Rozdział 36

„Zejdź ze mnie!” krzyknęłam, ale to było daremne. Zostałam odprowadzona do najciemniejszej części pałacu, były tam pokoje ze stalowymi drzwiami na całej długości korytarza. Zaprowadzono mnie do 14. drzwi, które zostały otwarte i wrzucono mnie do środka.

W pokoju było ciemno, a łóżko było niczym innym, jak prześcieradłem na metalowym stole. W chwili, gdy mężczyźni rzucili moją postać, uderzyłem o podłogę. Moje dłonie i kolana się zdarły, mój już uszkodzony staw skokowy przeszył ból, a głowa pulsowała. Szybko podniosłem się na trzęsące się nogi i pobiegłem do drzwi, gdy tylko się zamknęły.

„NIE! Wypuść mnie! Nie zostawiaj mnie tutaj...” Waliłem w metal i próbowałem otworzyć, ale to nic nie dało, usłyszałem kliknięcie zamków i zdałem sobie sprawę, że jestem całkowicie uwięziony. Jeśli nie pozwolę mu mnie oznaczyć, będzie dla mnie o wiele gorzej. „HEJ! WYPUŚĆ MNIE!”