Rozdział 267

„W ogóle bym o tym nie wspomniał, gdybym wiedział, że tak zareagujesz. Ona nie jest jakimś bezbronnym dzieciakiem, Lewis. Znam Alfe Daltona, on jej w żaden sposób nie skrzywdzi, a on już jest po stronie rebelii. Jeśli ktoś może w pełni przekonać jego i jego dystrykt, żeby nam pomogli, to jest to Królowa Dylan”. Jego rozumowanie było do bani, ale miało sens, dlaczego nie był przesadnie zmartwiony. Może faktycznie musiałem trochę poluzować lejce, miałem pełne zaufanie do niej, że będzie przekonująca, to wszyscy inni byli mi nieufni.

„Powinieneś był ją z kimś wysłać, nawet jeśli to tylko jeden z twoich wojowników. Ona nie jest jakąś zbędną dziewczyną, okej. Jeśli coś jej się stanie, tym razem sobie nie poradzę”. Wyraziłem swoje obawy kuzynowi, który natychmiast zaczął kiwać głową ze zrozumieniem, straciłem już jedną partnerkę, nie mogę stracić kolejnej.

„Ona jest ze szczeniakiem, który wczoraj uratował jej życie, jestem pewien, że będzie dobrze…” To wcale nie sprawiło, że odeszła sama, dobrze, w ogóle. „Z Dylanem jest inaczej, prawda? Mam na myśli twoją więź partnerską. Przyglądałem się, jak jesteście z nią, i szczerze mówiąc, myślę, że wy dwoje pasujecie do siebie o wiele bardziej niż ta druga dziewczyna. Cała twoja twarz rozjaśnia się za każdym razem, gdy spojrzysz na Królową Dylan. Właściwie osobiście bardzo tęsknię za tym początkowym etapem tęsknoty i pełnych podziwu spojrzeń”. Mógłby tak powiedzieć, ale Hilliard i Trina naprawdę byli definicją dobrej pary. Naprawdę byli po prostu stworzeni dla siebie.