Rozdział 531

Ramona uśmiechnęła się, wchodząc do pokoju. Głowy odwróciły się; tak właśnie zrobią, pomyślała z pogardą. Jej sukienka była cienka, z brokatem. Kupiła ją, gdy była kochanką Kolumbijki i wiedziała, że dobrze na niej leży.

Zamieszanie wokół stołu jadalnego ucichło, gdy weszła i zatrzymała się w drzwiach, pozwalając mężczyznom w pokoju przyjrzeć się jej. Lekko się obróciła, aby pozwolić publiczności zobaczyć coś więcej niż tylko spojrzenie. Piers rzucił jej niezainteresowane spojrzenie, jego twarde oczy były lekceważące, a usta wykrzywiły się z odrazą. Claude, ten krępy bokser z seksownymi oczami, gwizdnął i odchylił się na krześle, uśmiechając się od ucha do ucha. Wyglądał jak kot, który dostrzegł swoją miskę śmietany. Co do Capo, tego wielkiego, ciemnego niedźwiedzia, spojrzał na nią z gniewem, jakby była robakiem. Tylko Lucien Delano, Don, obserwował ją spekulatywnie, z błyskiem rozbawienia w oczach. Była pora śniadania, ale mężczyzna emanował mocą i seksem, pomyślała, jej wnętrzności zacisnęły się, gdy na nią patrzył.

Nadąsała się i podeszła do niego.