัดผ่านดวงตาที่ลึกของเขา

แต่มันคงอยู่เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น ขณะที่คิ้วของเขาขมวดแน่น

ทำไมเขาถึงดูเป็นศัตรูกับเธอนักนะ “เพื่อนของฉันกำลังรอฉันอยู่ ฉันจะไม่รบกวนคุณ ลาก่อน”

เวนดี้พูดในขณะที่เตรียมตัวจะออกไป เพราะรู้สึกได้ว่าเขาไม่ค่อยต้อนรับเธอสักเท่าไร ชายคนนั้นนิ่งเงียบ แต่ลูกสาวของเขากลับไม่เต็มใจที่จะให้เวนดี้ออกไป

“ลาก่อนนะคะป้าคนสวย!” สาวน้อยกล่าวอย่างกระตือรือร้น พร้อมโบกมือเล็กๆ ของเธอ

"ลาก่อน!"

ทันทีที่เวนดี้จากไป ดวงตาของไรอันก็เย็นชาลง

เด็กหญิงตัวน้อยคุ้นเคยกับ ใบหน้าเย็นชาของพ่อมาเป็นเวลานาน ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวเลย

“ใครพาคุณมาที่นี่?!”

ไรอันถามด้วยความสงสัยว่าลูกสาวของเขาไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไร

"ลุงลุค!"

เด็กสาวตอบโดยไม่ลังเลเลย

นอกห้อง VIP ลุค โอลิเวอร์อดไม่ได้ที่จะผลักประตูเปิดออกทันทีที่เขาถูกเปิดเผย

“โอลิเวอร์ที่รัก! คุณมีจิตสำนึกหรือไม่? คุณไม่ได้บอกว่าคุณสนิทกับฉันที่สุดและรักฉันมากที่สุดเหรอ? ทำไมคุณถึงบอกเรื่องฉันกับพ่อของคุณ? คุณเด็กเลว! ฉันจะไม่พาคุณออกไปเที่ยวเล่นอีกแล้ว!”

“ลุงลุค อย่าเป็นแบบนี้สิ...”

"ฮึ!"

ลุค โอลิเวอร์หันหน้าไปด้วยความเย่อหยิ่งและไม่สนใจเธอ

แต่แล้วเพรชเชียสก็ปีนขึ้นไปบนต้นขาของลุค

ลุคกลัวว่าเธอจะล้ม จึงรีบจับก้นเธอไว้ในขณะที่เธอโอบคอเขาและจูบเขา

“ฮึ่ม! อย่าคิดว่าจูบจะชดเชยสิ่งที่ทำลงไปได้นะ!”

เด็กสาวกลอกตา หันศีรษะ และจูบแก้มเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลุคไม่อาจต้านทานความน่ารักของเธอได้อีกต่อไป จึงยิ้มกว้าง

"นั่นเด็กดีของฉัน!"

เมื่อ พูดจบ ทุกคนก็กลับไปรับประทานอาหารเย็นต่อในห้อง VIP

พรีเชียส เป็นสาวขี้เกียจทั่วๆ ไป ที่เผลอหลับไปทันทีหลังรับประทานอาหาร

ไรอันถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกอย่างรวดเร็ว แล้วโอบกอดลูกสาวไว้ในอ้อมแขน มองดูลูกสาวด้วยดวงตาที่อ่อนโยน ซึ่งแตกต่างจากสีหน้าปกติของเขาอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหันไปมองลุค ดวงตาของเขาก็กลับเย็นชาเหมือนเดิม หัวใจของลุคจมดิ่งลงทันที

“ บ้าเอ้ย! เขาปฏิบัติกับเราต่างกันได้ยังไง ฉันเป็นพี่ชายของเขา!” ลุคคิดกับตัวเอง

“ลุค!”

"ใช่?"

“หาข้อมูลเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นมาหน่อย ฉันต้องการมันภายในหนึ่งชั่วโมง!”

“ผู้หญิงที่เพิ่งถูกดึงเข้ามาในห้องนี้เหรอ?”

ลุคถามด้วยความสับสนว่าทำไมพี่ชายถึงอยากทราบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

แต่หลังจากที่ตระหนักถึงสิ่งหนึ่ง เขาก็พูดเพิ่มเติมว่า “คุณสงสัยหรือเปล่าว่าเธอตั้งใจเข้าหาลูกสาวของคุณและใช้เธอเพื่อยุ่งกับคุณ?”