Rozdział 3 Jego zdobycz

Moja intuicja podpowiadała mi, że ta istota jest groźniejsza niż rekin.

Jego niebezpieczeństwo nie leżało w jego sile fizycznej, ale w tajemniczej zdolności przyciągania uwagi ludzi, którzy nawet ginęli za to!

Nurkom udało się w końcu umieścić syrenę w przygotowanym wcześniej zbiorniku z wodą.

Gary dał nurkom sygnał i przytrzymali trytona tuż obok mnie.

Trzymając strzykawkę w ręku, ostrożnie wstrzyknąłem mu środek uspokajający w jego piękny ogon.

Po podaniu zastrzyku nie mogłem nie poczuć opływowego ogona. Jego chłód w dotyku wydawał się znajomy, ale jednocześnie obcy.

Tryton w moim śnie również miał gładki ogon, taki jak ten. Gdy delikatnie podniosłem łuski, zobaczyłem, że pod spodem wyglądał bardzo podobnie do ludzkiej skóry.

Gdyby nie budowa anatomiczna ogona, pomyślałbym, że ma dwie nogi.

Dlaczego o tym pomyślałem?" Zaskoczony własnymi myślami, moja ręka przypadkowo dotknęła jego płetwy ogonowej.

Natychmiast poczułem ukłucie w koniuszku palca. Czerwone kolce na płetwie przecięły mi palec.

Kolce były ostrzejsze niż sztylet. Gdyby ktoś został zaatakowany ogonem, nie wyobrażam sobie, co by się z nimi stało.

Moja krew kapała z rany na ogon, ale nie było po niej śladu. Ogon całkowicie wchłonął całą krew!

Podobno uspokojony tryton nagle spojrzał na mnie, podwijając ogon.

Ten ruch? Chciał mnie objąć!

Siedziałem płasko na ziemi, niezdolny do ruchu. Jego ruchy i te we śnie były zbyt podobne!

Gary pomógł mi wstać z podłogi. „Linda, co ty robisz? Czy ty jesteś szalona?”

Bezceremonialnie nadepnął na idealny ogon i wstrzyknął mu resztę środka uspokajającego.

Chciałem go zatrzymać i krzyknąć: „Nie! To dawka przeznaczona dla rekinów. Mógłbyś go zabić!”

Jednak było już za późno, ponieważ ogon ryby powoli zamarł.

Odepchnąłem ramię Gary'ego i zdjąłem sieć z trytona, smutno patrząc na trytona, który przedawkował środki uspokajające.

Spojrzałem na twarz trytona, podczas gdy moje ręce trzęsły się niekontrolowanie, ponieważ czułem zarówno podekscytowanie, jak i strach.

Ten tryton był niewątpliwie taki sam, jak ten z moich snów! Chociaż nie mogłem spojrzeć mu prosto w twarz, intuicyjnie wiedziałem, że to ta sama osoba.

Tryton leżał zwinięty na podłodze, a jego twarz była częściowo zasłonięta długimi włosami przypominającymi wodorosty. Nie mogłem wyraźnie zobaczyć jego twarzy, ale wciąż mogłem dostrzec wyraźny zarys linii szczęki.

To była niewątpliwie przystojna twarz i wątpię, żeby ktokolwiek mógł temu zaprzeczyć.

Mięśnie na jego plecach unosiły się i opadały, gdy oddychał, piękne, ale z wigorem podobnym do napięcia naciągniętej cięciwy łuku. Jego mięśnie brzucha były schludnie ułożone w sześciopak i mogły sprawić, że każdy się zarumieni.

To był tryton, ale wyglądał bardziej jak przystojny dorosły mężczyzna.

Mając w pamięci zawstydzającą scenę ze snu, nie mogłem powstrzymać się od spojrzenia w dół, na jego krocze.

Krocze trytona miało wybrzuszenie pokryte łuskami. Ale gdy przyjrzałem mu się uważnie, zauważyłem, że między łuskami była szczelina.

Gdybym miał zgadywać, to tylko podczas kopulacji łuski te się otwierają i odsłaniają jego organ płciowy, który był podobny do ludzkiego.

Scena, w której wzwiedziony obiekt ciągle szturchał mój tyłek w moich snach, znów pojawiła się w mojej głowie. Nie mogłem się powstrzymać, żeby nie wyciągnąć latarki, żeby dokładnie go zbadać.

Kiedy moja latarka zaświeciła nad jego głową, tryton nagle się poruszył.

Zszokowany, cofnąłem się o krok, a Gary stanął przede mną.

Tryton nie zrobił nic więcej, tylko podniósł głowę. Jego długie włosy opadły na bok, odsłaniając połowę twarzy.

Jego twarz miała bladą cerę, która nie była wystawiona na działanie słońca, lecz jego oczy były czarne jak bezdenna otchłań.

Być może inni tego nie zauważyli, ale mnie było trudno tego nie zauważyć, ponieważ wpatrywał się we mnie tymi czarnymi jak smoła oczami.

Byłem sparaliżowany strachem, ponieważ wiedziałem, że zgodnie z biologią, to spojrzenie było spojrzeniem zwierzęcia wpatrującego się w swoją ofiarę.