Rozdział 2 Znalazłem syrenę

Napisałem w swoim pamiętniku.

„10 września 2012, pochmurno.

„Profesor Gary i ja dryfowaliśmy po morzu przez trzy dni, lecz nie znaleźliśmy żadnych trytonów.

„Zaczynam wątpić w istnienie trytonów, ale sny pozwalają mi iść naprzód.

„Nie chcę, żeby Gary wiedział, o czym marzę i czuję, że coś przede mną ukrywa”.

Kiedy spojrzałem na swoje odbicie w oknie kabiny, zdałem sobie sprawę, że schudłem. Moja sylwetka była szczuplejsza, a twarz blada. Tyle było jasne, bez zbytniego wpatrywania się.

Wyglądając tak, moi koledzy z klasy by się ze mnie śmiali. Ze wszystkich tematów badawczych, jakie mogłem wybrać, wybrałem tak trudny.

Właśnie wtedy ktoś krzyknął z zewnątrz kabiny: „Linda! Wyjdź szybko! Chyba coś jest pod wodą!”

Odłożyłem długopis i natychmiast wybiegłem, wpadając przy drzwiach na profesora Gary'ego.

Trzymał w ręku urządzenie do monitorowania głębin morskich, za pomocą którego można było monitorować warunki podwodne.

Podniósł ekran urządzenia przede mną i podekscytowany krzyknął: „Linda, spójrz na to! Czy to nie jest syrenka? Nie mam po prostu zwidów, prawda?”

Moje oczy rozszerzyły się , wpatrując się w sylwetkę wyświetlaną na ekranie i zapominając oddychać.

Sylwetka miała górną część ciała człowieka, ponieważ mogłem zobaczyć jego wyciągnięte ramiona. Ale dolna część ciała była dużym ogonem ryby!

Dokładnie, syrenka.

Zupełnie jak ten w moim śnie, były identyczne!

Czułem, jak moje serce bije mi w gardle, a ręce mi się trzęsą.

Wróciłem do zmysłów. „Na co czekasz? Zarzuć sieć szybko!”

Tryton, którego widziałem we śnie, był tak silny, że gdybyśmy nie użyli sieci rybackiej, nie udałoby nam się go złapać.

Gary poklepał mnie po ramieniu, jakby chciał pocieszyć dziecko. „Myślisz, że jesteśmy tak głupi jak ty? Dlaczego uważasz, że on nie odejdzie? To dlatego, że przyciągnęliśmy go przynętą”.

Mimo to nadal byłem niespokojny. Nie sądziłem, że trytony są istotami o niskim intelekcie. Czy naprawdę tak łatwo było je zwabić zwykłą przynętą?

W tym momencie nurkowie już przebrali się w sprzęt do nurkowania. Patrząc, jak ich sylwetki powoli znikają w wodzie, poczułem się nieswojo. Gdyby nie doszło tu do żadnych wypadków, byłoby to jedno z najbardziej szokujących odkryć naukowych w biologii.

Mając to na uwadze, zacząłem przygotowywać się do nurkowania, abym mógł pomóc złapać syrenę.

„Linda, nie sprawiaj kłopotów! Zostaw sprawy profesjonalistom!” krzyknął Gary zza mnie.

Złapał mnie za talię od tyłu. Chciałam pchnąć się do przodu i wyrwać się z jego uścisku, ale szarpnął mnie do tyłu. Straciłam równowagę i przewróciłam się na ziemię, a mój tyłek prawie wylądował na jego twarzy!

Myślę, że musiał to zrobić celowo.

Uśmiechnął się. „Linda, chcesz, żebym pocałował cię w tyłek?”

Wstałem, przyjrzałem mu się i zmusiłem się do śmiechu.

Gary kontynuował: „Z biologicznego punktu widzenia, masz dobrą figurę i biodra nadające się do rodzenia dzieci. To drugie szokujące odkrycie tej nocy”.

Podniosłem stopę, żeby kopnąć, celując w jego kolano. „Twardość twojego kolana też nie jest zła”.

Chciałem kopnąć jeszcze raz, ale właśnie wtedy moją uwagę przykuły pluski na powierzchni wody.

Nurkowie ciągnęli splątany pakunek w stronę łodzi. W środku znajdowała się istota, która była ponad połowę razy większa od przeciętnego człowieka.

Podczas gdy się szamotała, jej długi, piękny i zakrzywiony ogon wydostawał się z sieci, a jej łuski jasno świeciły w nocy.

Jego ogon był czarny! Taki sam odcień jak ten, który widziałem w moich snach! Płetwa ogonowa również miała czerwone plamki, bardzo jasny odcień czerwieni, jak ostrze poplamione świeżą krwią.

Nie wiedziałam, dlaczego tak bardzo zafascynował mnie ten czerwony odcień, że nie mogłam oderwać od niego wzroku