Rozdział 552 Proszę, pozwól mi odejść

Scarlet spojrzała na krwawiące ramię Lenny'ego. „Czy... Czy to boli? Przepraszam, Lenny... Nie powinnam cię obwiniać. Przeszłość to przeszłość. Dlaczego miałabym się tym nadal przejmować? Nie zrobiłeś nic złego. To nie twoja wina, że mnie nie kochasz. Nie mam prawa oczekiwać, że mnie pokochasz, ani nawet decydować za ciebie, kogo powinieneś kochać.

Przepraszam, Lenny... Ja... ja jestem chory. Mój umysł jest w rozsypce. Potrzebuję zastrzyku i lekarstwa. Tak naprawdę, w dniu, w którym wsiadłem do samochodu Rosaline, wiedziałem, że wiezie mnie na śmierć. Ale nie obchodziło mnie, że nie zobaczę już ani jednego dnia. Chciałem umrzeć.

W ogóle nie bałem się śmierci, Lenny. Wręcz przeciwnie , powitałem ją z otwartymi ramionami. Byłem zmęczony. Tak zmęczony. Najpierw babcia, potem moje dziecko... Oboje zostawili mnie samego w tym okrutnym świecie. Jaki był sens życia, skoro nie miałem powodu, żeby żyć dalej? Więc wsiadłem do samochodu, a ona pojechała nad morze. Ale w ostatniej chwili spanikowała. Rosaline nie chciała umierać i zdała sobie z tego sprawę dopiero, gdy stanęła w obliczu pewnej śmierci.