Rozdział 5

To było bardzo wnikliwe śledztwo. Traktowano ją jako jedyną podejrzaną i dołożono wszelkich starań, aby znaleźć dowody potwierdzające jej winę.

Hannah zawsze wierzyła, że nawet gdyby ujawniono fakt jej wejścia do biura, dochodzenie Alexandra z czystej czujności nie byłoby aż tak dokładne. W związku z tym nie widziała potrzeby ingerencji w zapisy monitoringu, uznając to za zbędny środek ostrożności.

Nie spodziewała się, że Aleksander będzie tak bezlitosny w sprawach z nią związanych.

Pokonana Hannah osunęła się na ziemię.

Józef był jeszcze bardziej zdruzgotany niż ona.

„Naprawdę to zrobiłeś? Ty... Dlaczego miałbyś to zrobić?” Oczy Józefa były przekrwione, gdy chwycił Annę za ramię i zaczął zadawać jej pytania ze zdenerwowaniem.

Zawstydzony zachowaniem syna, Hector szybko odciągnął Josepha na bok. „Jaki inny mógłby być powód? Jest zazdrosna i chce zająć miejsce pani Quirk”.

Jak rażony gromem z jasnego nieba, Józef wykrzyknął: „Jesteś zakochany w Aleksandrze? Nie, to niemożliwe!”

Hector poczuł zbliżający się ból głowy. Jak głupi może być mój syn? Jest całkowicie ślepy na prawdę, którą wszyscy inni mogą dostrzec.

Isabella podzielała pogląd Hectora.

Tak, on naprawdę jest ślepy. On jest tak zauroczony Panią. Gates, ale nie ma pojęcia, że Pani... Gates jest zakochany w Aleksandrze.

Gdy Isabella skończyła mówić w myślach, podniosła wzrok i dostrzegła błysk zaskoczenia na spokojnej twarzy Aleksandra.

Czekaj, co? Nie mów mi, że Aleksander nigdy nie zdawał sobie sprawy, że pani... Gates żywił do niego uczucia. To taki tępy człowiek!

Aleksander, już i tak czując się niezręcznie z powodu wewnętrznych przemyśleń Isabelli, poczuł, jak jego policzki płoną, a wyraz jego twarzy uległ zmianie.

Co się dzieje? Myślałem, że to po prostu zwykły incydent, w którym wróg przekupił panią. Gates kradnie tajemnice handlowe i używa Isabelli jako kozła ofiarnego! SM. Gates jest we mnie zakochany? Jak to możliwe?

„Nie, nie! Nie mam żadnych ukrytych motywów!” Hanna krzyknęła w panice, patrząc z niepokojem na Aleksandra. „Tak, zrobiłem to wszystko, ale to nie jest takie, jak myślisz! Zrobiłem to wszystko, żeby pomóc Eleanor!”

W jednej chwili całe miejsce ucichło.

Pierwszą miłością Aleksandra była Eleonora.

Wyraz twarzy Aleksandra uległ zmianie. „Co powiedziałeś?”

Hannah szybko wyznała: „Eleanor wraca do domu”.

Aleksander szeroko otworzył oczy i niepewnie spojrzał na Izabellę.

Ach, Eleanor. Znam ją. Jest pierwszą miłością Alexandra, która bezlitośnie porzuciła go wiele lat temu. Kiedyś uważano, że w wyższych sferach idealnie do siebie pasują.

Aleksandra zaskoczyło, że Izabela również o tym wiedziała.

Isabella zastanawiała się, co Eleanor miała wspólnego z postępowaniem Hannah.

Aleksander odwrócił się i spojrzał na Hannah z poważnym wyrazem twarzy. Ona ma rację. Co to miało wspólnego z tym, co zrobiła?

Hannah, najwyraźniej trzymając się ostatniej nitki nadziei, wykrzyknęła: „Eleanor i ja jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami. Została zmuszona do opuszczenia ciebie. Nie chciałam, żebyście oboje stracili szansę na miłość z powodu nieporozumienia. Wiem, że nie rozwiedziesz się bez powodu, dlatego jestem gotowa zagrać złoczyńcę w nadziei na stworzenie okazji dla ciebie i Eleanor”.

Po tych słowach Hannah spuściła głowę, udając niepokój, jakby była zmuszana do zrobienia czegoś, czego nie chciała.

Hannah rzeczywiście była najlepszą przyjaciółką Eleanor, a ich więź również zbliżyła do siebie Alexandra i Hannah. W przeciwnym razie Aleksander nie czułby się komfortowo, pozwalając jej zostać sekretarką i nie zaufałby jej bezgranicznie, gdy początkowo rekrutował ją do korporacji.

Podczas studiów Hannah była świadkiem historii miłosnej męża i Eleanor, a nawet czasami pełniła rolę ich swatki. Dlatego gdy Aleksander usłyszał, że wszyscy spekulują na temat uczuć Hanny do niego, uznał to za zupełnie nieprawdopodobne.

Obserwatorzy byli zaskoczeni kolejnym zwrotem akcji. Jednak tak naprawdę tylko nieliczni w to uwierzyli. W końcu było jasne jak słońce, że Hanna była szaleńczo zakochana w Aleksandrze.

Jednak to właśnie wtedy wszyscy dowiedzieli się, że Hannah była najlepszą przyjaciółką pierwszej miłości Alexandra.

Hannah nigdy wcześniej nie wspomniała o tym ani słowem i każdy mógł domyślić się, co miała na myśli.

Czekać. Jest jeszcze jedna plotka, bardziej soczysta niż ta. Pan Czy pierwsza miłość Aleksandra powróci? A ich rozstanie było zwykłym nieporozumieniem?

Wszyscy byli podekscytowani i zerkali ukradkiem na Aleksandra, spodziewając się, że będzie on nadal pytał o odpowiedzi, póki jego żona jest jeszcze w pobliżu.

To jest ekscytujące!

Tymczasem Isabella prychnęła. Nie miałeś wyboru? Nieporozumienie? Jak gdyby! To wszystko jest podejrzane.

Aleksander szybko zmienił temat, żeby powstrzymać Izabelę przed wścibstwem.

„Spowodowałeś tak wielką stratę dla firmy z powodu swoich egoistycznych pragnień i wciągnąłeś w to nawet innych. Żadne wytłumaczenie nie mogłoby cię zwolnić z odpowiedzialności” – oświadczył chłodno Alexander.

Słowa Aleksandra łatwo odwracały uwagę Isabelli, co było częstą cechą młodych ludzi, którzy tracili koncentrację. Tak, ma rację, zwłaszcza, że jej powody są zmyślone. Ale dlaczego nagle wymyśliła tę wymówkę? Daj mi zobaczyć...

Aleksander miał właśnie zamiar omówić rozwiązanie problemu, gdy i on zaczął być ciekaw, jakie wyjaśnienie mogłaby wymyślić Izabela.

O, wiem. Cały czas dawała mi do zrozumienia, że jej związek z Alexandrem to coś więcej, niż się wydaje na pierwszy rzut oka, prowokując mnie do urządzania sceny. Planowała powoli odsunąć mnie od siebie, a potem zdobyć serce Alexandra. Nie spodziewała się jednak, że Eleanor powróci i wiedziała, że nie może konkurować z pierwszą miłością Alexandra. Chciała więc kupić sobie trochę czasu, żeby zostać żoną Aleksandra, zanim wróci Eleonora. Nic dziwnego, że tak bardzo chciała mnie wykończyć, że nawet nie wzięła pod uwagę licznych wad swojego planu. Teraz, gdy została zdemaskowana, mogła wykorzystać Eleonorę jako wymówkę, wymyślając kłamstwo, że zrobiła to tylko dla jej dobra i życząc sobie, aby Aleksander był dla niej pobłażliwy. Ale jeśli

Aleksander musiał odkryć, że Hannah żywi do niego uczucia i że jej działania są podyktowane jej własnymi egoistycznymi pragnieniami. Nie miał dla niej litości, a ona straciłaby każdą szansę, jaką mogła mieć. Ha! Widać, że jest zdesperowana. Aleksander nigdy by się na to nie nabrał.

Aleksander, który prawie dał się nabrać, poczuł się zawstydzony.

Przypomniał sobie minione wydarzenia i pomyślał o tym, jak Hanna doprowadzała Isabellę do szaleństwa, ilekroć ta go odwiedzała. Hannah zawsze odgrywała rolę ofiary, co potęgowało wściekłość Isabelli.

Wcześniej Aleksander zawsze zarzucał Izabeli, że jest zbyt porywcza. Teraz, po namyśle, poczuł się winny, a jego uraza do Hannah wzrosła.

Nie chcąc poznać motywów Hannah, powiedział po prostu zimnym głosem: „Zadzwoń na policję”.

Hannah gwałtownie podniosła głowę i zrobiło jej się ciemno przed oczami. Powiedziała z niedowierzaniem: „Aleksandrze, zrobiłam to, ponieważ…”

„Cokolwiek masz do powiedzenia, powiedz to policji” – przerwał jej Aleksander.

Bezwzględność Aleksandra sprawiła, że serca wszystkich zabiły szybciej. Ostatecznie wybrał jednak najbardziej drastyczną opcję.

"Aleksander Quirk!" Hannah prawie oszalała i próbowała złapać Aleksandra, ale ten jej uniknął. Wskazując na Isabellę, wściekle warknęła: „Zawsze dawałaś jej wyjście, więc dlaczego jesteś dla mnie taka surowa? Nawet jeśli nie wniosłam znaczącego wkładu, włożyłam wiele wysiłku, pracując dla ciebie przez dziesięć lat, a ty tak mnie traktujesz?”

Dopiero wtedy Aleksander spojrzał na nią. „To dlatego, że nie jesteś moją żoną”.

To jedno zdanie zdawało się nieść ze sobą głębsze znaczenie, przebijając serce Hannah niczym ostry sztylet.

Hannah była oszołomiona.

Wkrótce odpowiednie osoby zostały odprowadzone przez policję, a Isabella również była zmuszona udać się na posterunek policji.

Józef, głupi jak zawsze, próbował wziąć na siebie winę za Annę, ponieważ uwierzył w jej kłamstwo i postanowił dalej być jej głupcem. W odpowiedzi Hector zemdlał ze złości.

Na szczęście dowody były niezbite, co sprawiało, że Joseph nie mógł wziąć na siebie winy, nawet gdyby chciał.

Na koniec Hanna wrzasnęła wściekle do Izabeli: „Aleksander z pewnością się z tobą rozwiedzie, jak tylko Eleonora wróci, więc nie świętuj za wcześnie!”

Była to tak nikczemna uwaga, a mimo to Isabella była pełna ekscytacji. Naprawdę? Jeśli tak, to mam nadzieję, że się pospieszy!