Rozdział 70

70. Ostrzeżenie

ZAIA. „Sebastian!” krzyczę, odsuwając się i biegnę do niego w chwili, gdy pada na kolana. Jest pochylony, z ręką na piersi i z jęku, który wydobywa się z jego ust, wiem, że bardzo cierpi.

Padam na kolana przed nim, moje własne serce wali gwałtownie, gdy delikatnie go odpycham i obejmuję jego twarz dłońmi. „Bastienie? Sebastianie? Mów do mnie!” szepczę z naciskiem. Wiatr wokół nas smaga szybciej, a ja odgarniam mu włosy. Jest mu tak gorąco …