Rozdział 302 Kontynuujmy nasze życie

Widząc płaczącą Scarlet, Marlon poczuł do niej współczucie. Delikatnie otarł jej łzy i powiedział cicho: „Nie płacz. Pójdę z tobą na lotnisko odebrać Yasmin”.

„Bardzo mi przykro, Marlonie. Ja też popełniłem błędy. Nie powinienem był się z tobą kłócić, bo to ktoś z zewnątrz. Naprawdę nie mam z nim nic wspólnego. Proszę, zaufaj mi. Jeśli mi nie ufasz, nieważne, jak bardzo próbuję to wytłumaczyć, to nie zadziała”.

Scarlet kontynuowała: „Powodem, dla którego musiałam się o nim dowiedzieć, było to, że nie chciałam, abyś ty, mój narzeczony, był mordercą. Nie chciałam, aby twoje ręce były splamione krwią. Nienawidziłam Rosaline, ponieważ krzywdziła ludzi z egoistycznych pobudek. Nie chciałam nienawidzić ciebie jako następnej. Dla nas Lenny jest kimś obcym. Nie znam go, a teraz, gdy nie ma już jego babci, nie mam już z nim żadnych powiązań”.