บทที่ 8 แปด

มุมมองของโลล่า

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วตั้งแต่คู่หูคนใหม่ของเราบุกออกมาจากคุกใต้ดิน ฉันคิดว่าตอนนี้ผ่านมาหนึ่งวันแล้วตั้งแต่ที่เรามาถึงดินแดนแห่งนี้ และฉันนั่งคิดอยู่ว่าชีวิตของฉันพังยับเยินเพียงใด ฉันร้องไห้ไม่ได้เลยเมื่อเรื่องราวดำเนินไป ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคู่หู ฉันแค่ต้องการหนีจากชีวิตแห่งความอับอายและความกลัวที่ฉันต้องเผชิญเมื่อต้องอยู่ในกลุ่ม Moonlit

ท้องร้องโครกครากเตือนฉันว่าฉันไม่ได้กินอะไรมาประมาณ 2 วันแล้ว แม้แต่น้ำก็ไม่มีให้ดื่มสักหยดเดียว ข้อดีก็คือฉันไม่รู้สึกอยากระบายอะไรออกมาเลย ถือว่าโชคดีไป