บทที่ 15 สิบห้า

บทที่ 15

มุมมองของเอเดรียน

ฉันจ้องหน้ากระดาษนี้เป็นเวลานานกว่าชั่วโมงโดยไม่เห็นสิ่งที่เขียนไว้บนกระดาษ ฉันพยายามตั้งสมาธิแต่ก็คิดถึงคนคนหนึ่ง นั่นก็คือโลล่า