บทที่ 21 ยี่สิบเอ็ด

มุมมองของโลล่า

ฉันรู้สึกว่างเปล่าและว่างเปล่า ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เขาพูดหรือทำอีกต่อไปแล้ว แต่ฉันคิดผิด ฉันไม่สามารถได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวฉันอย่างถูกต้อง สิ่งเดียวที่ฉันได้ยินคือเสียงสะท้อนและเสียงที่อยู่ไกลออกไป

“โลล่า โลล่า คุณได้ยินฉันไหม” ฉันได้ยินเสียงใครบางคนเรียกฉันจากระยะไกล และพยายามจะตอบแต่ฉันตอบไม่ได้ รู้สึกเหมือนปอดของฉันถูกบีบจนแหลกสลาย และฉันร้องขอความช่วยเหลือไม่ได้ด้วยซ้ำ