Rozdział 3

Gdy Lucien zastanawiał się, jak zacząć, kobieta siedząca naprzeciwko niego zrobiła kilka kroków w jego stronę, po czym uniosła welon i delikatnie pocałowała go w usta, a tłum wstrzymał oddech.

Potem cały świat ucichł.

Nawet Lucien został zaskoczony. Zostałam pocałowana?

Zanim zdążył się dowiedzieć, jaki smak mają jej usta, kobieta się odsunęła. Wyglądało to tak, jakby właśnie kończyła misję.

Zaraz potem odłożyła welon. Większość ludzi w tłumie, którzy nie otrząsnęli się jeszcze ze swojego szoku, nawet nie widziała, jak wyglądała.

Na koniec ceremonia dobiegła końca.

Następnie pokojówka z rodziny Hoult zaprowadziła pannę młodą do garderoby, aby się przebrała.

Pan młody podążył za nimi, ale został zatrzymany zanim zdążył wejść do pokoju.

„ Panie, proszę tu zostać.”

„ Mam jej coś do powiedzenia” – powiedział Lucien.

„ Proszę dać jej chwilę. Pani Hoult się właśnie przebiera.”

Na to Lucien cierpliwie czekał.

Pięć minut później drzwi do szatni się otworzyły. „Tędy, proszę”.

Lucien wszedł do środka. Wtedy zdał sobie sprawę, że garderoba jest w rzeczywistości dość przestronna.

Spokojna i inteligentna panna młoda, która wyszła z niezręcznej sytuacji, przebrała się w czerwoną suknię.

W tym momencie siedziała przy toaletce. Ze swojego kąta mógł widzieć tylko jej boczny profil.

Gdy miał już zrobić kilka kroków do przodu, ona odezwała się: „Dziękuję za dzisiaj”.

„ Ha. Myślisz, że samo podziękowanie wystarczy? Myślę, że bardzo ci pomogłam.”

Gdyby nie pomoc Luciena, rodzina Hoult z pewnością stałaby się pośmiewiskiem miasta.

Chociaż rodzina Houltów straciła już reputację – nie była już tak wpływowa i bogata jak kiedyś – nie oznaczało to, że inni mogli podeptać jej godność.

Dlatego faktem jest, że Lucien bardzo jej pomógł.

„ Rozumiem. Później wyślę do twojego domu ekstrawagancki prezent, aby wyrazić moją wdzięczność. Dziękuję bardzo za dzisiejszą pomoc w tej sytuacji. Ja, Seraphina Hoult, zawsze będę o tym pamiętać. Jeśli w przyszłości będziesz potrzebował pomocy, na pewno zrobię, co w mojej mocy. Czy to dla ciebie w porządku, panie Riviere?”

Głos Seraphiny był słodki. Im więcej mówiła, tym bardziej było to przyjemne dla jego uszu.

Nie brzmiała pretensjonalnie ani słabo. Właściwie, mógł nawet usłyszeć odrobinę dumy, która przeplatała się z jej głosem.

Luciena najbardziej interesowało to, że piąta córka rodziny Hoult mówiła elegancko. To było niemal jak księżniczka z dawnych czasów. Sposób, w jaki mówiła, był rzadkim widokiem w dzisiejszych czasach.

Dlatego podekscytowany odpowiedział: „Och? A co z nami? Czy właśnie zmarnowaliśmy czas? Mam nadzieję, że nie zapomniałeś o naszych przysięgach na ślubie. Ponad tysiąc osób właśnie było świadkami naszej obietnicy, że będziemy dla siebie nawzajem, dopóki śmierć nas nie rozłączy”.

„To była nagła sytuacja, która zmusiła mnie do podjęcia tak tandetnego kroku . Panie Riviere, ma pan intelekt wykraczający poza przeciętną osobę, więc jestem pewien, że wie pan, że był to jedynie akt ceremonialny. Nie było w tym żadnych prawnych zobowiązań. Gdy ta sprawa się uspokoi, rodzina Hoult wystąpi o rozwód. Kiedy nadejdzie ten czas, powiemy innym, że jestem zbyt dziwna i nie nadaję się na synową rodziny Riviere. Upewnimy się, że pana reputacja nie ucierpi. Czy to dla pana w porządku, panie Riviere?”

Za każdym razem, gdy Seraphina wypowiadała ostatnie zdanie, Lucien czuł, jak w jego sercu zalewa się nieopisane uczucie.

To było dziwne uczucie, delikatnie mówiąc. Z jego punktu widzenia myślał, że Seraphina będzie miała boskie cechy. Nie był typem, który ocenia książkę tylko po okładce, ale była to myśl, której nie mógł zignorować.

Po wysłuchaniu jej Lucien uśmiechnął się i odpowiedział: „Czy ty właśnie powiedziałeś, że nie zniszczysz mojej reputacji? Jestem młodym mężczyzną, który nagle przeszedł przez małżeństwo i rozwód. Teraz jestem rozwodnikiem! Kto poniesie za to odpowiedzialność?”

„Powiedziałam, że wyślę ci prezent jako rekompensatę i nie cofnę swoich słów” – powiedziała. Jej ton był nieco chłodny.

„ Och? Więc myślisz, że mojej rodzinie brakuje pieniędzy?” – zapytał Lucien z chichotem.