Rozdział 306

Jego było tak, jakby został osobiście wyrzeźbiony, każdy twardy grzbiet siedział nieruchomo, nie było na nim śladu niczego poza mięśniami. Był po prostu doskonałością, ale ja? Byłem chudy. W ciągu ostatniego tygodnia pobytu w stadzie trochę się poprawiłem, ale moje żebra były nadal zbyt widoczne, a wszystkie moje kości wystawały jak pochłonięty, pokrojony indyk w Święto Dziękczynienia.

„Jesteś idealna” – wyszeptałam, zanim zdążyłam powstrzymać słowa przed wyjściem z moich ust. Usłyszałam, jak przełknął ślinę i w końcu spojrzałam na jego twarz przez rzęsy, na jego twarzy pojawił się lekki grymas, a ja parsknęłam śmiechem, wiedząc, że to dlatego, że walczył z chęcią rzucenia mnie na łóżko i roszczenia sobie mojego ciała jako swojego. „Czy mogę... je pocałować?”

W końcu warknął i delikatnie złapał garść moich włosów, używając ich, by oddalić moją twarz zaledwie o kilka cali od jego.