Rozdział 297

„Gdzie wszyscy są dzisiaj? Zazwyczaj zawsze ktoś tu wchodzi i wychodzi.” Uśmiechnęła się, odwracając się, żeby pokazać mi ręce pełne jedzenia.

„Po prostu poprosiłam dziś o kuchnię. Nikt nam nie będzie przeszkadzał”. Powiedziała to tak nonszalancko, że musiałam się zastanawiać, kim ona jest. Dlaczego miałaby mieć władzę, żeby mówić ludziom, żeby nie wchodzili do kuchni.

„Czy ty jesteś mamą Alfy Gilliards?” zapytałam nagle, kiedy mój mózg zaczął pracować. Kobieta parsknęła śmiechem i uśmiechnęła się, gdy zaczęła kroić ogórka i wołowinę na kanapki, a następnie rozlała je między dwie kromki chleba, na koniec napełniła dwie szklanki lemoniadą i usiadła ze mną przy kuchennym barze.