Rozdział 90

12. Chwila z rodziną lub jestem Luną Rozdział 90

SEBASTIAN. Potrzeba jej zaćmiewa mój umysł. Pragnę jej, chcę skosztować każdego jej cala, pocałować każdą jej część… pożreć ją…

Powstrzymuję jęk, ściskając jej tyłek. Jak ona mnie uwodzi jak syrena? Każde kręcenie się, każdy ruch, każdy bezdechowy jęk, który ją opuszcza, tylko kusi mnie dalej. Wabiąc mnie do miejsca w moim umyśle, nad którym nie mogę odzyskać kontroli.