Rozdział 89

Punkt widzenia Bailey'a

Następnego ranka Kaleb mnie odbiera. Mira siedzi zgarbiona na tylnym siedzeniu, półprzytomna. „Mój mózg jest wysmażony, więc nie przejmuj się tym, że wyglądam jak trup”. Mira jęknęła, gdy weszłam.

Zachichotałam, pochylając się nad radą, by złożyć delikatny pocałunek na ustach Kaleba, widząc, jak się dąsa, kiedy ja jeszcze tego nie zrobiłam. Uśmiechnął się i pocałował mnie jeszcze raz, zanim niechętnie się odsunął.