Rozdział 26: Kolega Dickena

Materiał filmowy przede mną stopniowo stawał się coraz bardziej widoczny. Widziałem dwie sylwetki, Petera i mnie. Pojawiliśmy się w dolnym rogu ekranu i szliśmy do szklanych drzwi kabiny, rozmawiając. Przypomniałem sobie, że rozmawialiśmy o podobnych częstotliwościach emitowanych przez trytony i delfiny, gdy wchodziły w ruję.

Kilka minut później tryton podpłynął do mnie i położył rękę na szybie dokładnie tak, jak zapamiętałem. Po chwili ja również położyłem swoją rękę na jego przez szybę.

Oddech Gary'ego nagle stał się ciężki z powodu niezadowolenia, jakby nie chciał widzieć wydarzeń, które miały miejsce przed nim. Wstał, podszedł do okna i mocno uderzył w nie pięścią. Ja z kolei wpatrywałem się w nagranie, na którym tryton i ja patrzyliśmy sobie głęboko w oczy. Moje serce zaczęło bić szybciej, miałem wrażenie, że w każdej chwili może wyskoczyć mi z piersi.