Rozdział 2

Najwyraźniej słowa Constance nie mogły powstrzymać jej syna przed kontynuowaniem działań.

Jego zainteresowanie szczególnie wzbudziła piąta córka rodziny Hoult.

Krążyły pogłoski, że najmłodsza córka rodziny Hoult wyjechała do Mount Malachite, aby zamieszkać ze swoją babcią.

Podobno była brzydka i jąkała się.

Jednak sposób, w jaki mówiła wcześniej, był jasny i płynny. Dlatego Lucien nie mógł powstrzymać się od zastanawiania się, czy plotki nie były błędne.

Lucien z ciekawością powoli wszedł na scenę.

Żaden z gości nie spodziewał się, że zrobi coś takiego, więc wszyscy obserwowali go z otwartymi ustami.

Wtedy kobieta powiedziała: „Ojcze, kontynuujmy wesele”.

Teraz, gdy Lucien był blisko niej, zdał sobie sprawę, że jej głos miał krystalicznie czystą jakość. Bez względu na to, jak bardzo się nad tym zastanawiał, nie mógł uwierzyć, że ten głos należał do brzydkiej jąkały.

„ Ja...” Rodzina Salisbury była tą, która zatrudniła pastora, ale sama panna młoda prosiła o kontynuację ceremonii. Pastor nie miał pojęcia, czy posłuchać jej słów, czy nie.

„ Posłuchaj jej. Proszę kontynuować”, powiedział Lucien, uśmiechając się do pastora.

„Panie, czy mogę poznać pana imię?” Najwyraźniej pastor nie wiedział, kim był zastępca pana młodego.

„ Riviere. Lucien Riviere” – odpowiedział mężczyzna.

Wtedy tłum ponownie wstrzymał oddech.

Lucien Riviere? Jak ktoś w tym mieście może nie znać tego nazwiska?

Rodzina Riviere wyłoniłaby się jako najlepsza rodzina, nawet wśród czterech prestiżowych rodzin. Byli zamożną rodziną przez co najmniej sto lat. Co więcej, w każdym pokoleniu tej rodziny był tylko jeden mężczyzna i tak samo było nawet w pokoleniu Luciena.

Gdyby ktoś zapytał, jak bogata i wpływowa była rodzina Riviere, odpowiedź brzmiałaby, że połączenie trzech pozostałych prestiżowych rodzin nie dorównałoby samej rodzinie Riviere.

Ponadto obecnym przewodniczącym izby handlowej był ojciec Luciena, Guillaume Riviere.

Dlatego wszyscy byli oszołomieni, gdy dowiedzieli się, że zastępcą pana młodego w tym dniu nie był nikt inny, tylko Lucien Riviere.

Jednak panna młoda wydawała się tym zupełnie nie przejmować.

Obawiając się, że atmosfera znów stanie się niezręczna, pastor ustąpił i zaczął czytać przysięgę małżeńską.

„Panie Lucien Riviere, czy weźmie pan tę piękną kobietę za żonę, na dobre i na złe, w bogactwie i biedzie, w zdrowiu i chorobie, dopóki śmierć was nie rozłączy?”

Lucien zawahał się przez dwie sekundy, zanim odpowiedział: „Tak”.

„ Ten mój chłopak... Jak on może tak wygłupiać się?” Constance czuła, jak jej ciśnienie rośnie, gdy patrzyła, jak jej syn nagle bierze ślub z kimś.

Chociaż rodzina Salisbury również uważała całą sytuację za absurdalną, to oni byli winni spowodowania takiego obrotu spraw. Dlatego też nikt z Salisbury nie wyraził sprzeciwu.

W końcu to drugi syn rodziny Salisbury uciekł ze ślubu i to on był głównym bohaterem wcześniejszego skandalicznego filmu. W ten sposób właściwy ślub dwóch prestiżowych rodzin stał się momentem śmiechu.

Pastor spojrzał na pannę młodą, po czym zapytał: „Pani Seraphino Hoult, czy weźmie pani tego mężczyznę przed sobą za męża, na dobre i na złe, w bogactwie i biedzie, w zdrowiu i chorobie, dopóki śmierć was nie rozłączy?”

Odpowiedź panny młodej nadeszła niemal natychmiast. „Tak.”

„W porządku. Od dziś pan Lucien Riviere i pani Seraphina Hoult będą mężem i żoną. Drodzy goście, rodzino i przyjaciele, proszę, złóżcie ręce, aby ich pocieszyć i pobłogosławić na nadchodzące radosne dni.”

Minęły trzy sekundy, zanim na sali rozległy się pozbawione entuzjazmu oklaski.

Powód był prosty — nikt jeszcze nie mógł odzyskać rozsądku.

„ Zachariaszu, to... to...” Elżbieta nigdy nie myślała, że tak się to skończy i była bez słowa.

Z drugiej strony Zachariah był spokojny i opanowany, pocieszając żonę: „Nie tracimy na tym. Dla niej poślubienie Luciena jest o wiele lepszym rozwiązaniem niż Denver. Denver to nic niewarte Salisbury. Z drugiej strony rodzina Riviere ma tylko jednego syna — Luciena. W przyszłości Lucien przejmie rodzinny biznes. My, rodzina Hoult, jesteśmy dziś zwycięzcami”.

Ojciec, który martwił się o zwycięstwa i porażki w małżeństwie zamiast o szczęście córki, nie był szczególnie dobrym ojcem. Niemniej jednak tak właśnie działały bogate rodziny.

W tym momencie ponownie rozległ się głos pastora. „Teraz pozwólmy pannie młodej i panu młodemu pocałować się na znak ich miłości”.

Chociaż Lucien przygotował się psychicznie na ten moment, nadal był zdenerwowany, gdy nadszedł ten moment.

To był jego pierwszy pocałunek z kobietą od ponad dwudziestu lat. Rzeczywiście, to był pierwszy pocałunek Luciena.