บทที่ 6 หก

มุมมองของโลล่า

ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดจี๊ดๆ ที่ด้านข้าง ท้อง และขาซ้าย บ้าเอ้ย บาดแผลจากการโจมตีของโจรคนนั้นยังไม่หายดี ฉันลุกขึ้นนั่งและเห็นว่าตัวเองถูกล่ามโซ่ โซ่เงิน โซ่นั้นถูกมัดไว้ที่ขาและมือของฉัน แต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลย

เงินเป็นอันตรายต่อมนุษย์หมาป่า ฉันเคยเห็นคนในฝูงเก่าของฉันได้รับบาดเจ็บเมื่อพวกเขาสัมผัสเงินบริสุทธิ์ ฉันเดาว่านั่นคงไม่เกี่ยวข้องกับฉัน ฉันโชคดี

ฉันไม่รู้สึกถึงจัสมินอยู่ในหัวเลยและเริ่มรู้สึกตื่นตระหนก เธอเงียบมาตลอดแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รับรู้ถึงจิตใต้สำนึกของฉัน

“จัส จัสมิน คุณอยู่ไหมสาวน้อย จัสมิน โปรดตอบฉันหน่อย อะไรก็ได้เพื่อยืนยันว่าคุณยังอยู่กับฉัน” ฉันตะโกนออกไปด้วยความตื่นตระหนกในหัว ตาเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า ฉันสูญเสียจัสมินไปไม่ได้ เธอคือคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกที่โหดร้ายนี้ เธอเป็นส่วนหนึ่งของฉันที่ฉันไม่อยากสูญเสียไปเลย

“ฉันกำลังพยายามหลับตาอยู่ โลล่า ทำไมเสียงของคุณถึงดังจัง ฉันอยู่ในร่างของฉันมาหลายวันเพื่อปกป้องคุณ และการมารบกวนความสงบสุขของฉัน คือสิ่งที่คุณใช้เพื่อตอบแทนฉันเหรอ มนุษย์ที่ไม่รู้จักบุญคุณ” จัสมินพูดเล่นๆ ในหัวของฉัน และฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก น้ำตาของฉันไหลอาบแก้มในที่สุด

"คุณทำให้ฉันกลัวนะสาวน้อย ฉันคิดว่าฉันคงสูญเสียคุณไปแล้วเหมือนกัน" ฉันสะอื้นไห้ในใจ ขอบคุณเทพธิดาแห่งดวงจันทร์

“คุณไม่สามารถกำจัดฉันได้ง่ายๆ หรอกสาวน้อย คุณจะต้องติดอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต” เธอกล่าวด้วยเสียงหัวเราะ และฉันก็หัวเราะเบาๆ เช่นกัน เธอจะอยู่ที่นี่ตลอดไป ฉันต้องหยุดตื่นตระหนกเสียที

“จัส มันเหมือนกับว่าเรามีสายสัมพันธ์บางอย่างกับสถานที่มืดมิดและการคุมขัง เรากลับมาถูกขังอีกครั้งและครั้งนี้เราอยู่ในโซ่ตรวน” ฉันพูดกับเธอด้วยความสุขปลอมๆ และเธอก็หัวเราะ จัสมินหัวเราะจริงๆ ฉันไม่ได้ยินเสียงหัวเราะอันสวยงามของเธอเลยตั้งแต่เราเป็นทาสในฝูงมูนลิต

“พวกเราเป็นผู้บุกรุก โลล่า เราไม่สามารถเดินเตร่ในดินแดนของฝูงได้อย่างอิสระ เรา อาจจะถูกลงโทษเมื่ออัลฟ่ามาถึง นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เรายังอยู่ในคุกใต้ดินแห่งนี้” เธอพูดกับฉันและฉันก็พยักหน้า เธอมีเหตุผล

“ถึงเราจะต้องตายที่นี่ อย่างน้อยไอ้ปืนบ้านั่นก็ไม่ได้พรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเรา เราจะต้องตายโดยที่ความบริสุทธิ์ของเรายังคงอยู่ ฉันไม่อาจทนคิดที่จะสัมผัสสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายนั่นที่ควรจะเผาไหม้ในกองไฟไปชั่วนิรันดร์ได้” ฉันพูดด้วยความภาคภูมิใจและรู้สึกว่าจัสมินพยักหน้า

“ทำไมคุณถึงดูผ่อนคลายจัง จัสมิน คุณไม่เคยผ่อนคลายหรือพูดคุยได้คล่องขนาดนี้มา 8 ปีแล้ว ฉันพลาดอะไรไปหรือเปล่า” ฉันถามเธอ เพราะเธอไม่ได้รู้สึกกังวลใจกับความจริงที่ว่าเราตกอยู่ในความเป็นทาสหรือถูกจองจำ

“ฉันไม่รู้จักโลล่า ฉันแค่รู้สึกสงบสุขในดินแดนแห่งนี้ ฉันรู้ว่าจะไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเรา” เธอตอบอย่างขี้เกียจและถอยไปจากความคิดของฉันอีกครั้ง

ฉันคิดแต่เรื่องเดิมๆ หลังจากแจสมินเข้านอน เธอหมายความว่าอย่างไร ทำไมเราถึงปลอดภัยในฝูงนี้ ความคิดของฉันวิ่งด้วยความเร็วหลายไมล์ต่อชั่วโมง เมื่อฉันได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังวิ่งเข้ามาที่ห้องขังของฉัน

ประตูเปิดออกและมีชายสูงประมาณ 6 ฟุตเดินเข้ามา ฉันแทบมองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของเขาเพราะความมืด แต่ฉันเห็นว่าเขาเป็นคนรูปร่างกำยำและดูแมนมาก

“ฉันเห็นว่าคุณตื่นแล้ว เจ้าโจร บอกฉันหน่อยได้ไหมว่าทำไมคุณถึงมาอยู่ในดินแดนของเรา” เขาขู่ใส่ฉัน และฉันก็ทำตัวตัวเล็กโดยสัญชาตญาณ ฉันจะตาย แจสมินคิดผิด

ฉันขดตัวเข้าหาชายคนนั้นขณะที่เขาเข้ามาใกล้และพยายามแตะตัวฉัน ฉันไม่สามารถมองดูเขาได้ในขณะที่ฉันสั่นอย่างรุนแรงและตั้งใจที่จะตายอย่างรวดเร็ว

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาแย่กว่าฝูงเก่าของฉัน? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันถูกทำให้แปดเปื้อนและอับอายที่นี่? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าจัสมินผิดและเราจะต้องเผชิญกับสิ่งที่เลวร้ายกว่าที่เราเคยผ่านมา? เหล่านี้เป็นความคิดที่วิ่งผ่านใจของฉันขณะที่ชายคนนั้นเข้ามาใกล้

ฉัน รู้ว่าชายคนนั้นไม่ได้แตะต้องฉันและกล้าที่จะมองขึ้นไป แต่กลับเห็นว่าดวงตาของเขาพร่ามัว เขาคงกำลังเชื่อมโยงจิตใจใครบางคนอยู่ ฉันเคยเห็นคนในฝูงเก่าของฉันทำแบบนั้นแม้ว่าฉันจะไม่มี การเชื่อมโยงจิตใจกับพวกเขาก็ตาม

เขาหันหลังกลับและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งใจและยังคงสะอื้นต่อไปอย่างเงียบๆ ฉันแค่อยากตาย ชีวิตไม่ยุติธรรมกับฉันเลยตั้งแต่พ่อกับแม่เสียชีวิต ทำไมพวกเขาไม่พาฉันไปด้วย ทำไมพวกเขาถึงทิ้งลูกสาวคนเดียวของพวกเขาไว้ในโลกที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายนี้

จัสมินไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ต่อสิ่งที่เกิดขึ้น และฉันก็อยากจะตบเธอถ้าทำได้ ชีวิตของเราตกอยู่ในอันตราย และเธอยังคงชิลและผ่อนคลายมาก หมาป่าประเภทไหนกันที่ทำแบบนี้

จัสมินรู้สึกกระสับกระส่ายในหัวของฉันอย่างกะทันหัน และฉันก็หัวเราะออกมาดังๆ อย่างเยาะเย้ย "ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเรากำลังตกอยู่ในอันตราย เธอดูผ่อนคลายและสบายๆ มากเมื่อกี้ เกิดอะไรขึ้นกับ 'ฉันรู้สึกสงบในดินแดนนี้ ฉันรู้ว่าจะไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเรา' ทำไมเธอถึงกระสับกระส่ายขึ้นมาทันใดล่ะสาวน้อย" ฉันพูดกับเธออย่างเยาะเย้ย

"เงียบปากซะ โลล่า บางอย่างจะเกิดขึ้น แต่ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร" เธอตอบโดยยังคงคิดวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน

“ฉันรู้ว่ามันคืออะไร จัส เราจะต้องตาย นั่นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้น คุณไม่เข้าใจเหรอ? และโปรดสงบสติอารมณ์ลงหน่อย คุณทำให้ฉันปวดหัวเพราะต้องเดินไปเดินมาตลอดเวลา” ฉันพูดกับเธออย่างโกรธเคือง เธอช่างน่ารำคาญจริงๆ ในบางครั้ง

ฉันเพิ่งจะพูดคำเหล่านั้นกับจัสมินได้ไม่นานก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นที่น่าอัศจรรย์ที่สุดในโลก กลิ่นนั้นมีกลิ่นเหมือนมะพร้าวและสน และฉันอยากจะจมอยู่กับกลิ่นนั้นตลอดไป

ฉันเบิกตากว้างขึ้นเมื่อรู้ตัวว่าเคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เมื่อฉันรู้ว่าคู่ของฉันคือเกรย์สัน ฉันได้รับโอกาสครั้งที่สองแล้วเพื่อน!! นี่เป็นเรื่องที่หายากมากในอาณาจักรหมาป่า และฉันก็ได้รับโอกาสครั้งที่สอง แจสมินหอนอย่างมีความสุขในหัวของฉันและเด้งไปมาทำให้ฉันปวดหัว

ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาตามด้วยชายที่เข้ามาข้างหน้าและยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันเห็นดวงตาสีทองเปล่งประกายของเขาและจัสมินก็พูดคำนั้นอยู่ในหัวของฉัน เพื่อน

"นั่นคนโกง อัลฟ่า" ชายคน ก่อนหน้านี้พูดและโลกของฉันก็พังทลายลงมา

อัลฟ่า? อัลฟ่าอีกคนเหรอ? เทพธิดาแห่งดวงจันทร์กำลังเล่นเกมบ้าๆ อะไรกับฉันอยู่เนี่ย?

“ของฉัน!” เสียงของเขาดังก้องไปทั่ว ทำให้เรารู้ว่าหมาป่าของเขากำลังควบคุมอยู่ เขาเดินเข้ามาหาฉัน แต่จู่ๆ ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนสี และเขาก็หยุดกะทันหัน ดูเหมือนว่าเขาจะกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ภายใน ก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากไป

โอ้ เยี่ยมเลย โอกาสครั้งที่สองของเราในการมีความรักไม่ต้องการเราด้วย เยี่ยมไปเลยเทพธิดาแห่งดวงจันทร์