Rozdział 164

„Tam... spójrz.” Spojrzałem na zatrzymany na ekranie obraz i zmarszczyłem brwi, nie pojmowałem, dlaczego pokazywał mi publiczność zginającą kolana przed jego łaską.

„Po co miałbym chcieć widzieć grupę ludzi popierających jego działania?” Usłyszałem grymas i poczułem delikatną dłoń na moim ramieniu, która w końcu odciągnęła mój wzrok od starego ekranu.

„Oni nie kłaniają się jemu, kłaniają się tobie”. Ja? Dlaczego ludzie mieliby się kłaniać przede mną? „Naprawdę tego nie widzisz, prawda?” Musiał odczytać moją twarz, zanim zdałam sobie sprawę, że robię to. „Jesteś naszą siłą, Dylan. Wszyscy zaczęli patrzeć w twoją stronę, szukając wolności, w chwili, gdy dałeś poznać swoje poglądy na ten świat. Nie boisz się po prostu być sobą i bez względu na to, co zrobił ci król, zachowałeś tę siłę. Jesteś naszą królową, zarówno ludzie, jak i wilkołaki to widzą. Czas, żebyś zaakceptowała tę rolę. Dlatego tu jesteś, Więc w końcu możesz zacząć działać”.